Ik zou bijna alle moeders een fijne moederdag hebben gewenst, maar bedenk me net op tijd dat dit pas vrijdag is. Moederdag? Ja, in België is 16 augustus de naamdag van Moeder Maria en omdat menig moeder de naam 'Maria' heeft, wordt dit als moederdag gevierd. Ik kan het evengoed nu doen, want vrijdag staat mijn hoofd naar andere zaken. Niet alleen gaat dan mijn vakantie in (in eerste instantie alleen van het werk), ook publiceer ik dan het 1250e bericht! De link met moederdag is snel gelegd, ik heb mijn vakantie vier jaar op rij in België gevierd en was driemaal in de buurt van moederdag. Bovendien heeft de Raddraaier ook nog een beetje te maken met de tweede vakantie, maar daarover straks meer. Voor iemand die walgt van kinderkoortjes is mijn keuze voor 'Des Chansons Pop' van Les Poppys opvallend, maar ik mag de fuzzgitaren in het nummer zo graag, dat ik niet genoeg kan hebben van de single. Zelfs na een schifting heb ik ongeveer vijf op voorraad...
De eerste vakantie is nauwelijks een vakantie te noemen. Het was de gekte van 2005. Toen ging ik, nogal hals-over-kop, naar Lokeren voor de Lokerse Feesten en zag op zaterdagavond Natalie Imbruglia en Patti Smith. De dag vóór moederdag reisde ik weer af naar het hoge noorden, zat en blut. In 2006 zag het er meer uit als vakantie, hoewel ik toen ook nog vrij plotseling naar Lokeren toe ging. Toen om The Cramps en Bauhaus te zien op woensdagavond. Op dinsdagmiddag stapte ik met de fiets in de trein naar Rotterdam en vanuit daar naar Dordrecht. Van daaruit ben ik gaan fietsen, zonder kaart en route dus onnodig veel dwalen. Ik slaap nog geen kilometer over de Nederlandse grens, vlak onder Bergen Op Zoom. De volgende ochtend is het een klok in een nabijgelegen plek die me helemaal in paniek brengt. Het ding staat op twaalf uur en zelf heb ik geen klok bij me. Ik moet dus jagen om op tijd te komen. En zo vlieg ik razendsnel door naar Antwerpen en via Zwijndrecht naar Sint-Niklaas. Daar arriveer ik in Den Denker, mijn 'stamkroeg' in Sint-Niklaas, en bemerk dat het nog maar drie uur is. Die klok die ik heb gezien, moet flink in de war zijn geweest? Ook verzamel ik adressen van nabijgelegen campings bij de Tourist Info. Met een flinke slok op arriveer ik in Waasmunster op camping Gerstekot. 's Avonds kom ik voor The Cramps op de Lokerse Feesten, maar het optreden van Bauhaus maakt zoveel méér indruk!
Het weer is troosteloos en ik duik donderdagmiddag maar de kantine in van de camping en laaf me aan de biertjes. Ik krijg snel gezelschap van een Waal, die met een beetje moeite nog een beetje Vlaams kan spreken. Hij vertelt me over zijn ernstige ziekte en hoe hij nog maar een paar maanden heeft te leven. Het is nog geen oude man, ik schat hem eind veertig. Bovendien verhaalt hij van het goede doel waarvoor hij zich in zet. Ik ben dat doel even vergeten, het is ook zeven jaar geleden, maar iets met kinderen dat sympathie opwekt. Hij praat honderduit over de verschillende acties die hij in de planning heeft staan, maar op het laatst ook 'zijn' verhaal. Hij beweert de oorspronkelijke zanger te zijn 'Des Chansons Pop' van Les Poppys en bovendien 'De Roos' te hebben geschreven voor Ann Christy. Volgens hem zouden Amerikaanse producers het hebben 'gejat' ten bate van Bette Midler's versie. Gek is... ik geloof hem ook nog. Zo iemand neem je toch serieus?
Ook de volgende dag hang ik bar met hem en fiets tussen buien door naar het weinig toeristische Temse en zet mijn zuipavontuur voort in Sint Niklaas. Misschien is 2006 wel het meest destructieve jaar geweest... De volgende dag ga ik naar het Noisefest in Antwerpen en... daar bestaat videobewijs van. (http://youtu.be/V01fF-6zT9w) Op 1 minuut 15 ben ik degene in het felgroene trainingsjasje. Ik blijf twee dagen in Antwerpen en fiets de maandag, de dag vóór moederdag, door de stromende regen naar Roosendaal. Fiets op de trein en weer naar huis!
De volgende twee jaar ga ik eveneens naar Gerstekot en in 2010 nog eens. Het volgende jaar ben ik in gezelschap, maar ga op de eerste avond op eigen gelegenheid poolshoogte nemen in de kantine. Na een paar borrels vraag ik voorzichtig naar het wel en wee van deze 'arme man'. ,,Daar wordt hier niet meer over gesproken", is het enige antwoord dat ik krijg. Later vertrouwt iemand mij toe dat deze man helemaal niet ziek was en ook niet voor een goed doel werkte. Hij is met de noorderzon verdwenen met de opbrengst van de benefietavond. Het Poppys- en Ann Christy-verhaal zal dus ook lariekoek zijn? Sowieso! Ann Christy heeft het van Bette Midler afgekeken en niet andersom! Hij vervloekte het voorgaande jaar de pater van de jongensschool, die zou alleen maar beter zijn geworden van het succes van Les Poppys. Als dát waar is, dan mag de pater trots zijn op zijn leerling. Die heeft zijn streken voortgezet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten