Raddraaien uit de Blauwe Bak heeft een handicap. In sommige gevallen heb ik de artiest of de plaat al ruimschoots behandeld óf is er juist helemaal niets over te vinden. Neem nou deze aflevering. De eerste single die in aanmerking komt is 'If He Were Mine' van Paula Durante. Veel succes! De oorspronkelijke verschijningsdatum is al nauwelijks te traceren, laat staan biografische details. Volgende! Ecstasy, Passion & Pain. Die naam is vorig jaar heel vaak gevallen omdat de enige vaste kracht Barbara Roy is. Barbara Roy heet eigenlijk Barbara Gaskins en heeft in de jaren zestig een aantal singles opgenomen met haar nichtje Brenda Gaskins. Juist... Barbara & Brenda! Dat verhaal kunnen jullie dus ook al dromen. En dan? 'Evil Woman' van Electric Light Orchestra? De groep hebben we nog in de vorige serie gehad en bovendien is 'Evil Woman' zo'n plaat die al lang weer had moeten terug sturen naar de jaren zeventig-bak. Ik geef het op, ik blader even verder en zoek de eerste de beste geschikte plaat uit. De keuze is gevallen op een exoot uit de Blauwe Bak: 'Morning Dew' van Episode Six (1967).
Het was afgelopen woensdag drie jaar geleden. Een half jaar ervoor mocht ik bij de Gouden Kikker in Steenwijk even in een bak snuffelen en kwam toen terstond 'Love Is In The Air' van Shocking Blue tegen. Het is 1 mei 2010 als ik door de stad loop en besluit mijn neus om de hoek te steken bij De Gouden Kikker. Tot mijn schrik, maar ook mijn vreugde, blijkt dat de eigenaar alle singles reeds heeft uitgestald. Geen vaste prijzen. Ik doe er flink boodschappen en kom op ruim zeventig singles, waaronder veel bijzonder spul. Ik mag ze voor een euro per stuk hebben! Buiten de zeer zeldzame Nederbeat-dingen zit er op zijn minst één single bij die zijn gewicht in goud waard is: 'Morning Dew' van Episode Six in de Nederlandse fotohoes.
Northern Soul is een beweging, géén muziekstijl. Sterker nog: Er is maar moeilijk een vinger te leggen op wat Northern Soul mag heten en wat niet. Als je de klassiekers ontdoet van het Northern Soul-imago en je bekijkt waar ze vandaan komen. Er zit folkrock tussen, maar ook garagerock en in enkele gevallen pure bubblegum. Episode Six wordt nergens ter wereld als Northern Soul bestempeld, alleen bij mij. Het jagende tempo past prima tussen de overige Northern Soul-platen, maar ook vanwege de zeldzaamheid mag deze in de Blauwe Bak staan.
Welnu, lieve mensen. Waar zal ik eens beginnen? Episode Six wisselde in de zes jaar van haar bestaan vaker van personeel dan van ondergoed. Misschien dat dit een beetje overdreven is, maar om het half jaar was er wel een bezettingswisseling. De groep ontstaat in 1964 als twee bestaande groepen met elkaar samengaan. Roger Glover is als bassist meteen al present, de mannelijke leadzang wordt eerst nog verzorgd door Andy Ross. De groep wordt eerst maar eens naar Duitsland gestuurd, waar ze een residentie krijgen in de Arcadia Club in Frankfurt: Iedere avond acht uren non-stop spelen met een kwartiertje per uur pauze. Bij terugkomst haakt Ross af en wordt vervangen door Ian Gillan. De groep krijgt een beter management, maar voelt desondanks dat ze worden genegeerd. In 1966 krijgen ze, op eigen initiatief, een contract bij Pye. 'Put Yourself In My Place' is de eerste van negen singles die geen van allen iets doen in Engeland. De groep wordt desondanks gesteund door Radio London en door een vreemdsoortig lot wordt 'Morning Dew' reeds in 1966 een grote hit in Beiroet. Uit lieverlee gaan ze daar eind 1966 maar een tijdje spelen, want in Engeland mist toch niemand hen.
'Morning Dew' staat in Nederland twee weken in de Tipparade genoteerd, dan nog louter het speeltje van Rob Out. De bezettingswisselingen blijven komen en ze wisselen ook tweemaal van platenmaatschappij. Met het wegvallen van de Britse zeezenders en met name Radio London, slaagt de groep er helemaal niet meer in om een hit te scoren. Ze doen een optreden bij de bBC dat resulteert in kwade telefoontjes en brieven, de groep beantwoordt het met de single 'Mozart Vs. The Rest'. Verder is Episode Six simpelweg de hardst werkende groep van Engeland. Ze hebben zelden een vrije dag, zo vaak moet de groep ergens spelen.
In 1969 is de rek er goed uit. Ritchie Blackmore en Jon Lord bezoeken een optreden van Episode Six en kapen Ian Gillan weg voor hun band Deep Purple. Roger Glover helpt aanvankelijk een beetje mee totdat die ook zijn plekje in Deep Purple krijgt. Ze maken de contractuele optredens met Episode Six nog af, maarr pakken dan ook meteen hun biezen. Toetseniste Sheila Carter-Dimmock gaat nog even door met de groep, al gauw met haar eigen naam als toevoeging. Carter-Dimmock heeft in 1966 ook al een solo-single gemaakt voor Pye.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten