Raddraaien: The Soulettes

Ik ben vorig jaar helemaal opnieuw begonnen met 'Raddraaien'. De serie loopt inmiddels vijf jaar en er zijn in deze jaren al honderden artiesten en platen aan bod gekomen. Vorig jaar heb ik echter besloten dat het best okay is om een tweede keer over een artiest of plaat te schrijven, mits het geen herhalingsoefening wordt. Vandaag mag ik een plaatje uit de tweede Blauwe Bak-koffer gebruiken voor 'Raddraaien'. Ik geef mezelf drie kansen en selecteer de tiende, de twintigste en de dertigste. De twintigste en dertigste zijn beide Week Spot geweest en de tiende is al eens eerder voorbij gekomen in 'Raddraaien'. Ik kies dan toch voor de twintigste, ook omdat het zaterdag vijf jaar geleden is dat ik de plaat heb betaald. De zoektocht naar een 'onmogelijke' single brengt me bij deze die in 2012 nog grotendeels onontdekt is en voor uiteenlopende prijzen wordt aangeboden en verkocht. 'Find Somebody New' van The Soulettes mag op herhaling.

Waar en wanneer? Ja, dan mag ik terug naar de eerste maanden van 2012. De eerste maanden waarin ik me te goed doe aan Northern Soul in de breedste zin van het woord. Ik luister dagelijks naar de 'Northern Soul Jukebox', maar ga niet klakkeloos voor alles wat daarop staat. Het zet mij eveneens op het spoor van andere platen. De tijdelijke verzamelwoede van Barbara & Brenda is daar een goed voorbeeld van. Het begint met 'Never Love A Robin', maar kan deze niet voor een fraaie prijs bemachtigen. Intussen vind ik wel drie andere singles van het duo. Zo raak ik ook helemaal verslingerd aan 'Bring Your Fine Self Home' van The Soulettes. De voelsprieten gaan uit, maar dat plaatje ben ik tot op heden nog niet één keer tegen gekomen. Als het al wel was gebeurd, dan had ik het ten tweede ook nooit kunnen bekostigen, want het is een gewild plaatje. Toch ben ik in juli 2012 nog naïef genoeg om regelmatig te zoeken naar The Soulettes. Dan zie ik plotseling deze op Ebay bij een dealer in Chicago. Het korte geluidsclipje overtuigt meteen. Okay, het is geen 'Bring Your Fine Self Home', maar het is interessant genoeg. Dan is de plaat ook nog niet te vinden op Youtube en dus voelt het aan als een échte ontdekking. Ik win de plaat voor het startbedrag (acht dollar) en het is de eerste single die ik rechtstreeks uit Amerika haal.

Ik kies 'It's Alright' uit als de kant die ik ga promoten. Logisch, omdat deze b-kant 'upbeat' is en dat is waar ik me anno 2012 mee bezig hou. Leuke bijkomstigheid is dat 'Find Somebody New' ernstig blijft steken. De single is in het algemeen in een zeer matige staat, maar toch prijs ik me gelukkig met deze 'unieke' single. Ik zie hem een jaar later eens voor 150 dollar over de toonbank gaan, weer een jaar later gaat eentje voor het startbedrag weg bij dezelfde dealer. Ik kijk even op Popsike en zie daar dat de dealer in 2015 ook eentje heeft geveild. Die is voor 82 dollar weg gegaan. Eerder dat jaar is een exemplaar voor 124 dollar bij een andere dealer verkocht. Ook hier is acht dollar weer de startprijs. 'Mint' blijkt uitzonderlijk in dit geval.

Met name in de eerste jaren kan ik niet tot nauwelijks informatie vinden over deze Soulettes. Het wordt immers al vrij snel duidelijk dat dit niet de groep is van 'Bring Your Fine Self Home'. Dat is een groep uit Detroit, 'onze' Soulettes komt waarschijnlijk uit Chicago. Ik ben niet zo goed in het herkennen van accenten, maar een Amerikaan weet me te vertellen dat de dames een Chicago-accent hebben. Ik heb echter het vermoeden dat onze Soulettes dezelfde is als die in de midden jaren zestig kind-aan-huis zijn in de studio van Thomas Boddie in Ohio. Dat zou iets kunnen verklaren met betrekking tot 'Find Somebody New'. Ik schat de plaat aanvankelijk in als 1966 of 1967, maar moet daar vlug op terug komen. Wellicht is 'It's Alright' 'crossover' genoeg voor 1968 of 1969? Nee, de plaat is écht van 1970. Opvallend is dat Dud Sound, wellicht per ongeluk, tweemaal hetzelfde catalogusnummer heeft gebruikt. 'Dud Sound 4719' refereert zowel aan The Soulettes als aan 'Never Leave My Homework Undone' van Little Mack Simmons. Otis Brown schrijft beide nummers en de single van The Soulettes lijkt zijn 'opstapje' te zijn geweest. Zelf zal de man een handvol platen maken voor LuJuna waaronder een eigen versie van 'Find Somebody New'. Daar luister ik nu naar. De gitaar is meer prominent, maar als we dicht bij het refrein komen, horen we opeens... The Soulettes! Een erg goede versie, maar voor op de wenslijst. Jörg uit München heeft eentje voor 75 dollar en John Manship in Engeland vraagt maar liefst driehonderd pond.

'Find Somebody New' lijkt de enige single van dit groepje. Bij Otis Brown worden ze niet genoemd, maar het krijgt wel credit op de platen van A.C. Jones en Frankie Pighee. Zo leer ik vanavond ook nog dat de Boddie's wel degelijk eigen platenmaatschappijen hadden. Ik meende ooit gelezen te hebben dat Boddie uitsluitend de opname deed en niet de distributie. Dat blijkt niet waar te zijn: Boddie heeft Luau, Soul Kitchen en Bounty. De laatste is zelfs tot diep in de jaren tachtig actief. Nog een raadsel... op het label van 'Hole In Your Soul' van A.C. Jones & The Soulettes wordt een Jeanette Boddie genoemd. Altijd gedacht dat dit 'mevrouw Boddie' moest zijn, maar dat blijkt nu een Louise Boddie te zijn? Bij iedere keer dat ik schrijf over deze plaat stapelen de vragen zich steeds meer op en dat is juist datgene wat zo boeiend is aan dit soort verzamelen. Hoewel het me waarschijnlijk geen stap dichter bij de identiteit van onze 'Raddraaier' brengt, moet ik, hoe dan ook, nog eens de Boddie-verzamelbox zien te bemachtigen. Ook zeer de moeite waard met de gospelverzameling in het achterhoofd!