Schijf van 5: vies

Er is weinig veranderd ten opzichte van gisteren, toen ik nog even van de Schijf van 5 af zag. We gaan eind deze week een weerrecord tegemoet met een maximumtemperatuur van tien of elf graden en dit heeft behoorlijk zijn weerslag op mijn functioneren. Of, laten we zeggen, het gebrek aan functioneren. Ook vandaag heb ik weer de nacht doorgehaald met muziek en ben overdag onder de wol gebleven. Toen ik vanmiddag het dekbed af gooide en koffie ging zetten, had ik plots zin om een 'hele lange' podcast te maken. Twee uurtjes ofzo? Het zijn er drie geworden! Deze is eigenlijk bedoeld als vingeroefening voor een toekomstig programma en ga hem dan ook niet openbaar delen. Bij belangstelling: Stuur maar een mailtje... Ten opzichte van de Schijf is er ook weinig veranderd, slechts één nieuwe titel is toegevoegd. Een 'vieze' Schijf bleek toch moeilijker te zijn dan dat ik had gedacht...

De eerste plaat die je te binnen schiet als je aan 'dirty' denkt, staat meteen maar op vijf. In de Schijf van 5 zijn we dol op 'underdogs' en de nummer vijf is dat niet bepaald. Voor velen de kennismaking met The Three Degrees, maar zoals alle artiesten op het Philadelphia-label heeft deze groep er ook al zeven levens op zitten als 'Dirty Ol' Man' in het vinyl wordt geperst. In de Northern Soul is het eigenaardige 'Contact' een favoriet, de plaatjes op Roulette ('Maybe' en 'You're The Fool') hebben beide al aandacht gekregen in drie jaar Soul-xotica. Ik heb hem al weggegeven, dus het zal geen verrassing zijn dat 'Dirty Ol' Man' vandaag op vijf staat.

Het was niet echt dat ik lang over de nummer vier moest nadenken, hij was doorlopend in zicht geweest. Maar om een smakelijke 'vieze' Schijf samen te stellen met Kiss? Zojuist heb ik het plaatje toch even opgezocht op Youtube en, ach vooruit, hij mag erin. Mijn oudste broer was ten tijde van 'Dynasty' een grote Kiss-fan, dus het terug luisteren van 'Dirty Livin' is een soort van déja vu. Plots ben ik weer de kleuter die, letterlijk, opkijkt tegen zijn grote broer. Qua lengte heb ik hem inmiddels ingehaald. Op nummer vier zet ik deze week 'Dirty Livin' van Kiss.

Als we nog vier plaatjes wisten met Sharona in de titel en er zou een Schijf van vijf Sharona's komen, dan stond The Knack waarschijnlijk ook op nummer drie. Zo hoort dat! De nummer drie van vandaag, 'Baby Talks Dirty' van The Knack, is namelijk niet beetje 'een kopie van'. Je zou ze bijna kunnen verwarren voor elkaar. Ook dit plaatje moest ik middels Youtube even opfrissen, wat een eigenaardig bandje was dat toch! In 1979 is het punk óf disco óf hardrock voor mijn part, maar deze jongens met keurig gekapt haar staan glamrock te stampen zonder make-up! Tóch wel een fijn plaatje, maar kan geen keuze maken tussen 'My Sharona' of 'Baby Talks Dirty'. Beide? Nee, dat is ook weer teveel van het goede...

Gisteren haalde een radio-collega een herinnering op van de tournee van The Specials in 2009. ,,Ik ben ongeveer net op adem gekomen, zó heb ik toen staan skanken". Ik gniffelde en dacht even terug aan de Lokerse Feesten van 2007. The Pogues als uitsmijter van het tiendaagse feest. W. was niet bepaald enthousiast over 'die dronkelap op het podium', maar kwam geheel aan haar trekken als hij, Shane MacGowan, even van het podium moest vanwege een tankbeurt. Dan speelde de band een traditionele jig of reel. Zelf raakte ik helemaal in extase als Shane weer het podium op klauterde en liet me zó gaan, springend en dansend, dat het me drie dagen later ook nog in de kuiten zat! W. bleef de daaropvolgende dagen steeds 'Dirty Old Town' neuriën, dus vandaar dat die op twee mag.

Met de nummer één had ik het even moeilijk. Feit is dat ik de uitvoering van The Flirtations recent heb leren waarderen en stond even te twijfelen om zowel hen als Steely Dan in de Schijf te zetten. De kogel is door de kerk, gelukkig was het/er mis, en ik kies voor de oudste liefde van de twee en dus het origineel. De zonsverduistering van 1999 heeft zélf al een indrukwekkende 'soundtrack', Steely Dan bepaalt voor een groot deel de 'aftermath'. Een dag voordat ik voor de laatste weken terug ging naar Mossley introduceerde Rein mij 'Can't Buy A Thrill' van Steely Dan. Ik had de plaat al jaren in de kast staan, maar had hem buiten 'Do It Again' en 'Reeling In The Years' om nooit gedraaid. Wat een gemis! Ik omarm vooral 'Dirty Work' sinds die tijd en ben verrast als ik ontdek dat het Flirtations-nummer met die titel hetzelfde nummer is! Het duurt jaren voordat ik een single voor een aantrekkelijke prijs vind. In eerste instantie ben ik er nog niet kapot van, maar langzaam groeit de liefde. Voor deze Schijf hou ik het dan toch bij het origineel van Steely Dan.

Volgende week gaan we naar de dokter! Ja, echt!!! Niet dat ik verwacht dat hij er nog iets aan kan verbeteren, maar hij zál luisteren. Desnoods ga ik nog viermaal terug. Nee..., laten we dat meteen maar doen. We gaan komende zondag bepalen welke vijf dokters weekend-dienst hebben. Titels met dokters dus....