Ondanks het prachtige weer was deze laatste van mei een dramatische en, vooral, frustrerende dag. Ik moest al langere tijd een betere computer hebben, want de laptop maakt desondanks nog steeds grote kans om opnieuw te 'klappen' (zoals in maart). Bovendien moest ik een zwaardere machine hebben waarmee ik met gemak uren lang zou kunnen 'streamen'. Twee weken geleden hakte ik de knoop door en bestelde eentje via een webshop in Hoogeveen. Eerst duurde het maar liefst een week voordat ik een bevestiging kreeg, maar wel meteen met de belofte dat ik hem vorige week vrijdag zou ontvangen. De hele dag ervoor thuis gebleven, maar niets. Vervolgens weigert de verkoper emails te beantwoorden en dan woensdagavond opeens een verzendstatus! Duurt nog steeds een dag voordat ik hem heb, maar sinds vanmiddag twee uur staat-ie er. Er bleef té weinig tijd over om de boel te installeren en een 'test run' op Wolfman te doen. Toen vanavond de installatie van het systeem ook nog mank liep, moest ik een beslissing nemen. Er is morgen dus GEEN Do The 45, mijn 'soul brother' Paul neemt de honneurs waar. Jullie hebben de primeur...
Volgende week moet het dan toch echt gaan gebeuren, te meer omdat ik heb aangeboden het zaterdagavondprogramma over te nemen van een collega. Eenmalig, maar wat een uitdaging! Van tien tot één op zaterdagavond!!! Het zou een bonte slamix worden van garagerock, Mod, psychedelica en een aantal album-klassiekers, maar eerst afwachten of we een systeem draaiende krijgen. De webcam is ook al aangeschaft, dus wat houdt mij nog tegen? Zo... daar is al een stuk Raddraaier weggegeten, nu dan maar over tot de orde van de dag? 'Yellow River' van Christie is vandaag de Raddraaier. Hoewel de groep vaak als eendagsvlieg wordt weg gezet, hebben ze in werkelijkheid nog een paar hitjes gehad. In Nederland bracht 'Iron Horse' het nog tot een dertiende plek in de vaderlandse Top 40, maar de groep wordt vooral herinnerd vanwege het poepcommerciële 'Yellow River'. En het is meteen ook een schaars voorbeeld van een plaat waarop de muzikanten zélf niet mee spelen, maar die wel ontzettend trots op hun 'vervangers' zijn.
Naamgever van de groep is zanger-gitarist Jeff Christie, op 12 juli 1946 ter wereld gekomen in Leeds. Vanaf de late jaren zestig speelt hij in verschillende bandjes die het tot een paar singles schoppen. Outer Limits en Acid Gallery zijn beide groepjes die erg in de smaak vallen bij de Mods en deze schijfjes vinyl zijn tegenwoordig erg schaars en daardoor aan de prijs. De laatste groep neemt in 1969 'Dance Around The Maypole' op, een nummer geschreven door Roy Wood van The Move. Toch kan Christie zelf ook wel liedjes schrijven en hij besluit een compositie te schenken aan The Tremeloes. Dat neemt het nummer op als een potentiële single-kandidaat, maar ziet er op het laatste moment vanaf. Wel geeft de groep Christie de toestemming om de, reeds ingespeelde, backing-track te gebruiken. Om het nummer ook live te kunnen uitvoeren, nodigt Jeff een aantal vrienden uit die de weinig constante band Christie vormen. 'Yellow River' schiet naar nummer 1 in Engeland en bereikt in Nederland een vierde plaats. Er is zelfs succes in Amerika, maar dat is zeer tijdelijk. De opvolger heet 'San Bernadino' en doet het in Amerika en bij ons stukken minder. Overigens is de titel expres verkeerd gespeld om de associatie met de stad San Bernardino te voorkomen. In Amerika blijft het op de rand van de Billboard Hot 100 hangen. De eerste elpee is een redelijk succes, maar van de tweede, 'For All Mankind' (1971), moet bij wijze van spreken het eerste exemplaar nog worden verkocht. De groep wisselt zo nu en dan van personeel en tenslotte verschijnt in 1972 de elpee 'Iron Horse'. Het titelnummer doet nog wat in Nederland, maar verder is het succes erg gering. Christie is een goed exportprodukt, want 'Jojo's Band' is een Argentijnse nummer 1-hit en doet 'Navajo' hetzelfde in Mexico. Overigens verschijnen deze singles onder Jeff Christie's eigen naam.
De single 'Alabama' (1974) lijkt de laatste stuiptrekking te zijn van de groep Christie, maar ruim vijftien jaar later brengt Jeff Christie weer een groep bij elkaar. Die hebben elkaar eerder ontmoet in de groep Tubeless Heart. Ze doen in 1991 een poging om Engeland te mogen vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival, maar dat gaat niet door. Jeff Christie maakt in 1990 nog wel een dubbelalbum, maar dan onder zijn eigen naam. In de nieuwe eeuw kent Christie nog een aantal incarnaties, de laatste heeft in 2009 een tournee ondernomen.
In juni 1986 is er een rommelmarkt in Hommerts, waar ik mijn nummer 9 koop: 'Yesterday' van The Beatles. Een andere aanwinst is een cassettebandje met '16 Golden Oldies', allemaal nagespeelde en -gezongen hits uit de jaren zestig en zeventig. 'Yellow River' staat ook daartussen en ik moet bekennen dat die nep-versie helemaal niet onaardig is in vergelijking tot het origineel. Het is een alleraardigst commercieel prulletje, maar voorlopig wel de enige pensioenvoorziening van Jeff Christie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten