Raddraaien: Tom Jones

Dean Martin, Les Poppys, Tom Jones... Nee, we gaan morgen niet Raddraaien! Ik ga mijn 1250e bericht niet verpesten aan de exoot die Gouden Gids-kappers in gedachten heeft. Hoewel... Tom Jones is geen kommer en kwel. Sterker nog: Het is een man die van mij een standbeeld zou verdienen. Met een nummer waarmee ik een 'persoonlijk gevoel' heb. Een man die inmiddels een halve eeuw professioneel is, geen dag uit de showbiz is weggeweest en ondanks zijn 73-jarige leeftijd jaarlijks nog 200 optredens doet. Iemand die moeiteloos schakelt tussen diverse stijlen en stromingen, die de ene generatiekloof na de andere heeft geslecht en na vijftig jaar nog steeds als een sex-symbool wordt bekeken. En, ondanks dat laatste, inmiddels 56 jaar getrouwd is met dezelfde vrouw. Vandaag presenteer ik jullie in deze aflevering van Raddraaien: 'Green Green Grass Of Home' van Tom Jones (1966).

Het persoonlijke gevoel? Ik heb de single in 1990 in Denemarken gekocht, met de zogenaamde 'export-hoes'. Niet héél erg bijzonder of waardevol, hoewel die niet tussen de collectie staat van singlehoesjes.nl. De plaat zélf is nauwelijks gedraaid, maar dat doe ik in de daaropvolgende jaren des te meer. Ik leer de tekst uit mijn hoofd en zing het tweemaal in het openbaar. De eerste keer is tijdens het roemruchte weekend in Blackpool, de nazomer van 1998. Hoewel ik dan niet meer in staat ben om te zingen en ik zal niet veel later uit de discotheek worden getrapt. Anders dan wat vage herinneringen heb ik niet meer, ik was ladderzat en ik geloof dat de trap onder de kont wel terecht was... Op Koninginnenacht 2001 geef ik opnieuw 'acte de presence' met het nummer in De Karre tijdens de talentenjacht. Ik val niet in de prijzen, maar krijg van wijlen stadstroubadour Gerard Buisman een compliment voor mijn Engelse accent. Overigens ben ik niet een gezegend zanger, het is meer dat ik er niet op wil concentreren dan dat ik de wijs niet wil houden. Het is vaak een geintje en dan doe ik het ook het liefst zo vals mogelijk.

Thomas John Woodward komt op 7 juni 1940 ter aarde in Pontypridd, het zuiden van Wales. Een zeer eenvoudige komaf, want zijn vader is gewoon mijnwerker. Woodward is geen uitblinker in de sport, maar weet met zijn zang menigeen stil te krijgen. Hij treedt in het begin voornamelijk op tijdens familie-aangelegenheiden. Van zijn twaalfde tot zijn veertiende is hij door tuberculose aan bed gekluisterd. De minste periode uit zijn leven, volgens hemzelf. Hij kan weinig anders doen dan muziek luisteren en tekenen. Het zijn de zangers die hij hoort op de radio die zijn zangstijl doen wijzigen en tegen het einde van de jaren vijftig is Woodward een rock'n'roll-zanger. Hij trouwt in maart 1957 met zijn schoolvriendin Melinda Trenchard. Een 'moetje' zoals dat dan wordt genoemd, want Trenchard is als zestienjarige zwanger geraakt. In april 1957 wordt hun enige zoon Mark geboren. Om zijn gezinnetje van brood te voorzien, doet Woodward productiewerk. In 1963 treedt hij als zanger toe tot Tommy Scott & The Senators, een beatgroep uit Wales. De groep staat enige tijd onder productionele leiding van Joe Meek, maar die kan maar geen platenmaatschappij interesseren met zijn vondst. Op een zekere avond in 1964 wordt Thomas benaderd door iemand in het publiek. Het is de producer/arrangeur Gordon Mills, zelf ook een Welshman. Hij neemt Woodward mee naar Londen en voorziet hem van de naam Tom Jones, om het succes van de gelijknamige film uit 1963 uit te buiten. Jones' eerste plaatje is een complete flop: 'Chills And Fever', maar is tegenwoordig een favoriet onder Mods en Northern Soul-liefhebbers. Bij de opnames van 'It's Not Unusual' is het Jimmy Page die zich als eerste meldt als gitarist en mag dus meedoen. Zo verdient die ook weer zijn glaasje bier...

Mills sleept een aantal soundtracks in de wacht voor Jones, waaronder 'What's New Pussycat' en 'Thunderball', maar in 1966 neemt het succes even drastisch af. Jones wordt door Mills aan meer 'crooner'-achtig repertoire gezet en niet zonder succes. Het country-nummer 'Green Green Grass Of Home' is de eerste uitkomst en is een wereldwijde miljoenenhit. In 1967 maakt Jones zijn opwachting in The Flamingo in Las Vegas en zal vervolgens tot en met 2011 steevast een week lang in Las Vegas resideren. Hier begint ook het ritueel van de vrouwen die ondergoed en kamersleutels op het podium werpen. Jones geeft zelf ruimhartig toe dat hij in die jaren minstens 250 groupies naakt heeft gezien. Hij heeft diverse affaires gehad. Melinda wist er steeds van en heeft hem eens helemaal bont en blauw geslagen. Jones vecht niet terug, maar verandert ook niet. In 1987 raakt model Katherine Berkery zwanger van Jones. Die laatste ontkent het twintig jaar en heeft sindsdien ook geen aanstalten gemaakt zijn zoon, Jonathan, te ontmoeten. In de begin jaren zeventig heeft Jones, na een succesvolle reeks tv-shows in Engeland, nog een handvol grote hits, maar na 1976 lijkt het even afgelopen. Of toch niet? We komen Tom Jones even niet meer in de reguliere hitparade tegen, maar hij kent vele successen op de Amerikaanse country-hitparade. Het is eventueel Art Of Noise die hem weer de popwereld binnen haalt. Zijn aparte cover van 'Kiss' is opnieuw een kaskraker.

Sindsdien heeft Jones niet alleen een koninklijke onderscheiding gekregen, het is Sir Tom Jones, maar wordt hij in studio's en op podia steevast omringt door andere grootheden uit de popmuziek. Jones mag, samen met zijn gitarist Big Jim Sullivan, zichzelf rekenen tot één van de boezemvrienden van Elvis Presley. Ze ontmoeten elkaar voor het eerst in 1965 en de vriendschap duurt voort tot Presley's dood in 1977. In 2000 zingt hij met behulp van Mousse T dat hij een 'Sexbomb' is en er zijn grotere onwaarheden. Ik denk dat het de lichtelijke zelfspot is, die maakt dat ik Tom Jones kan pruimen. Voor mij is het een held!