Singles round-up: oktober 6

Ook deze week gaat goed worden gevuld met de 'Singles round-up' zoals het lijkt. Vanavond ga ik het tweede deel doen met de 'nieuwe' releases. De foto's van nummer 5 en 6 vormen samen de singles in de beide afleveringen, de foto stamt nog uit het idee om de singles in volgorde te doen van de platenlabels. Verder hebben jullie een vierde aflevering tegoed van de singles van Mark, één of twee over de singles uit Dedemsvaart en negen uit Havelte van inmiddels drie weken geleden. Tot slot verwacht ik een 'soul pack' voor het weekend en heb ik vijf op Discogs besteld. De laatste vijf komen uit Spanje maar volgens de feedback duurt het vaak een tijdje voordat ze op de post gaan. Nu eerst de laatste acht van de nieuwe releases en heruitgaven.

* Hallmighty- What Is Stormy Love (UK, Battle Weapons France, 2024)
Ik raak omstreeks 2007 even helemaal in de ban van de 'mashup'-technologie. Dj's die eigenhandig twee verschillende platen in elkaar draaien en een nieuw nummer creëren met ingrediënten van beide nummers. Toch wordt de markt al snel verziekt door 'wannabe'-dj's die het niet helemaal goed hebben begrepen. Sterker nog: Anno 2024 heeft deze groep de overhand maar héél soms kom je een mashup tegen welke helemaal klopt. Zie daar deze mashup van ene Hallmighty. Hij heeft het grapje blijkbaar al een paar jaar geleden voor het eerst gedaan, maar het heeft nu een vinylrelease gekregen dankzij Battle Weapons. Je neemt de muziek van 'Stormy' van The Supremes en projecteert daarop de zang van 'What Is Love' van Haddaway. Alleen is de zang er niet los bovenop gekwakt zoals de groenten bij een slechte pizzeria, maar klinkt het alsof Haddaway het nummer anno 1969 heeft ingezongen in de Motown-studio. Tot mijn grote geluk arriveert de single een dag voor het optreden in De Buze en zo kan ik hiermee de tweede set aftrappen. Het is overigens de b-kant van Chad Jackson's 'Jazz Be Good To Me' en dat is 'Just Be Good To Me' van SOS Band met extra jazzy intermezzo's. Niet zo heel interessant in mijn boek, maar de Hallmighty-kant is een knaller!

* Durand Jones & The Indications- Private Space (US, Colemine, 2024)
Zondag 13 oktober. Ik ben al heel vroeg wakker nadat ik erg onrustig heb geslapen die nacht en bereid me voor op een moment alleen met broer in de natuur. Om wakker te blijven kijk ik even bij de nieuwe releases van Juno en hoor dan voor het eerst 'Private Space'. Hoewel ik vermoed dat Durand niet over dít onderwerp zingt, spreekt de titel me meteen aan. Op deze zondagmorgen wens ik mezelf een 'Private Space' toe, een bubbel waar ik een weekje in kan blijven zodat ik dingen een plek kan geven. Zo is de single in een oogwenk besteld. En...? Hij klinkt beduidend minder jaren zestig dan het overige werk van Jones en eigenlijk bevalt me dat wel. Het bevalt zo goed dat ik de b-kant maar laat voor wat het is.

* Sam Nesbit- Chase Those Clouds Away (UK, Amos, 1970, re: 2024)
In het uiterste begin van deze REPRO-serie van Kent koop ik geregeld een plaatje uit de catalogus. In de laatste jaren is het klad er weer in gekomen. Kent gaat hierbij op de toer van de gezochte collector's items en presenteert deze met geheel identieke labels en enkel een ander catalogusnummer. 'Black Mother Goose' is de eigenlijke a-kant van de single en dé favoriet van de Northern Soulies. Het is een ietwat bouncy nummer maar allesbehalve memorabel. 'Chase Those Clouds Away' is meer midtempo met een tinkelende gitaar en prachtige harmonieën. Iets minder geschikt voor de Northern Soul, maar een nummer dat het momenteel goed doet in de crossover-cirkels. En ja... als de plaat al redelijk zeldzaam is en twee verschillende scenes de plaat gaan zoeken, dan gaat de prijs van een origineel door het dak. Deze heruitgave is dus zeer welkom.

* Portishedd- Roads (UK, Pibe, 2024)
Nog maar een keer extra benadrukken: Het is Portishedd en niet Portishead. Portishedd is de naam van een mysterieus collectief dat al een paar jaar eigenzinnige remakes en remixes maakt van bestaande Portishead-nummers en dit is de nieuwste aanwinst. Zowel 'Glory Box' als 'Roads' worden gepresenteerd in een 'Kero Uno Remix' waarvan de eerste opeens 'Glory' heet. Ik noem 'Roads' als voornaamste kant want dit is de reden van aanschaf. Het origineel van Portishead is al erg mellow, maar deze is nóg meer mellow en is ietsje soulvoller dan de a-kant. Toch is 'Glory' ook niet te versmaden want dit heeft een latin-achtige upbeat groove gekregen. Op Youtube worden de nummers gepresenteerd als Portishead-remixes, maar voor de platen gebruikt het de naam Portishedd. Ik heb overigens geen idee hoe legaal deze platen zijn want ze maken wel gebruik van Beth Gibbons' originele zang en deze krijgt nergens op de labels credit hiervoor.

* Carla Thomas- Loneliness (Spanje, Soul 4 Real, 1967, re: 2024)
Op deze single staan twee nummers van de elpee 'The Queen Alone' van Carla Thomas en oorspronkelijk uitgebracht in 1967. Alex heeft voor twee nummers gekozen die het zouden hebben verdiend om als single te zijn uitgebracht. In Carla's carrière is 'The Queen Alone' een poging van Stax om de zangeres naar een hoger plan te tillen. Isaac Hayes schrijft 'Loneliness' en laat haar horen als een soort van Diana Ross. Het heeft een fraaie blazerssectie en een ingebouwde klasse. 'If It's Not Asking Too Much' is vrij 'moody' met speelse orgeltjes maar klinkt niet echt als Carla Thomas. En dat is precies het doel dat Stax heeft met het album: Carla moet aaibaar worden voor de massa. Deze laat echter de plaat links liggen en Carla gaat door in haar oude stijl. Ze heeft middels het album wel laten horen dat ze meer in haar mars heeft. Het is niet lastig een favoriet te kiezen want dat gaat voor mij 'Loneliness' worden.

* Eugene Williams & The WB's- I'm Glad I Met You Girl (UK, Epsilon, 1977, re: 2024)
Ik ben een paar maanden geleden op tijd voor de proefpersingen van de eerste twee 'From Detroit With Love'-EP's op Soul 4 Real. Dit keer ben ik ook op tijd voor de proefpersing van deze nieuwste Epsilon. In de wereld van de soul-dj's draait het om eerste persingen en heel soms wil ik daar even aan meedoen. In geval van Soul 4 Real zijn het 'solid centre'-platen welke naar mijn mening beter zijn dan de 'issues'. In geval van Epsilon is het een wit label (in plaats van het geel van de issue) met vermelding van 'advanced test pressing' en de artiest en titel op doorzichtig plakband. 'Not for sale', maar deze proefpersingen willen nog wel eens gekke prijzen doen op Discogs en dus worden ze niet gratis weggegeven. Sterker nog: Ze kosten vaak het dubbele van een 'issue'. Eugene Williams is één van The Williams Brothers waarvan Epsilon eerder dit jaar een single opnieuw heeft uitgegeven. Yann heeft weer de nodige tijd doorgebracht om een bijna overleden mastertape of single tot leven te wekken, maar het resultaat is nogal dof. 'I'm Glad I Met You Girl' is de eigenlijke a-kant maar ik zie al meer dj's kiezen voor de b-kant: 'I Can Feel Your Love Inside Of Me'. Ook deze klinkt zeer dof maar het is de enige manier waarop je deze nummers aan de collectie kan toevoegen. Je hoort wel de goede bedoelingen maar qua audio is het geen 'easy listening'. Het is de laatste keer geweest dat ik heb geïnvesteerd in een 'test pressing' van Epsilon, zoveel is wel duidelijk!

* Xxception To The Rule- The Sweeter The Juice (UK, Izipho Soul, 1982, re: 2024)
Dan klinkt Xxception To The Rule ineens als muziek in de oren. Een moddervette jaren tachtig-productie met een zeer fijne zangeres. Xxception To The Rule is een duo bestaande uit Vanessia Mathis en Daniela Curry en ze maken deze twee opnames in 1982 voor het Daxwood-label uit North Carolina. Het komt echter niet eerder dan 2011 uit op een cd en nu voor het eerst op 7" vinyl. Dit had zomaar een hele grote hit kunnen zijn in 1982, het klopt gewoon helemaal! Op de b-kant staat een ballad die ik maar laat voor wat het is. Inmiddels is de 'pre-order' gestart voor een nieuwe Izipho Soul-release en dat schijnt weer helemaal 2024 te zijn. Ik heb hem nog niet beluisterd en moet hem ook nog bestellen.