Ik zou gisteravond nog publiceren, maar toen besloot mijn lieve computer een update te moeten doen en ging het op de lange baan. Dat heeft als consequentie dat ik nu moet gaan schrijven. En ach... ik moet nog wat adrenaline kwijt voordat ik kan slapen. Ik ben vandaag op de fiets naar het ouderlijk huis geweest en terug, dit ter ere van de verjaardag van mijn moeder. Dat betekent dat ik opnieuw 130 kilometer kan bij schrijven in het boekje. Vooral op het laatste stuk dreigt het ketting ermee te stoppen, maar ik heb het gehaald. Morgen maar weer een flinke laag teflon erover heen en dan maar hopen dat de Pioneer het nog een paar weken blijft doen. Vandaag de volgende vijf singles uit de vangst van deze maand. Eentje uit Meppel, één uit Uffelte en drie via Albert. Ik ga wederom 'live' schrijven ofwel... de draaitafel staat aan en ik ga de singles voor de eerste maal draaien.
* George Harrison- Crackerbox Palace (NL, Dark Horse, 1977)
Nee, niet met het bovenstaande fotohoesje want dat is ook het Duitse hoesje. Het Nederlandse hoesje kan ik niet in een goede kwaliteit bemachtigen, maar dat geeft niet. Mijn single is gestoken in een neutraal wit hoesje. George Harrison wekt altijd mijn nieuwsgierigheid en deze single heb ik nog niet in de bakken staan. Geen sitar te bekennen en toch klinken de gitaren weer alsof ze zijn gestemd volgens de Indiase toonladder. Een refreintje dat blijft hangen. Harrison kan een potje bij me breken en dus ga ik me niet druk maken over de afschuwelijke Arp-synthesizer dat in de brug voorbij komt. Conclusie is dat het honderd procent George Harrison is, maar dat het de hitpotentie van zijn overige singles mist. Geen wonder dat dit nimmer verder dan de Tipparade is gekomen.
* Teddy Johnson & Pearl Carr- Sing Little Birdie (NL, Columbia, 1959)
De tweede single uit Uffelte. Verder vind ik hier een paar leuke lege fotohoesjes. Enkele singles heb ik al, maar nog niet in fotohoes. Het zijn 'Het Spel Kaarten' van Cowboy Gerard, 'Parel Van De Zuidzee' van Trea Dobbs, 'Here It Comes Agarn' van The Fortunes en 'Ik Wil 'N Cowboy Als Man' van Ria Valk. Er gaat per ongeluk een hoesje mee van Bonnie Raitt, want ook 'Ritme Van De Regen' van Rob De Nijs ligt daar, maar die laat ik per ongeluk liggen. Toch nog maar eens terug en wellicht even graven tussen de elpees? Teddy & Pearl heb ik, geloof ik, al eens te gast gehad in 'Raddraaien', maar toch heb ik hun grootste hit nog niet in de verzameling. En, verrek, het is ook nog best een leuk plaatje!
* Los Bravos- Going Nowhere (Frankrijk, Barclay, 1966)
Het staat te boek als dé beste single van Los Bravos en daar is geen woord Frans bij. Mike Kennedy klinkt bijna als een echte Engelsman en de begeleiding heeft niets weg van de primitiviteit van 'Black Is Black' of 'I Don't Care'. 'Brand New Baby' klinkt qua onbeholpen Engels vertrouwd in de oren, maar ook hier weer een uitstekende 'soulbeat'-tune met smaakvol toegevoegde Hammond-geluiden. Toch kies ik voor 'Going Nowhere' als de ultieme favoriet van de twee.
* The Passions- Skin Deep (NL, Polydor, 1981)
De opvolger van 'I'm In Love With A German Film Star', de eerste en enige hit van de Engelse new wave-band The Passions. 'Skin Deep' zou je kunnen weg zetten als instrumentaal. De titel wordt eindeloos herhaald en Barbara Gogan haalt enige vocale capriolen uit, maar verder is het gebouwd rond een hook op de gitaar. Best een lekker nummer!
* Jeffrey Lee Pierce- Love & Desperation (UK, Statik, 1985)
Als Gun Club even de wapens heeft opgeborgen, leeft frontman Jeffrey Lee Pierce een jaar in Engeland. Daar neemt hij twee albums op en 'Love & Desperation' is als single een resultaat daarvan. Een kleurrijk figuur dat in de voorgaande jaren de oude blues-meesters afstoft, maar op deze single meer als Talking Heads klinkt. Wellicht dat ik binnenkort nog eens een bericht publiceer over deze miskende muzikant. Het wordt nu dan toch echt tijd voor mijn bedje. Morgen maar weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten