Is het de invloed van broer? Wie zal het zeggen maar ik heb sinds zondag iedere dag platen gekocht. Op zondag de eerste titels van Juno en maandag een restantje méér. Deze zijn inmiddels binnen en maken deel uit van 'Singles round-up' nummer 5 en 6 van deze maand. Dinsdag een 'soul pack' van Rarenorthernsoul welke vast langs gaat bij de douane en kosten met zich mee brengt. Woensdag heb ik dertig in Dedemsvaart gekocht en gisteren heb ik de nieuwste van Les Imprimés aangeschaft. Vandaag tot slot nog een pre-order van de nieuwste aanvulling op het LRK-label. Intussen heeft Izipho Soul ook alweer de lijnen geopend en vermoedelijk ga ik die morgen bestellen. Ik heb eerst het idee om de singles in volgorde te doen van de platenlabels, daarna besluit ik van de twee afleveringen de singles in alfabetische volgorde te doen van de artiesten. Omdat ik vanavond dubbel ga publiceren en dus alle singles mee pak, heb ik bedacht om ze op alfabetische volgorde te doen van de artiesten. De foto's stammen nog van het vorige idee maar ik laat het zo. Nu eerst de eerste zeven van de hagelnieuwe releases en heruitgaven.
* The Rance Allen Group- Everybody's Talkin' (Spanje, Soul 4 Real, 1974-75, re: 2024)
Soul 4 Real duikt opnieuw de krochten in van Stax op zoek naar onuitgebracht werk. Althans, nooit eerder uitgebracht op vinyl. De nummers staan wel op de cd-compilatie 'Let The Music Get Down In Your Soul' uit 1997. De opnames zijn tussen november 1974 en maart 1975 gemaakt in Memphis. De hoestekst prijst Rance Allen vanwege de kwaliteiten die ik al jaren ken en waarom ik 'fan' ben van de man en zijn werk. Rance Allen preekt niet voor eigen parochie maar neemt de muziek mee vanuit de kerk en de wijde wereld in. 'Rance Allen zingt gospel, ook als het niet over God of Jezus gaat'. Zijn falsetto is altijd loepzuiver en uit duizenden te herkennen. 'Everybody's Talkin' is door Rance zelf geschreven en heeft, buiten de titel, geen overeenkomst met de Fred Neil-evergreen welke middels Nilsson en 'Midnight Cowboy' een hit is geworden. 'You Need A Friend Like Mine' is wel door verscheidene artiesten uitgebracht en ik heb zelf de uitvoering van Annette Thomas, eveneens op het Stax-label. Bij Rance kijkt de disco om het hoekje. Het intro is een gezellige boel in de studio en na een minuut trapt Rance met zijn twee broers het eigenlijke nummer af. 'Ik heb er niks aan dat je over me praat, ik wil juist dat je met me praat', is de strekking van het nummer. Tegen het einde van het nummer wordt Rance' stem een instrument en ook dat is een eigenschap van hem welke ik graag mag horen. 'You Need A Friend Like Mine' komt uit de pen van Frederick Knight en heeft bij Annette Thomas heel speels het 'Hallelujah' in het intro verwerkt. Rance Allen's uitvoering is een vervolg op 'If You're Ready, Come Go With Me' van The Staple Singers en zijn versie is stukken beter dan Thomas' uitvoering.
* Babe Ruth- The Mexican (Japan, King Groove, 1972, re: 2024)
Stomme Japanners ook altijd want deze single is blijkbaar op 33 toeren. Alsof een nummer van vijf minuten niet op 45 toeren op een kant past? Oorspronkelijk is het nummer van de elpee 'First Base' van Babe Ruth uit 1972 en is in 1973 ook als single uitgebracht. Deze single is een 'special edit' van Mister Mushi. Een ietwat mysterieuze naam die desondanks sinds 2020 al een aantal 're-edits' op zijn naam heeft staan. Babe Ruth is overigens een Engelse rockband. Waar 'The Mexican' hoog staat aangeschreven in de contreien van de funk daar is 'Elusive' een grote hit in de Northern Soul. Babe Ruth is altijd een soort band geweest welke niet goed in een hokje heeft gepast en daardoor ook een miljoenenpubliek is mis gelopen. Mister Mushi heeft een beat toegevoegd welke bij mij erg overkomt als 1990. Het past echter wel en haalt het laatste beetje rock uit het origineel waardoor een swingend latin-feestje overblijft. Op de keerzijde staat de instrumentale versie.
* The Beat Broker- El Barrio Strut (UK, Echo Edits, 2024)
De tweede release op het Echo Edits-label. De eerste van The Preacher ontvang ik met dubbele gevoelens en geef zondag beide kanten van deze single een kans. Dan besluit ik dat deze ook in de bak mag komen. The Beat Broker is een Californische dj genaamd Ryan Bishop en 'El Barrio Strut' is een levendig boogaloo-nummer dat uitstekend past tussen de Sir Cheeba-platen op het moederlabel Echo Chamber. Op de b-kant twee korte opnames. 'Bass By Dope Demand' en 'Stepper's Delight'. Je kan op je klompen aan voelen welke kant dat op gaat? Het zijn beide latin- en boogaloo-breakbeats waarvan 'Stepper's Delight' klinkt alsof het van 'Pop Shopping' kan komen.
* James Alexander Bright- Cool Cool (UK, Athens Of The North, 2024)
De langverwachte opvolger van 'Fall For You', een voormalige Week Spot. Ik hoor 'Cool Cool' voor het eerst als deze als 'pre-order' beschikbaar komt. Omdat deze plaat niet heel snel uitverkocht zal raken, besluit ik te wachten tot de officiële releasedatum. Dat is recent het geval. 'Cool Cool' is meer 'laidback' dan zijn voorganger en komt in de buurt van het werk van Les Imprimés. Eigenwijze pop met nét genoeg soul om het voor mij interessant te maken voor de Blauwe Bak. Bright maakt alleen gebruik van een achtergrondzanger, een drummer en een extra pianist. Voor de rest houdt hij alles in eigen beheer. Ik laat de b-kant voor wat die is.
* Divine Who- Weekend (UK, Divine Discs, 2024)
Divine Who is een samenwerkingsverband van Yam Who met Greg Belson. De eerste is vooral een disco-'re-editor' en Belson is de man van de gospel-rariteiten. Als Divine Who hebben ze twee EP's uitgebracht met 'Altared Disco' en het is verantwoordelijk voor de nieuwe versie van de Lady Lois Snead-single van eerder dit jaar. Op deze single opnieuw twee obscure gospeldisco-nummers die van een frisse beat zijn voorzien en gebruiksklaar zijn voor de meer progressieve dansvloer. 'Weekend' is een knaller maar 'Forget Me Nots' op de b-kant is ook zeker curieus te noemen. Men neme het nummer van Patricia Rushen en voorziet het van een tekst welke betrekking heeft op de relatie met een oppermacht. Het origineel klinkt ietwat 'lo-fi' als ik het zo hoor maar de steady beat van Divine Who brengt ook dit tot de dansvloer. Het is heel stiekem mijn favoriete kant.
* Dusty Donuts- Breakin' My Heart (UK, Dusty Donuts, 2016, re: 2024)
Aha, eigenlijk moet ik deze onder Jim Sharp plaatsen? Een hele echte klassieker op het Dusty Donuts-label welke in 2016 in een oogwenk is uitverkocht en nu een tweede kans krijgt. Opnieuw erg gelimiteerd en binnenkort ook zijn gewicht in goud waard. Jim Sharp gooit A Tribe Called Quest in de mix met Bebel Gilberto en het resultaat is verbluffend. Op de keerzijde staat 'Check Minnie's Love' van Naughty NMX & Runex en Minnie slaat in dat geval op Minnie Riperton. Ook dat zit vast wel goed? Het is 'Baby This Love I Have' dat Avis in de jaren tachtig de funky groove heeft gegeven, hier wordt het gekoppeld aan Minnie's ballad-versie en ook de nodige Tribe Called Quest. Vanwege de aanwezigheid van Minnie is dit eigenlijk mijn favoriete kant.
* Eastside Connection- Frisco Disco (US, Rampart, 1978, re: 2024)
Deze maakt het cirkeltje rond want ook deze single is tot stand gekomen dankzij Fraternity Music Group, tevens verantwoordelijk voor de heruitgave van de voorgenoemde Avis-single. Deze single is een rechtstreekse heruitgave van een single die in 2016 voor het eerst aan de man is gebracht. Het komt nu echter met een fotohoesje. Een 'mixed race'-gezelschap van zes mannen en een jongedame. Volgens mij heb ik deze single vooral uitgezocht voor de b-kant. 'Frisco Disco' is precies wat het zegt op het etiket en volgens mij is 'It's Real' net even interessanter. Het is inderdaad iets meer ingetogen dan 'Frisco Disco' en met een eigenwijze groove. Voor mij dé kant!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten