Singles round-up: oktober 2

De plankenkoorts is al stijgend. Of is het gewoon de adrenaline? Ik weet het antwoord wel want het is het laatste. Toch komt erbij kijken dat ik de laatste jaren steeds slechter slaap voor een afspraak of een vakantie. Ik verwacht morgenavond eigenlijk niet anders. Vandaar dat ik ook in een spagaat zit met de show van zaterdagavond. Het zou uiteindelijk het beste zijn om deze week geen show te doen want ik ben vast helemaal 'op' als ik terug ben in Uffelte. Of ik morgenavond aan een show toe kom is ook de vraag want eigenlijk wil ik dan beginnen met het klaar zoeken van de platen. Als ik daar dagen van tevoren mee begin, gaat er teveel mee en ik wil een maximum van honderd singles hebben. Morgen komt er in ieder geval geen 'Singles round-up' uit mijn pen en dus gooi ik er meteen de tweede aflevering achteraan. Nu gaat de reis van Chess naar het Epic-label. Vreemd genoeg zitten er geen labels tussen Epic en Mercury. Als ik zaterdag wél een reguliere show doe van drie uren komt er eentje op Mercury en twee op Motown voorbij die pas volgende week een bericht gaan krijgen.

* Johnnie & Joe- You Said It And Don't Forget It (US, Chess, 1960)
We beginnen in deze aflevering met de oudste uit deze partij. Cash Box vergelijkt het nummer met 'A Rockin' Good Way' zonder orkestbegeleiding en ik kan het daar mee eens zijn. Het rockt lekker in de oude rhythm & blues-stijl. De b-kant heet 'Across The Sea' en is een antwoord op hun oude hit 'Over The Mountain'. Die laat ik maar voor wat het is want 'You Said It' is net het soort rhythm & blues dat ik kan waarderen binnen mijn verzameling.

* Billy Stewart- Fat Boy (US, Chess, 1962, re: 197?)
* Billy Stewart- Mountain Of Love (US, Chess, 1965)
Twee oudjes van de man die ons in 1966 zijn iconische uitvoering van 'Summertime' brengt. Het vinyl tikt een paar keer over in 'Fat Boy' en dus probeer ik 'Reap What You Sow' even. De laatste riekt erg naar de doowop maar hee... het is van 1962. Maar in plaats van de perfecte harmoniezang hebben we nu de eigenzinnige Billy. Het is best een sfeervol nummer. 'Fat Boy' is iets meer in de rhythm & blues-stijl maar ook niet echt wereldschokkend. Over deze heruitgave is niets bekend en dus lijkt het ergens op een bootleg. 'Mountain Of Love' is mede geschreven door Sugar Pie DeSanto en heeft dus meteen een streepje voor. Natuurlijk trekt Billy weer zijn eigen plannen voor de invulling van de woorden en dat levert een spannende situatie op. 'Because I Love You' is, geloof ik, een hit geweest voor Billy. Het is meer upbeat en poppy en dus gaat mijn voorkeur uit naar 'Mountain'. Maar... Billy Stewart blijft een onderwerp apart. Tot zijn tragische dood aan toe.

* Jimmy Hudson- Chasing My Heart (US, Cle An Thair, 1972)
Crossover-magie uit Chicago. Opvallend is het gebruik van de Moog dat dan nog vrij ongehoord is in de soul. Maar ook zonder het gedraai aan de knop op de Moog zou het uitstekende crossover zijn. Tegen het eind van de plaat forceert hij een versnelling dat niet helemaal lekker uit de verf komt en zeker niet zou zijn toegelaten bij een 'major' label. Soms klinkt een leugen beter dan de waarheid. Nee, ik heb deze filosofie niet bedacht. Het is de a-kant van de single. Het klinkt gelikter dan de b-kant. Het is iets meer in een funky Jacksons-stijl. Qua muziek want Jimmy is allesbehalve een Michael Jackson. Ik reken het tot een 'double-sider'.

* Soul Potion- Soul Baby (UK, Contempo, 1973)
Als er één label is dat ik heb gemist in 'The 2024 Collection' dan is dat het Contempo-label. Doorgaans komen er per jaar wel drie of vier Contempo's bij in de collectie maar vandaag is dit de eerste in 2024. In Amerika is 'Soul Baby' de b-kant van de single maar in Engeland is dit dé favoriet voor de Northern Soul. De soul druipt er niet vanaf maar het is een nummer dat lekker weg danst op de dansvloer. 'Circle Full Of Love' is een ballade zoals ze die van de lopende band komen in Philadelphia. Het hangt een beetje tegen The Delfonics aan maar zeker niet slecht. Opnieuw een 'double-sider'.

* Teddy Randazzo- You're Not That Girl Anymore (US, DCP, 1966)
In de vorige aflevering heb ik het gehad over de 'Van McCoy-magic'. Dat is iets dat ik zelf heb ontwikkeld. 'Teddy Randazzo-magic' is een alom geaccepteerd begrip. Het gaat dan met name over zijn arrangementen als orkestleider en producent. Dankzij het pakket van Albert heb ik al kennis kunnen maken met de zanger Teddy Randazzo en kort daarop biedt Mark deze aan. 'You're Not That Girl Anymore' is een 'big city'-productie met een refrein om voor te sterven. Een beatballade van de hoogste order. Helaas tikt hij een keertje over en dat terwijl deze plaat niet bepaald één van de goedkoopste was. Feitelijk is het de duurste uit het pakket. Op de andere kant staat 'Soul' maar dat klinkt meer als Elvis.

* Shirley Vaughn- Watch Out Mr. Lonely (US, Double RR, 1966)
Ja, deze kan ik meteen weer herinneren van de dag dat ik hem heb gereserveerd. Een beetje een 'girlgroup'-geluid met een stevige beat en een prettige 'hook'. Zou dit zaterdag de voetjes van de vloer kunnen krijgen? De keerzijde geeft ons 'Just A Little Love' en is beduidend rustiger maar met een meer overtuigend zingende Shirley. Het houdt niet op met de 'double-siders'.

* General Crook- Till Then (US, Down To Earth, 1970)
Ik heb de plaat voor deze b-kant gereserveerd maar de a-kant blijkt 'Bunky's Pick' te zijn. Laat me beide kanten maar eens een kritische luisterbeurt geven. 'Till Then' heeft wat een eigenaardig begin wat het niet zo geknipt maakt voor mainstream radio en zal ook de reden zijn waarom Bunky voor de andere kant gaat. Het is een lekkere dramatische ballade zeker met de tempowisselingen. 'Do It For Me' is meer een James Brown-rip off en dus is de keuze voor mij niet zo moeilijk.

* The Band A.K.A.- If You Want To Know (UK, Epic, 1983)
Eerder dit jaar heb ik 'Joy' van deze band aan de collectie kunnen toevoegen. 'If You Want To Know' is eenzelfde laken een pak, een feestelijke disco-productie uit 1983 dat veertig jaar later nog altijd aanstekelijk werkt. Het is één van de soulbands dat in eigen land nauwelijks een voet aan de grond kan krijgen maar in Engeland twee hits op haar naam weet te krijgen. Dit is de eerste en 'Joy' is de meest succesvolle. We zullen echter nooit weten hoe de band ook bekend is.