Het klinkt als een Telsell-reclame maar sinds het laatste bericht ben ik tien kilo afgevallen. Ofwel: Ik heb weer een kin als een babyhuidje. De tas moet nog wel worden gepakt, maar ach... Zoals ik al eerder heb gezegd, komt er vanavond niks van het slapen. Hoewel het allesbehalve een pleziertochtje wordt, is het weer zo'n nacht als vóór de vakantie. Het reserveert teveel van mijn bovenkamer om de wekker te horen en uit bed te komen, dat ik niet de rust kan vinden om in te dutten. Als ik even twee uur horizontaal kan liggen, vind ik het vaak al goed. Na deze derde Rustbui wordt het even stil op Soul-xotica maar verwacht komende zondag weer een Week Spot Kwartet te doen. De afleveringen van de 'Singles round-up' blijven eveneens liggen voor volgende week. The Blue Nile is Jutrijp, Radiohead is het begin in Denemarken en ik eindig bij vrij recent. Niet qua muziek want het album is uit 1970, maar een jaar geleden verras je me pas echt als je vertelt dat je helemaal verslingerd bent geraakt aan de muziek van Peter Hammill. Die had ik niet zien aankomen!
Ik leer de naam kennen in de midden jaren negentig. Het is echter jaren voordat internet algemeen bereikbaar zal worden en we kennen nog geen Youtube of Spotify. Het blijft zo een paar jaar een curieuze naam, want ik heb het dan over Van Der Graaf Generator. Een band uit het Engelse Manchester dat zich heeft vernoemd naar de 'vandegraaffgenerator', Robert Jemison Van De Graaff is pas overleden als de band wordt opgericht. Zijn vader is een Nederlandse jurist die naar Amerika vertrekt. Robert heeft dus ook de Amerikaanse nationaliteit. Wat ik lees over de band maakt me nieuwsgierig maar het is wel duidelijk dat het geen mainstream popmuziek is. In 1999 komen een paar cassettebandjes binnen in Mossley. De eerste eigenaar heeft een eclectische muzieksmaak en wisselt nummers af van Magazine, The Ramones en Frank Zappa ('Uncle Meat'). Ook zit er een tape bij met de tweede en derde elpee van Van Der Graaf Generator. Met name 'Killer' van 'H To He Who Am The Only One' blijft hangen bij mij. Ik kan door de jaren heen niet herinneren wat dat stukje muziek is dat zo nu en dan door mijn brein schiet. Dan krijg ik van vriend Albert een exemplaar van 'H To He' en ontdek dat het 'Killer' is dat me al die tijd heeft bezig gehouden. Het wordt me in 1999 al duidelijk: Dit is geen muziek voor miljoenen.
In 2002 kom ik 'Pawn Hearts' tegen voor weinig en neem deze mee. Eenzelfde laken een pak, het is 'moeilijke' muziek voor mij. Het prijsnummer van de plaat is 'The Plague Of The Lighthouse Keepers'. Ik heb gisteren nog geprobeerd om me er doorheen te worstelen, maar geef het op na twaalf minuten. We zijn dan nog maar halverwege. Van alle muziek die ik vrijdag verwacht bij de uitvaart ben ik wel zeker dat er geen Van Der Graaf Generator bij zal zitten. Als het wel gebeurt, ben ik vast de enige in de zaal die er van kan genieten.
Je hebt contact met een Belg die helemaal fan is van Peter Hammill. Hij heeft de man tal van keren zien optreden en heeft alle platen en cd's compleet. Broer gaat ook overstag en heeft een jaar later driekwart van wat er op vinyl verkrijgbaar is van Hammill. Ik heb vanavond 'Open' uit 1977 (een solo-plaat van Hammill) aan mijn speler toegevoegd nadat ik je heb gevraagd om een 'instapplaat'. Het zal mij benieuwen!
Mijn kennismaking met 'Open' zal later deze dag zijn op de achterbank naar Denemarken. Stel me niet teleur, broer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten