Inmiddels is het een anderhalf uur later. Nog steeds niet geschoren en ook de tas niet gepakt. Dit gaat de halve hele nacht duren, kan ik jullie vertellen. Nadat ik dit heb gepubliceerd toch eerst maar eens met de scheerbeurt beginnen. Ik geloof dat ik twee jaar geleden eens een bericht heb geschreven over 'OK Computer' van Radiohead. Over de impact die het album op mijn leven en muzieksmaak heeft gehad. Ik heb deze eveneens op de muziekspeler staan en twee weken geleden eens integraal gehoord tijdens een fietstocht naar Steenwijk. Ik ben die middag opeens heel erg kortaf, iets waar ik een beetje van schrik. Ruim een kwart eeuw later hakt het album er nog altijd in en ik denk dat nu ook de waterlanders zullen vloeien als ik het op zet. Dat ga ik vanavond niet doen want anders komt er helemaal niks meer van. De tweede van de drie is het album 'OK Computer' van Radiohead.
'Creep' leer ik eigenlijk pas achteraf kennen. Ik weet dat broer wel meteen helemaal 'fan' is van het nummer in 1993, maar voor mij valt Radiohead pas op als 'The Bends' verschijnt in 1995. Ik koop de 'Street Spirit (Fade Out)' op cd-single. Het volledige album hoor ik pas ná 'OK Computer' als ik de cd voor bijna niets kan krijgen als ik in Mossley woon. Het is de zomer van 1997. De jongste telg uit het gezin begint al te klapperen met zijn vleugels en oefent al met de aanloop. Het is het jaar van de scooter, de caravan op het Woodstock-terrein, de Popkelder-feestjes en de onstuimige avonturen met twee Jannen. Later zal daar Ruigoord, kraken in Amsterdam en vriendinnetjes bij komen. Ik ga voor de laatste keer naar Denemarken. Niet heel bewust hoewel ik té oud word om met pa en moe op vakantie te gaan. De zomervakantie van 1997 heeft meer weg van een lift heen en terug en intussen smeed ik mijn eigen plannen. Het eerste weekend ben ik bij broer in Herning en gaan mijn ouders door naar grote broer in het noorden. Een weekend later 'ruilen' we en na het weekend verblijf ik ook bij grote broer. Ik kan zijn racefiets wederom gebruiken, maar ga ook een dag met de bus naar een andere stad. Het eerste weekend van de vakantie in 1997 is echter legendarisch genoeg. We gaan op zaterdagmorgen naar de school waar hij dan als conciërge werkt. Hij moet daar iets kleins doen waar ik wel even op kan wachten. Daarna gaan we langs een markt waar ik alvast een paar singles van Boney M koop. 's Middags naar een overdekt winkelcentrum hoewel het het mooiste weer van de wereld is. Het stappen van die avond ben ik dan wel weer glad vergeten. Broer koopt dan geregeld cd-albums en is al een beetje aan het switchen. Scandinavië heeft altijd veel meer open gestaan voor indie en underground dan de Nederlandse stations en ook broer begint af te dwalen van Madonna en dansbare pop en meer richting de Britpop. Als ik hoor dat hij 'OK Computer' heeft, schuif ik hem meteen een cassettebandje toe. De rest van de negentig minuten is een samenvatting van een album van The Pockets, een Engelstalige indierockband uit Denemarken. Het is jaren voordat hij zal oversteken naar de Deense teksten.
'OK Computer' is de 'Sgt. Pepper' van een generatie, ook al wordt dat niet overal zo gevoeld. Radiohead is een band die nog gemakkelijk tientallen albums had kunnen maken met melodieuze gitaarrock in de stijl van 'Creep' en 'Street Spirit' maar zoekt het experiment op. Met 'Kid A' en 'Amnesiac' zal dat zelfs voor mij even een brug té ver zijn, maar ook 'OK Computer' is best wennen in het begin. Ik ben Radiohead na 'Amnesiac' uit het oog verloren, sinds de eerste lockdown is daar The Smile: De band van Thom Yorke en Johnny Greenwood met een bevriende drummer. Het eerste album heb ik digitaal al grijs gedraaid, maar het laatste album is nog drie keer beter. De onvoorwaardelijke liefde voor de Radiohead-sound is echter begonnen op deze zaterdag in Herning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten