Raddraaien: Eydie Gormé

Hoewel ik het, buiten de Week Spot om, niet nodig vond om deze dag extra lang bij mijn halfjarig jubileum bij Wolfman Radio stil te staan, lijkt het er dan toch nog op alsof we taart krijgen. In dat geval wel een oude taart, er staan maar liefst 84 kaarsjes op! De kappers uit de Gouden Gids van de regio Zwolle hebben het weer eens voor het zeggen. Overigens kreeg ik laatst een briefje door de bus. Zowel de telefoongids als de Gouden Gids worden niet meer klakkeloos bij iemand bezorgd die een 'nee-nee'-sticker op de brievenbus heeft. Als ik hem wel wilde ontvangen, moest ik het kaartje maar even opsturen. Dat heb ik niet gedaan... Over zeven of acht platen is de derde serie voltooid en ben ik nog maar Frederika Haarmode. Als we een jaar hebben gedaan over kappers A tot en met F, dan vermoed ik dat ik pas over zes jaar een nieuwe Gouden Gids nodig ben... Vandaag is de Raddraaier een halve eeuw oud: 'Blame It On The Bossa Nova' van Eydie Gormé (1963)

Wat voor beleg zou je op de pannenkoek krijgen als je een Pizza Garmezano besteld? Eydie Gormé wordt op 16 augustus 1928 als Edith Garmezano geboren. Haar ouders zijn emigranten. Vader Garmezano komt van Sicilië, terwijl haar moeder Turks is. Het gezin Garmezano woont ten tijde van Edith's geboorte al in New York. Haar neef zal eveneens in de showbiz treden. Dan hebben we het over Neil Sedaka. Edith slaagt in 1946 voor de William Howard Taft High School, één van de andere studenten uit datzelfde jaar is filmmaker Stanley Kubrick. Ze werkt enige tijd als tolk bij de Verenigde Naties, met Spaans als haar specialisme. In 1950 maakt ze haar eerste plaatopname met het orkest van Tommy Tucker. Dat nummer, 'Powder And Paint', verschijnt als een 78-toeren-plaat via MGM, evenals een opname met Dick Noel: 'Cherry Stones'. In 1952 gaat ze aan de slag bij de bigband van Tex Beneke, daar bestaan uitsluitend radio-opnames van die veel later op elpee en cd beschikbaar zijn gekomen. In datzelfde jaar gaat ze op de solo-toer en krijgt een contract bij Coral. In 1954 ontmoet ze haar toekomstige echtgenoot Steve Lawrence. Het koppel trouwt op 29 december 1957.

Gormé heeft dan met haar singles al flink de vaart erin, hoewel alleen haar eerste hit 'Fini' (1954) en 'You Need Hands' (1957) de top twintig van de Billboard bereiken. In Europa horen voor het eerst van Gormé middels 'Yes My Darling Daughter', dat in zowel Nederland als Engeland een hit wordt. Het is gek genoeg één van de weinige nummers dat totaal geen indruk maakt in Amerika. De volgende single is 'Blame It On The Bossa Nova' en wordt in Nederland in 1963 een grote hit. Het nummer is geschreven door Barry Mann en Cynthia Weil en de achtergrondvocalen zijn afkomstig van The Cookies. Het nummer heeft daardoor helemaal een Brill Building-gevoel. Het nummer zit Gormé als gegoten, daar ze even daarvoor de Latijns-Amerikaanse invloeden haar muziek heeft laten binnenstromen. Ze kan het succes van 'Bossa Nova' maar lastig overtreffen, in 1964 heet de b-kant van haar single 'I Want You To Meet My Baby' 'Can't Get Over The Bossa Nova'. In dat geval is het liedje geschreven door Gormé, Lawrence en Marilyn Gins. De plaat valt genoeg op om twee hitnoteringen te krijgen in de Billboard. Caterina Valente heeft haar versie van 'Blame It On The Bossa Nova' in 1965 op de plaat gezet, een jaar later gevolgd door Cliff Richard. Waarschijnlijk is de Duitse Manuela de eerste geweest die een vertaling opnam: 'Schuld War Nur Der Bossa Nova'. Sindsdien zijn er vertalingen in het Servisch, het Zweeds en het Frans opgetekend. Onder de cover-versies wordt ook nog 'onze' Nancy Boyd genoemd, ook die heeft het grapje nog eens over gedaan in de jaren tachtig.

Eydie Gormé is onbewust verantwoordelijk voor een heel ander fenomeen in de Nederlandse geschiedenis. Tineke De Nooij herinnert zich in 1975 de komst van Engelse discjockeys op het Veronica-schip. Presentatoren lazen toen nog van papier, keurig uitgeschreven teksten gemaakt door een programmaleider. ,,Zo'n Engelse deejay zette een Eydie Gormé-hoes voor mijn neus en zei dat ik mijn papiertjes moest weggooien. Ik moest net doen alsof Eydie mijn luisteraar was". Het was wennen voor Tineke, maar uiteindelijk zou ze een rolmodel worden voor radiopresentatoren (m/v). Eydie treedt vanaf 1963 vaker samen met haar man op. In 1969 heeft ze haar laatste hits en in de jaren zeventig specialiseert het echtpaar zich in 'American Songbook'-dingen, soms met een tekstschrijver als centraal middelpunt. Ze hebben al heel wat awards bij elkaar gesprokkeld en het is nog maar kort geleden dat ze besloten hebben het 'rustig' aan te gaan doen. In 2002 ondernemen ze nog een uitgebreide tournee en in 2009, na een loopbaan van 59 jaar, gaat Eydie op 81-jarige leeftijd met pensioen. Steve Lawrence is nog 'maar' 77 jaar en gaat voorlopig nog even door in de muziek.