Voor wie het nog niet mocht weten, ik heb sinds april 2009 geen druppel alcohol meer gehad. Met uitzondering van 's nachts natuurlijk. Ik droom nog regelmatig dat ik aan de borrel ben, denk dan al dromend 'hee, dat deden we toch niet meer?' en heb ook nog eens gedroomd dat ik aangeschoten was. Ik voelde de voetstappen als bassen in mijn hoofd terwijl de hele Gasthuisstraat (in Steenwijk) leek te wiebelen. Het is steeds weer een vreemde gewaarwording als ik na zo'n nacht de ogen weer open. Ik zal het zelf nooit als een verslaving typeren, want als ik geen geld had... dronk ik niet. Thuis zat ik ook liever met een fles sinas dan met een blik bier. Toch ging de drankzucht steeds meer mijn leven beheersen en dat stond ik niet toe. Soul-xotica is dus ook geheel alcoholvrij, hoewel we soms een kleine uitzondering maken. Vandaag bijvoorbeeld. Ik sluit een derde serie Raddraaien af en begin morgen met de vierde serie. Daar moet op gedronken worden? Nou, vooruit, de Raddraaier is 'All For Me Grog' van The Dubliners (1968).
Heeft Nederland vandaag het weerrecord verbroken? Toen ik vanmiddag, in een 'droge bui', naar het werk fietste, vond ik het wel meevallen, maar ben geen betrouwbare thermometer tegengekomen. Vanavond om zes uur gaf de thermometer op het dashboard van 'onze' Opel Combo zes-en-een-halve graad aan, maar wellicht moet dat accessoire ook even worden nagekeken bij de volgende APK. Hoe je het ook wendt of keert, het is geen weer om in je blote bast met een krat bier op straat te gaan zitten en dus kiezen we vandaag een drankje om je lijf bij te warmen: Grog. Wat hutspot is voor aardappelen en wortels is grog voor alcohol. Kijk even wat voor restjes je in de fles hebt zitten, schenk ik het in een glaasje Kylian, als dat 'light'-bier nog bestaat, en giet wat gemeentepils bij en... smakelijk! De Britse vice-admiraal Edward Vernon schotelde zijn mensen dit mengsel voor. De kater moet zo immens zijn geweest, dat menigeen de datum nog weet te herinneren: Het was op 21 augustus 1740 (...volgens Wikipedia...). Tegenwoordig is grog ook in alcoholvrije varianten: Kokend water met citroensap met kaneel of suiker als garnering, maar het is onwaarschijnlijk dat The Dubliners over frisdrank zingt.
Ik heb de single niet met bovenstaand fotohoesje en omdat de single zélf nog het ouderwetse Ariola-label heeft, lijkt het me stug dat die twee bij elkaar horen. Ik vond het wel interessant om te zien dat die single in 1968 was uitgebracht, ik had een 'blanco' staan bij het jaartal. Toch leer ik net dat de single oorspronkelijk in 1967 een hit was in Ierland. Zou Nederland zo vroeg zijn geweest met het ontdekken van The Dubliners, dat 'All For Me Grog' tegelijk met Ierland in ons land is uitgebracht? Er mag gerust gesteld worden dat Nederland de groep nooit meer heeft los gelaten en andersom. Simon Nicol van Fairport Convention zei ooit het volgende: ,,Als een koor honderd jaar bestaat, hoor je ook niemand erover dat er geen oorspronkelijk lid meer bij zit. Fairport Convention is als een kerkkoor, het zal van generatie op generatie gaan en bestaat waarschijnlijk over honderd jaar nog steeds". Het klopt in het geval van Fairport wel aardig, want Nicol is het enige lid dat sinds 1967 onafgebroken bij Fairport Convention heeft gespeeld. Hetzelfde verhaal gaat eveneens op voor The Dubliners.
De oorspronkelijke leden vallen bij bosjes weg en die hebben de leeftijd er ook naar. Barney McKenna is de enige die inmiddels 51 jaar een Dubliner is en vastbesloten is dat nog 51 jaar te blijven. Als iedere grond om door te gaan met deze groep is weg gevallen, is er altijd nog Nederland en dus maakt de groep jaarlijks een verplichte tocht langs de zalen. Ik heb in 1996 (of daaromtrent) de eer gehad om de groep in actie te zien. De tweede show van die avond, want ze hadden de Sneker schouwburg maar liefst twee keer uitverkocht. Zou een leuk onderwerp geweest zijn voor 'Recenzeuren'? Nee... Ik weet praktisch niks meer te herinneren van die avond en bij The Dubliners gaat het al lang niet meer om de artistieke prestatie. The Dubliners is jolijt met een pint Guinness in de hand en meeklappen en -stampen op 'The Wild Rover'. Het is geen folkmuziek maar plat volksamusement. Net zoals ik thuis liever een fles sinas had dan een halveliter bier is er ook geen zier aan om zonder alcohol naar The Dubliners te luisteren...
En zo kom ik tot een einde van de derde serie 'Raddraaien', maar... morgen beginnen we stiekem opnieuw met een nieuwe serie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten