20. You Must Be Doing Something Right-Gerri Granger (US, Double L 734, 1965)
Lorraine Ellison staat met de keerzijde van ‘Stay With Me’ weggetukt in de onderste negentig, Gerri Granger mag de top twintig aftrappen. De leek zal weinig overeenkomsten zien tussen de twee artiesten, maar ze zijn beide ‘grootheden’ in de Northern Soul-beweging. Lorraine Ellison dankzij ‘Stay’ en Granger vanwege haar single ‘I Go To Pieces’. Een plaatje waaraan ik altijd een hekel heb gehad. Het is, naar mijn mening, één van die platen die puur op de ‘groove’ is geselecteerd en waarbij de ‘soul’ te verwaarlozen is. ‘You Must Be Doing Something Right’ is een aangename verrassing! Okay, het is méér Popcorn dan Northern Soul, maar wat krijg ik een goede luim van dit nummer! Het sleurt me meteen terug naar de vakantietijd.
19. I Know A Man-Brinkley Singers (US, J.M.B. Productions 111008X, 198?)
Rarenorthernsoul doet eveneens in gospel en met name vorig jaar mei heb ik een paar singles van dat adres gehaald. Ze manifesteren zich eveneens als gospel-dj, maar dat lukt alleen maar wanneer je publiek volslagen onbekend is met het fenomeen ‘gospelfunk’. ‘Rare groove’ draait al erg snel uit op ‘rocking gospel’ en dat is wellicht de minst interessante vorm van gospel om mee te dj-en. Ze hebben daarentegen wel een fijne neus voor disco en de post-disco uit de jaren tachtig. Zo zie ik deze plaat bij hen staan voor een recordprijs. Ik ben nieuwsgierig en luister even naar het clipje. Leuk! Even goed zoeken en dan kom ik de plaat voor een fractie van de RNS-prijs tegen. Ebay of Discogs, dat weet ik niet meer. Wél dat het een geluidsclipje heeft waaruit ik kan concluderen dat beide exemplaren bijna identiek zijn beschadigd. Het summum van gospel-disco als je het mij vraagt én… de hoogst genoteerde gospel in deze Top 100. De top 18 is weer als vanouds van de duvel…
18. If You Can Feel-The Metros (US, 123 P-1720, 1969)
Er heten opeens erg veel honden Fikkie als je met een bot staat te zwaaien. Er zijn eveneens meerdere bands die zich The Metros noemen. In de Northern Soul zijn er zelfs twee of wellicht tóch drie? De meest bekende levert in 1967 ‘Since I Found My Baby’ af voor RCA en ik weet niet of deze groep gelieerd is aan de eerdere doowop-groep. Vandaar de twijfel bij de derde. The Metros van ‘If You Can Feel’ komt uit Chicago en maakt plaatjes op het kleine en verzamelwaardige 123-label. Het blijkt toch van een ‘major’ te zijn, maar desondanks een aantrekkingskracht op verzamelaars. Bij ‘If You Can Feel’ (en ook de uitstekende b-kant) twijfel ik of de leden blauwe ogen hebben of dat een stel heren met een donkere huidskleur op de pop-toer gaan. Hoe dan ook: Het doet enigszins ‘blue-eyed soul’ aan, maar is daardoor niet minder onweerstaanbaar!
17. Sooner Or Later-The Impressions (UK, Warner Bros. K 16563, 1975)
De Week Spot van deze week en dus verwijs ik jullie naar één van de drie berichten van woensdag.
16. This World Of Mine-Jay & The Techniques (US, Silver Blue SB 812, 1974)
Met dank aan Mark en degene die de moeite heeft genomen ‘This World Of Mine’ op Youtube te zetten. Hoewel ‘Strawberry Shortcake’ vermoedelijk een ‘comeback’ gaat krijgen in de reserve-Blauwe Bak heb ik, bijvoorbeeld, ‘Baby Make Your Own Sweet Music’ té vaak gehoord in de afgelopen jaren. Ik veer al lang niet meer op bij alles dat Jay & The Techniques heeft voortgebracht en in de jaren zeventig doen ze zelfs even aan commerciële disco. Op de a-kant van deze single doen ze een jolige versie van ‘I Feel Love Comin’ On’, de hit van Felice Taylor, maar het mag niet baten. Maar dan de b-kant: Qua sfeer identiek aan een inheemse Wirl-single van Barbados met een hele lichte Vietnam-ondertoon. Een prachtig nummer dat zijn weerga niet kent. Het styreen zorgt ervoor dat de plaat toch niet hoger is gekomen dan zestien.
15. Lay A Little Lovin’ On Me-Baby Washington & Don Gardner (US, Master Five 9110, 1974)
Het begint traditie te worden. Iedere keer als ik bij Mark heb afgerekend en hij het pakket naar het postkantoor heeft gebracht, post hij de volgende dag een plaatje waarvan ik zou wensen dat het nog mee kon in het pakket. Ik heb nu weer een stuk of tien gereserveerd waaronder eentje die nét te laat kwam. Ruim een jaar geleden is dat het geval met deze ‘Lay A Little Lovin’ On Me’ en voor de Blauwe Bak Top 100 is het ook wel best. Washington en Gardner staan toch al in de lijst en doordat ‘Lovin’ pas in het nieuwe jaar binnenkomt, gaat deze eerlijk voor de top twintig in 2017.
14. I’d Be A Millionaire-David (US, Scorpio SCO-2000, 1975)
Een plaatje dat meteen te binnen schiet als ik moet post bezorgen in de stromende regen. ‘If I had a quarter for every drop of water’ met een licht drupje op de achtergrond van de plaat. Het zit dan de hele dag in mijn hoofd en bij vloeibaar fluweel als dit is het geen bezwaar. Vorig jaar een beetje roemloos de ‘bubbling under’ in gegaan, maar nu een geheel verdiende veertiende plek voor David!
13. Cloudy Days-Jimmy Coleman (US, Revue R-11002, 1967)
Mark had vorige week een ‘andere’ single van Lonnie B & Viki G in de aanbieding. Het is omdat ik zó van ‘High On The Mountain’ en ‘We’re Gonna Stay In Love With Each Other’ hou en minder Northern Soul-georiënteerd ben dan jaren geleden. De plaat barst namelijk van de Northern-potentie. Revue is net zo’n verhaal als 123. Het lijkt een obscuur label, maar kan rekenen op distributie van grote platenmaatschappijen. Het heeft zelfs een paar fikse hits op haar conto staan. Ik heb reeds jaren een fascinatie voor Revue en deze van Jimmy Coleman blijkt nog flink lastig te zijn. ‘Southern soul’ uit Detroit? Het bestaat toch écht!
12. After Loving You-Major Harris (US, Atlantic 45-3248, 1974)
De plaat komt in de zomer van 2016 in een ‘overkill’ de collectie binnen. Het is voornamelijk om te besparen op verzendkosten en omdat-ie spotgoedkoop is. Dan is het de eerste dag van de vakantie in Sleen. Ik heb net de huurfiets in ontvangst genomen en zit, hemelsbreed, nog geen drie kilometer van de camping in een ‘onbekende omgeving’ waar ik plots dit nummer hoor vanaf de ‘Vakantiemix’. ,,Dit moet nog eens Week Spot worden”, hoor ik mezelf zeggen. Dat gebeurt even later en nu even zo goed ook nog een twaalfde plek in de Top 100. Voor mij meer een geluid van 2017 dan 2016.
11. You’re The Best In The World-Johnnie Taylor (NL, CBS 4044, 1976)
Twee jaar geleden koop ik in Zwolle de single ‘Oo Wee (She’s Killing Me)’ omdat deze spotgoedkoop is. Het is een geslaagde gok. Dat nummer is pure disco maar dan wel van het leukere soort. Albert bezorgt me een paar maanden later de single ‘Jody Got Your Girl And Gone’, maar… nee sorry… die staat alweer een jaar in de jaren zeventig-bak. Het is dus oppassen met Johnnie Taylor? Nee hoor… Het Stax-repertoire is niet heel erg interessant voor mij, maar het latere spul des te meer. Zie de hoge notering van ‘What About My Love’. ‘Disco Lady’ brengt evenmin het gewenste resultaat, maar dan de b-kant. ‘Claim-to-fame’? Ik heb de afgelopen maanden menig dj ertoe gezet om dit plaatje op te speuren. Het kan zomaar nog eens heel ‘groot’ worden in de scene.
Ik kan niet genoeg reclame maken, maar vanavond van elf tot (ongeveer) drie uur: De onderste vijftig van de Blauwe Bak Top 100 op Wolfman Radio.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten