Op 31 augustus ben ik begonnen met 'The 2024 Collection' en heb natuurlijk één uitzending gemist, maar het loopt aardig op schema. Eigenlijk heb ik twee uitzendingen gemist, maar heb afgelopen weekend tweemaal een 'Do The 45' gedaan. Komende zaterdag begin ik met het RCA-label en hoop ergens halverwege de 'S' uit te komen. Van de twee partijen die nog binnenkomen, draai ik zaterdag alleen de titels die tussen RCA en Soul 4 Real in het alfabet zitten. De rest bewaar ik voor een volgende ronde. De eerste twee uit de aflevering van vanavond komen zaterdag in ieder geval voorbij. Verder is vanmiddag een 'pre-order' binnengekomen die ik ook maar heb toegevoegd. Ik meen eerst dat de releasedatum op 25 oktober staat maar dat is een andere. Met deze acht singles ga ik vanavond beginnen en hopelijk later vanavond ook nog de overgebleven negen uit Havelte. Nu eerst de laatste singles uit de laatste partij van Mark.
* Jeanne Burton- Nobody Loves Me Like You Do (UK, Seville, 1975)
Seville is het platenlabel dat ons in 1975 Dooley Silverspoon brengt en Jeanne Burton is 'in-your-face' disco met een uitbundig orkest. Het is niet heel erg essentieel maar wel een lekkere 'feelgood'-plaat. Het is haar eerste plaatje voor het Amerikaanse Cotton-label en zal later ook nog werk opnemen met Silverspoon. Ondanks dat Discogs haar op één hoop gooit met Jenny Burton is dit een andere zangeres naar het schijnt.
* Flame 'N' King & The Bold Ones- Ho Happy Day (US, Slammin', 1978, re: 2018)
Flame 'N' King heet eigenlijk Oscar Richardson en maakt al sinds 1963 platen. In 1978 verschijnt 'Ho Happy Day' als een b-kant en vindt gretig aftrek bij de Northern Soul-dj's. Grapevine brengt de plaat eerst uit in Engeland in 1979. Recent heeft Prime Direct een heruitgave besteed aan de plaat en in 2018 verschijnt de plaat bij Slammin'. Dit exemplaar van Mark zit nog in de originele 'seal' die ik nu ga verbreken. Het is lekkere upbeat disco met fraaie blazers en een spannend intro. Méér positiviteit zoals bij Jeanne Burton maar nu gebracht met iets meer klasse. Op de keerzijde staat 'Strange Love' dat beduidend ouder is. Het is een sfeervolle ballade en hoewel héél anders dan 'Ho Happy Day' heeft ook deze kant wel iets. De single heeft nogal doffe opnames en dat kleurt beter bij de b-kant. Ik zal zaterdag even moeten bekijken welke kant het gaat worden in de show.
* The Hopkins Bros- Shake Cheri (UK, Soul Junction, 1970, re: 2012)
Het jaar 2024 is onbedoeld het jaar geworden van Soul Junction. Buiten dat ik dit jaar een hagelnieuwe Soul Junction-release heb gekocht, reserveer ik ook steevast de platen op het label welke Mark aanbiedt. Dit is een regelrechte heruitgave van de originele single uit 1970 maar nu met omgedraaide kanten. Het origineel heeft naar het schijnt al eens 2800 euro opgebracht via Discogs. 'Shake Cheri' is een lekker jagend nummer met prettige vocalen van de gebroeders Lyman en Frank Hopkins. 'Kiss Of Fire' is in 1970 de a-kant van de single en eigenlijk bevalt deze me beter. Het is een fraai crossover-geluid met zelfs nog betere zang. Ik begrijp echter wel uit het oogpunt van de Northern Soul dat 'Shake Cheri' de favoriete kant is, maar ik ben weer eens eigenwijs. Ik zie net dat het een langere uitvoering is die nog niet eerder is uitgebracht.
* Millie Jackson- Rising Cost Of Love (UK, Spring, 1979)
Ik heb de plaat voor 'Rising Cost' gereserveerd. Het is echter de b-kant van de Engelse 'Never Change Lovers In The Middle Of The Night' welke ik in de Nederlandse persing heb. Nederland heeft dan weer een andere b-kant en bij mijn weten heb ik 'Rising Cost Of Love' nog niet op vinyl.. Millie pakt de zakjapanner erbij om uit te rekenen wat liefde allemaal wel niet kost. Ze doet dan in een overheerlijke midtempo groove en eigenlijk wel net zo goed als de a-kant in Engeland.
* James & Cassandra- When A Man & A Woman Are In Love (US, SRI, 1974)
SRI staat voor Spector Records International maar beide kanten zijn geproduceerd en gearrangeerd door een zekere Bo Crane. Bovenstaande titel is de b-kant en dat heeft vooral een Stax-gevoel door de blazers. Verder is het een erg charmant duet van James en Cassandra. Onder de vleugels van Phil Spector wordt niets aan het toeval over gelaten en het nummer staat als een huis. Zolang ik een goede bui ervan krijg, is daar helemaal niets mis mee. Op de a-kant doen ze hun uitvoering van Paul Anka's 'Having My Baby'. Zelfs dat klinkt stijlvoller dan Paul's uitvoering en Cassandra brengt de soul in het nummer. De blazers zijn minder Stax dan op de b-kant maar nog altijd een welkome aanvulling. Een geweldige uitvoering van een o zo 'corny' nummer.
* Ashford & Simpson- Over And Over (US, Warner Bros., 1977)
Valerie en Nick nemen al aardig wat plek in beslag in de koffers met US-originals maar desondanks is er ruimte voor méér. 'Over And Over' is lekkere upbeat disco met een overtuigende Valerie op leadzang en Nick die het aanvult. De b-kant is een ballade. Het is niet het beste exemplaar want het tikt op de a-kant al een keertje over.
* Myra Cormier- Pleasant Dreams (US, ZZZ, 1969)
Een echte 'oddball' en als dusdanig verkocht. Een aparte groove waarbij ik de dansers veel plezier toe wens. Myra klinkt als een jazzy zangeres die upbeat probeert te zingen en het resultaat is alleen te beschrijven als 'quirky'. Wel een lekkere 'feelgood' plaat! Meer geschikt voor de radio dan de dansvloer. 'G O 2 & The Rest Of It' is de a-kant en ook dat heeft een ingewikkelde start, het is daarna ietwat een schuifelende blues maar niet zo soulvol als de b-kant als je het mij vraagt. Wel een erg apart ding!
* Les Imprimés- With You (US, Big Crown, 2024)
Tot slot deze single van Les Imprimés. Ik heb vorige week zondag net een order geplaatst bij Juno's als ik hiervan bericht krijg in mijn email. Er is dan nog maar eentje beschikbaar en dus plaats ik een tweede order. Morten Martens gaat door op de weg die hij is ingeslagen met 'Flowers' en dat zit ergens tussen soul en ontspannen jaren tachtig-pop met het bekende effect op de zang. Ik verwacht nog altijd dat er nog eens een plaat van hem wordt opgepikt en op zijn minst een radiohit wordt. 'Only Love' is meer 'brooding' zoals 'Falling Away'. Een grommend orgel, back-to-basics drums en een tinkelende gitaar. Toch heb ik het gereserveerd voor het optimistische 'With You'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten