De Week Spot is deze week moeilijk vast te stellen. Ik weet nu namelijk nog niet hoe het zaterdag gaat worden. Doe ik zaterdagavond alsnog een radioshow? Misschien een uurtje later en eentje van twee uren? Als ik hem oversla betekent het dat ik volgende week opnieuw de dertigste plaat moet bepalen en deze tot Week Spot maken? Ik hou een slag om de arm en kies eentje uit de eerste vijftien van de lijst zoals die er nu voor ligt. Als ik wél gewoon een show doe, betekent dit dat de Week Spot meteen in het eerste uur zit. Het moet maar zo! Ik wil deze nieuwe maand aftrappen met een bericht. Morgen wellicht 'Het zilveren goud' want ik heb de lijst voor de rest van 1999, 2000 en 2001 compleet. Het blijkt dat ik begin augustus de lijst al klaar had en dat ik alleen de maanden nog moest invullen. De Week Spot van deze week ziet in 1976 het levenslicht op het Mercury-label en 'Dancing On The Edge Of A Dream' van L.J. Johnson.
Om te beginnen: Laten we L.J. niet verwarren met de blueszanger L.V. Johnson. Ik heb dat, geloof ik, in het begin wel gedaan. Over L.J. is enkel zeer beknopte informatie te vinden, dé grote man van de plaat is iemand die ik in een grijs verleden ooit een berichtje heb gegund en dat gerust voor herhaling vatbaar is. De grote man is Ian Levine. Tijdens een vlucht met zijn familie zit hij tegenover William 'Mickey' Stevenson, dan nog A&R-man van Motown. Ze raken in gesprek en hier zal een hechte vriendschap uit ontstaan. Stevenson geeft Levine ook een paar platen en vermoedelijk zit ook 'Do I Love You' van Frank Wilson er tussen. Als de Northern Soul op gang komt in de vroege jaren zeventig meldt Ian zich als dj en zal omstreeks 1974 één van de meest geliefde Northern Soul-dj's zijn in The Casino in Wigan. Tegelijk heeft Levine een expertise opgebouwd in de studio en hij besluit dat hij zélf ook Northern Soul-platen kan maken. De eerste singles van zijn hand verschijnen in 1975 en zijn aanvankelijk grote hits in The Casino. Als het teveel gaat lijken op belangenverstrengeling en collega-dj's zijn muziek té commercieel vinden, wordt hij de laan uitgestuurd. Levine zit echter niet bij de pakken neer en bouwt verder aan zijn imperium. Als in 1981 The Casino haar deuren heeft gesloten en Northern Soul geschiedenis lijkt te worden, ontwikkelt hij de Hi-NRG. De muziek valt fraai samen met de electric boogie-hype en zal op meerdere vlakken de voorbode zijn van de latere housemuziek. In de jaren negentig ontwikkelt hij het Motorcity-label en geeft oude Motown-sterren de kans om nog eenmaal een Motown-plaat op te nemen.
In de Northern Soul wordt echter zeer denigrerend gedaan over Levine. Ja natuurlijk, zijn producties zijn heel erg 'plastic' en uit duizenden herkenbaar. Hij zet echter in 1999 kwaad bloed in de 'scene' als hij The Four Vandals voor het voetlicht brengt. In een zeer vroeg stadium denken dj's dat het een authentieke jaren zestig-plaat is als blijkt dat het een stel jonge honden zijn en de productie uit 1999 komt. 'This Time I'm Loving You' van Venicia Wilson volgt kort daarop. Wie één keer heeft samengewerkt met Levine blijft terug komen. Zo werkt Levine vanaf 1975 nauw samen met Evelyn Thomas, die met 'High Energy' het volkslied van de Hi-NRG vertolkt. Thomas is ons een paar weken geleden ontvallen. L.J. Johnson is een andere artiest die ook getrouwd lijkt te zijn met Levine.
Louis Maurice Johnson wordt op 10 december 1950 in Chicago. Het is dus eigenlijk L.M. Johnson maar desondanks gebruikt hij L.J. voor zijn artiestennaam. Hij is pas dertien als hij zijn eerste groep formeert met zijn broer en zus. Deze band zal in de late jaren zestig als Everyday People door het leven gaan. In 1975 vindt hij aansluiting bij Mood Mixers, een band met Evelyn Thomas op leadzang. Via sessiegitarist Danny Leake komen ze in contact met Ian Levine en de rest is geschiedenis? 'Dancing On The Edge Of A Dream' verschijnt eerst in 1976 als een demo op Levine's eigen Tomorrow-label. Toch kiest Philips eerst voor 'Your Magic Put A Spell On Me' dat meteen een Engelse hit oplevert. 'Dancing' verschijnt vervolgens op Mercury en zet het succes voort. Levine prijst hem aan bij het Amerikaanse AVI-label en in 1979 maakt Johnson het album 'L.J.'s Love Suite'. Zoals de titel doet vermoeden is het meer een suite dan een album met liedjes. De samenwerking met Levine is nog altijd actief. In 2021 verschijnt een duet van hem met Barbara Pennington. Beide artiesten hebben in de jaren zeventig '24 Hours A Day' op de plaat gezet en doen dit nummer dunnetjes over. Ik lees net dat Pennington een jaar geleden ons is ontvallen.
"Dancing On The Edge Of A Dream' is een zogenaamde 'crossover' tussen disco enerzijds en de Modern Northern Soul aan de andere kant. Doordat het uitkomt bij een 'major' en een hitsucces oplevert, wordt de plaat al snel gedropt bij de Northern Soul-dj's. De plaat verdient echter gewoon zijn plek in de geschiedenis van de Northern Soul-beweging en ook Ian Levine kun je daarbij niet over het hoofd zien, hoewel dat laatste wel wordt geprobeerd. Ik ben niet bepaald 'fan' van zijn producties, maar ik heb wel een diep respect voor zijn vasthoudendheid. Hij is een held voor mij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten