Singles round-up: juli 1

Hoewel in de tussentijd een paar platen hoog op de verlanglijst zijn gekomen en ik nog altijd een gevuld 'mandje' heb op Discogs, moet ik de 'internationale' platenhandel even laten voor wat het is. In totaal heb ik er tien, maar dat is een beetje weinig? Zeker als je rekent dat ik volgende week met een 'Eindstreep' moet komen en daarin, in principe, geen 'dubbele' singles wil hebben. Ik heb vanmiddag een boodschapje in Meppel en besluit, voordat ik aan het werk ga, even de kringloopwinkels langs te gaan. Opdracht: Hooguit zes singles, zodat ik een 'Singles round-up' kan uitsmeren over de komende week. Het is gelukt! Vandaag de eerste zes, morgen de 'Classic Week Spot', woensdag de volgende vijf, donderdag de 'Eretitel' en vrijdag de laatste vijf. Het komt me wel goed uit want woensdag ga ik op bezoek bij mijn moeder en ben vast bekaf als ik thuis kom. Verder is het vrij druk in de bezorging en kan ik het vrijdagavond eveneens rustig aan doen. Acht singles die ik via Albert heb gekocht, twee van de kraam op de hoek van de straat in Uffelte en zes van de kringloop in Meppel, dat zijn de singles die deze week de dienst uit maken op Soul-xotica.

* Willeke Alberti- Ciao Venezia (NL, Philips, 1962)
In Steenwijk is het schreeuwend duur om afval te storten en dat zal de voornaamste reden zijn waarom niet-commerciële rommelmarkten nauwelijks voorkomen in de regio. Er zijn een paar mega-grote rommelmarkten met een omzet van vele duizenden euro's waarbij de duizend euro om het overbodige spul te dumpen te overzien is. Havelte staat al jaren te boek als juist één van de goedkoopste gemeentes om afval te storten en Westerveld heeft na de herstructurering deze traditie voortgezet. Met andere woorden: In de omgeving van Uffelte zijn nog wel de rommelmarkten voor een goed doel op de zaterdagmorgen. Uffelte kent, wat dat betreft, de grote rommelmarkt van de plaatselijke korfbalvereniging. Ik ben daar vorig jaar geweest maar moet dit jaar in Steenwijk post bezorgen als de markt wordt gehouden. Op de hoek van de Schoolstraat en de Zuidstraat woont iemand van de organisatie en deze heeft sinds jaar en dag zomers een tent buiten staan met daarin een kraam ten bate van de vereniging. Vorig jaar had deze geen platen, nu staat een grote doos elpees en, tot mijn verbazing, ook flink wat singles. Het meeste is eind jaren vijftig, begin jaren zestig en dan het materiaal dat ik al heb of dat ik niet wil hebben. Singles van Willeke Alberti koop ik in principe niet meer, maar deze 'Ciao Venezia' zit in een prachtig 'Favorieten Festival'-hoesje en mag alleen daarom mee. Totaal irrelevant hoe de plaat klinkt, want deze gaat rechtstreeks de jaren zestig-bak in.

* The Associates- Waiting For The Loveboat (Duitsland, WEA, 1984)
In 2015 scharrel ik 'Breakfast' op en ben meteen tot over mijn oren verliefd op het nummer. Albert biedt me een lijstje aan via de email en heeft zowel 'Breakfast' als deze 'Waiting For The Loveboat' in de aanbieding. Na de ervaring met 'Breakfast' durf ik het wel aan. Ik ga de singles 'live' beluisteren en doe nu hetzelfde met deze van The Associates. Heel in de verte daagt me wel iets dat ik hem heb gehoord, maar weet niet of dit een herinnering is uit 1984 of dat ik hem recent nog eens heb gehoord bij een Wolfman-collega. Meer een 'upbeat' nummer in een typische jaren tachtig-productie maar eveneens met de prachtige stem van de betreurde Billy MacKenzie. Een stem waarvan ik de afgelopen twee jaar erg ben gaan houden.

* Les Chakachas- Venus (België, Lark, 1959, re: 1974)
Ik ga in Meppel langs beide kringloopwinkels. 'De Kring', de 'nieuwste' van de twee, heeft schrikbarend weinig interessante platen. De 'oude' heeft zowaar nieuwe aanvoer? Ik spreek de uitbater bij de kassa. ,,Iedere keer als er ruimte komt, vullen we het aan". Eentje om in de gaten te houden want deze middag vind ik onder andere een soul-plaatje uit de jaren zestig. Wie weet wat er allemaal 'onderweg' is naar de bak? Deze van Les Chakachas heeft meteen mijn aandacht. Om met de deur in huis te vallen... het is niet de 'Venus' van Shocking Blue, maar wél het nummer dat we van Frankie Avalon kennen. Oorspronkelijk dus uit 1959 en opnieuw uitgebracht in 1974. Ik zie wel het '1974' op het label en denk bij het rode label het eerste aan Polydor waarop Chakachas twee jaar eerder 'Jungle Fever' heeft uitgebracht. Als ik achteraf had geweten dat dit een jaren vijftig-opname was? Toch geen spijt want het is een klapper van jewelste. Geslaagde gok!

* The Cowsills- The Rain, The Park And Other Things (NL, A.R.C., 1967, re: 1982)
Vijftig jaar sinds de 'summer of love' en wat een plaat om dit te vieren! The Cowsills ademt '1967' met opgewekte harmony-pop en natuurgeluiden op de achtergrond. Ik heb al jaren een zwak voor het A.R.C.-label. Veel van de heruitgaven op het label hebben een 'dof' geluid, maar dat valt genoeg mee met The Cowsills. Enig punt is dat de groep op zowel het hoesje als het label The Coswills wordt genoemd.

* Bobby Freeman- S.w.i.m. (Duitsland, Vogue, 1964)
Ik doe twee pogingen tot het schrijven van de 'Classic Week Spot' van afgelopen week en bij de eerste keer ben ik van plan om 'Stand!' van Sly & The Family Stone te doen. Dan 'leer' ik iets dat ik ergens ook wel wist, maar dat ik even ben vergeten. Sly Stone begint zijn loopbaan niet alleen als radio-dj, maar ook als producent bij het Autumn-label. Bobby Freeman is één van de attracties op het Autumn-label naast The Beau Brummels en Stone is betrokken bij beide. In geval van 'S.w.i.m.' staat Stewart (Stone's eigenlijke naam) als mede-schrijver genoteerd. Het is een 'wild' nummer waar de energie vanaf spat. Ik weet dat 'C'mon And Swim' van Freeman hoog staat aangeschreven in de Northern Soul, maar 'S.w.i.m.' overtuigt niet genoeg voor een plaatsje in de Blauwe Bak. Vanuit de jaren zestig-bak zal het echter vaak genoeg haar opwachting maken in mijn shows, dus laat dat eerste geen bezwaar zijn.

* Go Go's- Vacation (NL, Illegal, 1982)
'Our Lips Are Sealed' heb ik zelfs dubbel, maar deze 'Vacation' staat nog op mijn zoeklijst. Het is een plaatje dat me rechtstreeks terug neemt naar 1982. Mijn oudste broer heeft, als ik me niet vergis, deze single óf het is niet weg te slaan op de radio. Eén van beide. Feit is dat ik de plaat jaren lang niet hoor op de radio maar dat het refreintje in mijn hoofd blijft 'spelen'. De plaat voelt als een warm bad aan sls ik de naald laat zakken. Ik heb over het algemeen niet de beste herinneringen aan de jaren tachtig, maar de muziek weet het zo nu en dan erg bijzonder te maken voor mij. Woensdag presenteer ik jullie een single uit de jaren vijftig, zestig en zeventig en maar liefst twee uit de jaren tachtig. Beide volslagen onbekende nummers voor mij!