Sinds een paar weken ben ik in 'Tuesday Night Music Club' aan het terug blikken op het voorbije jaar. Dan heb ik het uiteraard alleen over de muziek, de actualiteiten laat ik liever over aan anderen. Voor zowel de 'Tuesday Night Music Club' als 'Afterglow' maak ik mijn selecties via een database waar wekelijks honderden nieuwe albums en singles worden toegevoegd. Bij de samenstelling van de shows ga ik een beetje vluchtig door de lijst, want ik heb nu eenmaal geen tijd om alles aan een grondige inspectie te onderwerpen. Dat ik daarbij 'grootse meesterwerken' over het hoofd zie, is daarvan een gevolg. Aan de andere kant ontdek ik vaak een artiest of een album welke gedurende een paar weken erg prominent in mijn shows aanwezig is, maar na verloop van tijd wil je weer 'iets anders' en bij een album uit juni kan het zijn dat je het in november al bent 'vergeten'. Vandaag zet ik een artiest centraal die ik afgelopen dinsdag heb 'herontdekt': Adaline met haar meest recente album 'Aquatic'.
Als je me vijf jaar geleden had verteld dat ik het bovenstaande zou gaan doen? Zoals ik eerder deze week heb geschreven, heb ik het eind 2011 even helemaal gehad met de 'moderne' muziek en gooi mezelf in het diepe voor wat betreft de obscure soul uit de jaren zestig en zeventig. Ik ben weer terug bij af, net als in 1989. De actuele hitparade-muziek 'zeurt' ietsje op de achtergrond middels Sky Radio en ander 'behang' dat op staat tijdens winkelbezoeken, maar verder speelt mijn muziekwereld zich vóór mijn geboorte af. Als ik met 'Floorfillers' begin in augustus 2013 is 'Clarity' van Zedd & Foxes denk ik de eerste 'nieuwe' plaat die ik draai bij Wolfman Radio. Een half jaar later ga ik bewuster speuren naar nummers voor de show en dat brengt ook al snel weer interesse voor actuele popmuziek. Anno 2017 voelt het alsof ik het volledige palet onder controle heb: Actuele hitparade-muziek, alternatieve albums en nog immer de soul-hobby plus de ontdekkingsreis die gospel heet. 'Electropop' maakt me als 'tag' altijd nieuwsgierig als ik tussen de nieuwe albums kijk en ik denk dat Adaline dat stempel heeft meegekregen. Zo maak ik kennis met haar 'Break Me Apart'. Ik weet nog dat collega Lee opmerkt bij de eerste keer: ,,Adaline? Dat is toch een batterij?".
Met name de verhalen over de Week Spot beginnen vaak in de kerk. Hoe de latere 'sterren' de eerste schreden zetten in het plaatselijke gospelkoor. Of Adaline eveneens hier is begonnen, vertelt de geschiedenis niet, maar het lijkt me onwaarschijnlijk. Ze heeft het in geen geval met veel plezier gedaan. Shawna Colleen Beesley heet ze eigenlijk. Ze is geboren in het Canadese Ottawa, haar vader is dominee en ze groeit op in een streng-gelovig gezin. Popmuziek behoort toe aan de duivel en dus kan ze niet dagelijks genieten van de actuele muziek op de hitparade. Shawna begint al op vroege leeftijd met het schrijven van liedjes en doet dit buiten invloeden van buitenaf. Dat de liedjes een duidelijk pop-karakter hebben, is alleen maar om zich af te zetten van haar religieuze achtergrond. Als Madonna wél enigszins geaccepteerd was geweest, zou ze nu deathmetal hebben gemaakt? Als ze de liedjes wil gaan uitventen, blijkt al snel dat haar muziek zich niet zo leent voor de hitparade, maar eerder werkt in televisie en film. Televisieseries als 'Grey's Anatomy', '90210' (een vervolg op 'Beverly Hills 90210') en 'Lost Girl' maken dankbaar gebruik van Adaline's muziek. Het staat goed in haar portfolio, maar hier wordt niemand rijk van.
Omdat de platenmaatschappijen het laten afweten, brengt ze haar eerste album in eigen beheer uit: 'Famous For Fire' verschijnt in 2008. Het album beweegt zich tussen alternatieve dance en ambient-pop en dat is ook het geval met haar tweede album. 'Modern Romantics' komt in 2011 uit op het Light Organ-label. In 2013 werkt ze mee aan de soundtrack van de film 'The Canyons' en een jaar later wordt ze gevraagd door een vriend om een uitvoering op te nemen van 'Follow You Follow Me' van Genesis. Dat is haar eerste kleine doorbraak. 'Lily And The Snowman', met Adaline's cover van 'Follow You Follow Me', is door heel Canada te zien in filmtheaters en het maakt dat het liedje sindsdien miljoenen keren is 'gestreamd'. Het liedje 'Keep Me High' komt prominent in de film 'Below Her Mouth' en dan acht Adaline de hoogste tijd voor een nieuw album met niet-film-gerelateerde liedjes. Het resultaat verschijnt op 2 juni 2017 in de vorm van 'Aquatic'.
Dat haar hart ligt in het componeren van filmmuziek blijkt al snel wanneer je 'Aquatic' op zet. Donkere sfeerrijke electro-pop met zowaar een concept. De liedjes hebben de oceaan als verbindende factor. Adaline hangt daar zelf grote theorieën aan vast. Het moge duidelijk zijn, het is zeker geen dom meisje! Alleen doe ik niet zoveel met theorieën en moet de muziek me genoeg aanspreken om vaker dan één keer in een show te worden gedraaid. Dat laatste is zeker het geval met 'Aquatic' want het is in juni een resident in mijn shows. 'Het best bewaarde geheim van de popmuziek', is het oordeel van een journalist met weinig fantasie. Hoe vaak hebben we dit cliché gelezen? Toch is duidelijk dat Adaline niet echt geknipt is voor de hitparade en haar muziek voor de juiste sfeer kan zorgen in een speelfilm. Die ontroerende scene is zonder de bijpassende muziek vaak minder aangrijpend en dat is een kwaliteit die valt toe te dichten aan film-componisten. Adaline mag zich daaronder scharen. 'Aquatic' heeft als zelfstandig album waarschijnlijk geen eeuwigheidswaarde en voor Adaline is het wachten op de 'blockbuster' welke haar als componiste en muzikante recht kan doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten