Vermoeidheid. Dat is het sleutelwoord van deze 'day after'. Ten eerste de fiets. Het 'haperen' van het ketting is 'vermoeidheid' en/of ouderdom geweest van het ketting. Hoewel ik pas rond oud en nieuw een vers ketting heb gekregen, zit deze ook al bijna evenveel kilometers op de fiets als de vorige. Ik ga morgen of zaterdag over de 9300 kilometer. Een smeerbeurt Teflon heeft de fiets goed gedaan! Met mezelf is het iets minder verlopen vandaag. Ik word een beetje laat wakker en moet dan evengoed haasten om niet al te laat in Meppel te zijn. Daarnaast heb ik nog getwijfeld om de korte broek aan te trekken en ben dus vanmiddag verlegen geweest met mijn lange broek. Het had best gekund! Er is niet veel post en toch zit ik er door heen en moet regelmatig even pauzeren waardoor ik toch de hele middag werk heb gehad. Bij thuiskomst slaag ik er toch nog in om binnen een uurtje met een verse speellijst te komen voor 'Afterglow' en kan ik twee uurtjes slapen. Nu dan eerst de 'Eretitel' van deze week en dat is 'All Cried Out'.
3. Allure ft. 112 (1997)
Hoewel het een flinke hit is geweest en ik zeer goed op de hoogte ben van de popmuziek in 1997, is deze van Allure me ontgaan. Dat is niet heel erg vreemd. R&B heeft in deze tijd totaal niet mijn interesse om nog maar te zwijgen van Sky Radio en dergelijke radiostations die deze 'meuk' draaien. Bij benadering is het nog heilig bij de huidige maatstaven van de R&B, want dat doet tegenwoordig in schunnigheden niet onder voor de hiphop. Allure is een souvenir uit een tijd dat het nog om de mooie samenzang gaat en een bijna poëtische tekst. Het is vaak appels met peren vergelijken in de 'Eretitel' en het hangt vooral af van mijn bui op het moment van schrijven, maar toch denk ik niet dat Allure ft. 112 hoger was geëindigd dan deze derde plek als ik het bericht op een ander tijdstip had geschreven. Ze moeten het er maar mee doen!
2. Alison Moyet (1984)
Misschien is dat ook appels met peren, maar ik gooi Alison Moyet vaak op één hoop met Sade. In de albumlijsten strijden de twee dames tegen elkaar in 1984 hoewel ze beide het vaak moeten afleggen tegenover de heren van Dire Straits. Zowel Sade als Alf ben ik de laatste jaren meer gaan waarderen en het scheelt maar niets of Moyet's 'All Cried Out' was dé 'Eretitel' geworden, maar dan val ik weer in herhaling. De volgorde in de 'Eretitel' hangt vooral af van de bui en na een bijzonder geslaagde 'Afterglow' en een fijne terugblik op 'Floorfillers' voelt het alsof ik de 'junior' uit dit gezelfschap de eerste plek moet gunnen. Het is ook deze plaat die me in 2015 inspireert tot 'Listen Carefully'.
1. Blonde ft. Alex Newell (2015)
Twee weken geleden ben ik er opnieuw achter gekomen. Hoe leuk het ook is om een paar dance-nummers achtereen te draaien, een vervolg op 'Floorfillers' zit er niet in. Ik mag met genegenheid terug kijken op de show en denk bij hoogtepunten aan de jaren 2014 en 2015 als ik op woensdagavond al ga speuren naar nieuwe releases. Blonde stamt uit deze tijd. Volgens mij heb ik Blonde al eens daarvoor gedraaid met een ander nummer en 'All Cried Out' is een regelmatig terugkerende gast, te meer omdat het in Engeland een grote hit is geworden. Zoals met meer dance-nummers moet ik even Youtube op om een beeld te krijgen en dat voelt meteen zó vertrouwd donderdagavond en 'Floorfillers' aan dat ik vanavond niet anders kan dan deze de eerste plek toe te wijzen. Waarvan akte: Blonde ft. Alex Newell krijgt het predikaat 'Eretitel'.
Volgende week mogen jullie me driemaal uitzwaaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten