Ik moest het even nakijken. Heb ik ooit eens geschreven over Damon Fox op Soul-xotica. Jawel, ik heb de naam vaak genoeg genoemd, maar nooit dieper op de materie in gegaan. Waarom niet? Ik ondervond de reden andermaal bij het doen van mijn 'huiswerk'. Er is namelijk helemaal niks bekend over meneer Fox. Er zijn meerdere hondjes die Fikkie heten en dus regent het wel personen op LinkedIn die de naam Damon Fox dragen en kennen we ook de zanger/gitarist/toetsenist van de progressieve metalband Bigelf. 'Onze' Damon Fox is iemand die alleen wordt herinnerd vanwege één plaatkantje van nauwelijks twee minuten, een plaatje dat al heel lang op mijn zoeklijst staat en daardoor best wel een beetje een onderdeel is geworden van mijn leven in Nijeveen. Verwacht in dit bericht dus geen spannende onthullingen over mans' identiteit. De plaat moest wel 'Week Spot' worden, maar het schrijven van het bericht is evenzeer een uitdaging als een Raddraaier van Leni & Ludwig. 'Packin' Up' van Damon Fox (1966) is deze week de Week Spot.
Ik woon nog maar pas in Nijeveen als Damon Fox regelmatig opduikt op mijn mp3-spelertje. In het kader van de sneltreinvaart-stampers die ik dan nog zoek, staat dit plaatje meteen hoog op de verlanglijst. Als er een Northern Soul-hit ongenadig snel is, dan is het deze van Damon Fox wel. Een dijenkletser in het kwadraat. Wees maar blij dat die na 1 minuut 50 is afgelopen, want bij vier minuten moest er een zuurstoftank worden bij geleverd. De plaat duikt halverwege de jaren zeventig voor het eerst op in The Casino in Wigan. Daar maken ze een 'cover up' van de single. Het oorspronkelijke label wordt eraf gekrast en vervangen door een nieuw label met een verzonnen naam. In die hoedanigheid verschijnt het in 1979 op een EP, maar ik kan momenteel niet achterhalen hoe de 'cover up'-naam ook alweer luidde. Het ding wordt nog wel eens geadverteerd. 'Packin' Up' is oorspronkelijk een b-kant van de single 'Bony Morony', een van de laatste singles uit de Fairmount-catalogus. Toch is er in de huidige Philly-scene niemand meer die deze Damon Fox voor de geest weet te halen.
Dat de originele Fairmount een fortuin waard is, ontdek ik al heel snel. Er schijnt een exemplaar voor te zijn verkocht voor 1800. Pond of dollar, maar in elk geval een poet geld! Rarenorthernsoul adverteert in het voorjaar van 2012 met een 'touched-up styrene bootleg'. Het ding is blijkbaar in de late jaren zeventig opnieuw geperst op styreen in Engeland. Ook deze uitvoering is dermate gezocht dat Rarenorthernsoul er een passende prijs voor heeft: 45 pond. Het is de tijd van mijn verhuispremie en ik heb serieus nagedacht om hem te kopen. Maar dan opnieuw... niet origineel en slechts 1 minuut 50, dan is ruim zestig euro (verzendkosten erbij) een hele hoop geld. Ik laat hem aan me voorbij gaan en de plaat wordt twee maanden later verkocht. Mijn geduld zal beloond worden?
Intussen blijf ik Ebay afschuimen op zoek naar deze van Damon Fox, maar kom dan een andere single tegen: 'Gotta Get My Baby Back' op kant 1 en 'Black Widow Spider' op kant 2. Ook helemaal niks over te vinden, maar ik krijg de single desondanks voor de lage startprijs. 'Black Widow Spider' schijnt in bepaalde kringen gewaardeerd te worden dankzij de Screamin' Jay Hawkins-achtige vertolking, maar zelf hecht ik de meeste waarde aan 'Gotta Get My Baby Back' waarin Fox een ode brengt aan 'Funky Broadway' van Wilson Pickett. Fox is een typische 'belter', hij spuugt als het ware zijn teksten uit. De vergelijking met Screamin' Jay Hawkins is dan niet veraf en Pickett doet het eveneens in zijn jagende nummers. In de zomer presenteert Recordfriend Elpees, een platenzaak in Amsterdam, een immense collectie Northern Soul-singles. En ja, ze hebben ook Damon Fox liggen. Ik durf niet naar de prijs te vragen, het komt me dan financieel totaal niet uit. Mijn geduld wordt beloond, want in het najaar presenteert Outta Sight een serie heruitgaven van het Fairmount-label. De eerste in rij is 'Packin' Up' van Damon Fox. Voor omstreeks een tientje heb ik een nieuwe persing, die beter klinkt dan de bootleg, met een fijne stamper van een andere artiest op de flip. Er gaat evenwel een half jaar overheen voordat ik tot aankoop over ga, maar ja... er komt ook zoveel moois uit!
Ik had even de angst dat ik niet genoeg platen zou hebben voor een Blauwe Bak Top 40 volgende maand, maar heb gisteren even snel geteld. Er zijn nu ruim vijftig kandidaten, dus dat kan onverminderd door gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten