Pluk de dag. Een motto dat de Louwsma-clan door de aderen stroomt, ook al wil junior er nog wel eens 'pluk de nacht' ervan maken. Als ik Facebook open, is de halve familie al kilometers van huis in de natuur te vinden. Ik moet eerst even wakker worden en ga dan ook een wandeling maken. Dat gaat later vanavond wellicht een tweede bericht worden. Eerst maar eens het kwartetje Week Spots van de afgelopen vier jaar. Als ik in week 6 klaar ben met het Kwartet ga ik wellicht weer een jaar 'Verzamelwoede' doen zoals ik dat in 2021 heb gedaan. De statistieken van een willekeurige bak singles en een top tien-lijstje omdat we dat toch nooit kunnen laten. Ik hoef vanavond echter geen top vier te maken en dat is maar goed ook! Het Week Spot Kwartet van vanavond bevat twee platen die strijden om de eerste plek en goed beschouwd vechten er drie om de tweede plek. Maar nogmaals... het hoeft vanavond niet en het eerstvolgende top tien-lijstje krijgen jullie donderdag van mij. Hier gewoon vier steengoede Week Spots in mijn beleving.
2020: Don't Go - Pretty Purdie & The Playboys (1972)
Rarenorthernsoul is afgelopen week ter sprake gekomen in de 'Singles round-up'. Met name in het begin van mijn Northern Soul-verzamelen (2012 tot en met 2015) plaats ik regelmatig een bestelling bij RNS maar dat is de laatste jaren steeds sporadischer geworden. Dan open ik in oktober 2020 mijn email en maak een vreugdedansje. De broer van de eigenaar van RNS runt het platenlabel Sonic Wax en dat heeft besloten om 'Sha-La-La' van Mixed Feelings in een gelimiteerde oplage opnieuw uit te brengen. Ik ben vlug bereid! Het is ook de tijd dat Outta Sight een welverdiende vinyl-heruitgave doet verschijnen van 'The Only Way Is Up' van Otis Clay. Die kan ook meteen bij de bestelling. Toch zijn dit niet de Week Spots in deze betreffende week. Nee, dat is een vrij obscuur plaatje van de Amerikaanse jazzdrummer Bernard Purdie. Ik leer hem kennen dankzij het album 'Odelay' van Beck (en die heb ik weer genoemd in 'Het zilveren goud') waar Beck gebruik maakt van een aantal samples van Purdie. 'Don't Go' is echter zeer sfeervolle soul met een enthousiast orkest en uiteraard zijn kenmerkende drumwerk.
2021: I Don't Think I'll Ever Love Another - The Darling Dears (1972)
Over drums gesproken! Funky Heavy Prod is de naam van de band op dit nummer van The Darling Dears en hun drummer moet nog altijd fijne herinneringen hebben aan deze opname. Ik heb begrepen via één van de oorspronkelijke leden dat de zang in een andere ruimte werd opgenomen dan de muziek, maar wel allemaal in één take. De band mag dus knalhard spelen en dat doen ze ook! Ik leer de plaat kennen in het weekend van de vredelievende demonstratie in Steenwijk welke zal uitlopen op een slagveld. Tevens het weekend dat ik hoor dat een oude kameraad een jaar eerder is bezweken aan kanker. Een paar maanden geleden heb ik echter gehoord dat hij ongeneeslijk ziek was, maar uiteindelijk wel het moment heeft gekozen. Hij mocht absoluut niet meer roken en dat heeft hij deze ochtend nog eenmaal gedaan. Maar goed... terug naar de muziek. Daaraan is geen gebrek bij The Darling Dears. Een nummer dat zó goed is dat het unaniem wordt verkozen tot nummer 1 in de Blauwe Bak Top 100 van dat jaar.
2022: Crystal Powder - Split Decision Band (1978)
Het is opgenomen omstreeks 1977-78 maar nooit officieel uitgebracht tot 2022. Dat heeft hem niet gelegen aan het liedje want 'Crystal Powder' klinkt alsof het zomaar een hele grote hit had kunnen zijn. Ik vermoed dat het onderwerp de dames en heren platenmaatschappijen niet heeft aangestaan. Terwijl de zangeres van Split Decision Band echt over de kleine magische dingen in het leven zingt zoals iets van poederkristal. Het stuit overal op rood licht en zo blijft de plaat 44 jaar op de plank liggen.
2023: Holy Moses - The Force (1974)
Force Of Life of Force De La Vie of Saratoga Trunk. Allesbehalve The Force. Althans, zo hadden de muzikanten het graag gezien. In 1972-73 op de plaat gezet als Force Of Life, maar dan doen de groepsleden moeilijk over een platencontract. De manager is het in 1974 zo zat dat hij eigenhandig een label vindt. De laatste vindt Force Of Life té ingewikkeld en presenteert het als The Force. Een jaar later brengen de mannen het alsnog zelf uit in Frankrijk onder de naam Saratoga Trunk. Rond dezelfde tijd wordt ook een Spaanse versie opgenomen van 'Holy Moses'. Cannonball uit Italië komt deze opname tegen en geeft het een heruitgave met de originele Engelse versie op de b-kant. En dat is dan weer The Force of Saratoga Trunk. Het luidt tevens een latinrock-vibe in binnen de meer progressieve soul en dat is een pad dat ik meteen heb opgepikt. 'Holy Moses' blijft één van de absolute prijsnummers binnen dat genre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten