De Kurt Cobain-van-de-kuntrie. Zo placht ik John Denver vaak te noemen. Toch kan ik nu één verhaal niet terug vinden, waar de Oor-encyclopedie van 1982 wel melding van maakt: John Denver zou reeds in 1981 zijn neergestort met een vliegtuigje. Oor, toen nog een tijdschrift dat niet meteen de Story als bron zou aanwenden, sprak toen van een verkapte zelfmoordpoging. Het kan kloppen, want John Denver zat rond die tijd wel in een persoonlijke dip. Zijn laatste vlucht op 12 oktober 1997 heeft ook de nodige vraagtekens en Denver was een stevig innemer van alcoholische dranken. Ja, gek als het is, met John Denver beginnen we meteen met de dood, maar dat heeft temeer te maken met de Raddraaier van vandaag. Toen de NOS zijn dood meldde in het nieuws van tien uur op deze zaterdagmorgen volgde Omrop Fryslân het meteen met dit 'eerbetoon': 'Leaving On A Jetplane'. Mijn single is als degene van het fotohoesje, een heruitgave uit 1979 ter ere van zijn dubbelelpee 'Zijn Grootste Successen', maar het nummer zélf stamt uit de beginperiode van Denver.
Henry John Deutschendorf Junior. Dat is John's werkelijke naam. Op aanraden van een mede-muzikant laat hij zijn oorspronkelijke achternaam vallen, want 'het zou wel erg veel ruimte innemen op een concertposter'. De keuze voor zijn nieuwe achternaam is niet moeilijk voor John. Hoewel hij zijn jeugd, als zoon van een beroepsmilitair, vooral doorbrengt in verhuizingen, heeft hij in een vroeg stadium zijn hart verpand aan de staat Colorado. Hij neemt de hoofdplaats van Colorado als artiestennaam en zo komen we tot John Denver. Denver zou ook het grootste deel van zijn leven doorbrengen in Aspen, Colorado en heeft de staat in menig liedje vastgelegd. 'Rocky Mountain High' is door Colorado aangesteld als 'volkslied' en hij heeft reeds in 1975 een aanstelling gekregen als staatsdichter.
De muziek krijgt hij binnen via zijn grootmoeder die hem op elfjarige leeftijd zijn eerste gitaar geeft. In de volgende elf jaar zingt hij bij een paar lokale bands, maar zijn aldoor verhuizende familie verplicht hem om zichzelf te vermaken. Hij is het al eens zo beu dat hij de auto van zijn vader leent en naar Californië trekt. Daar wil hij zijn muzikale loopbaan beginnen, maar vader haalt de jongen hoogstpersoonlijk terug en verplicht hem de universiteit af te maken. In 1965 wordt hij voor het eerst lid van een professionele groep: The Chad Mitchell Trio. Naamgever Chad is dan pas vertrokken en de groep gaat verder als The Mitchell Trio, maar niet veel later onder hun eigen namen: Denver, Boise & Johnson. In 1967 neemt Denver in eigen beheer een paar nummers op die hij niet veel later als kerstgeschenk zal presenteren aan vrienden en bekenden. Eén van de liedjes op de demo is een zelfgeschreven compositie: 'Baby I Hate To Go'. Dat liedje zal kort daarna de naam 'Leaving On A Jetplane' krijgen. Producer Milt Okun produceert niet alleen de platen van The Mitchell Trio, maar ook van het folktrio Peter, Paul & Mary. Zij hebben Bob Dylan's 'Blowin' In The Wind' in 1963 al in de huiskamers gebracht en doen hetzelfde in 1969 met John Denver. 'Leaving On A Jetplane' is een nummer 1-hit in Amerika.
Van Denver verschijnt in 1969 zijn eerste solo-plaat: 'Rhymes And Reasons', gevolgd in 1970 door twee elpees met oudere opnames. RCA doet té weinig om de ster-in-wording te promoten en Denver moet het vooral zelf doen. In 1971 bewijst hij dat hij het zelf prima af kan en dan verschijnt 'Take Me Home Country Roads', zijn eerste grote hit. Denver ontwikkelt een stijl waarmee hij country voor een groter publiek beschikbaar maakt. Weg zijn alle rauwe elementen van de 'outlaw'-country en is het plots vriendelijke muziek met teksten over de natuur (en Colorado in het bijzonder), het leven (al dan niet in een vliegmachien) en de liefde ('Annie's Song' dat hij in tien minuten in een skilift voor zijn vrouw heeft geschreven). Dit is muziek van acht-tot-tachtig en het doet nergens pijn. In de country haalt men de neus op voor Denver, maar, o wee..., hij kán liedjes schrijven! John Denver is echter ook maar een mens en heeft zijn zorgen en hij benut zijn positie als succesvolle zanger in zijn geheel om zich te storten in de politiek, de goodwill en de bewustwording van het klimaat. Hij heeft ook driftbuien. Annie vraagt in 1981 een scheiding aan nadat John heeft geprobeerd haar te smoren. Vervolgens pakt hij een kettingzaag en zaagt het tweepersoonsbed dwars door midden.
Dat-ie zowel in de country als in de popmuziek als een 'lulletje rozenwater' wordt beschouwd, dringt niet tot hem door. Hij dient een verzoek in om mee te doen op 'We Are The World' van USA For Africa, maar wordt buiten de boot gehouden. Willie Nelson, een grote stoere boze country-man, vervult wel zijn rol in het lied. Zijn er nog dingen waarvoor we Denver dankbaar kunnen zijn? Jazeker! Je zou het niet verwachten van iemand die zelfs nog geen mug kan beledigen, maar Denver trekt begin jaren negentig ten strijde tegen de censuur in de popmuziek. Dus als je weer eens een 'fuck' op de radio hoort, bedenk dan dat je dit aan John Denver hebt te danken!
Hee, er klopt iets niet: Als sterfdatum wordt 12 oktober 1997 gegeven, maar dat was een zondag... En het nieuws kwam op een zaterdag. Het kan zijn dat de rapporten wat vertraging hebben gehad en dat de datum van 12 oktober die van afronding van de onderzoeken is, dat kan in Amerika lang duren. Zijn we die datum al eens tegengekomen op Soul-xotica? Jazeker, 12 oktober 1997 begon voor mij het kraakavontuur in Amsterdam!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten