Schijf van 5: kleuren

Nee. Ik wil het vandaag niet over de computer hebben! Ach vooruit, een kleine 'update'. Ik ben gistermiddag, koopzondag, naar Zwolle geweest. Gelukkig kom ik pas na vier uur de Mediamarkt binnen, want die winkel heeft de laatste dag de BTW-vrije actie. Er staat niet zomaar een rij voor de kassa. Drie kassa's en drie rijen tot achter in de winkel. Om een lang verhaal kort te maken, heb ik een rechtstreekse kabel gevonden van VGA naar DVI. Thuis de boel aangesloten en toen...? De computer doet het, het beeldscherm gaat 'aan' en springt meteen op de slaapstand. Het reageert niet op commando's van de computer. Morgen eens proberen met de monitor van de 'uitzendcomputer'. Ik heb gisteravond gewoon 'The 7" Collection' gedaan. Bij een vinyl-show lukt het nog wel om te 'switchen' tussen de muziekspeler en de chatroom, ook al is mijn 'cpu' egaal groen. Dat gaat niet werken bij een digitale show en dus moest 'Floorfillers' deze week ook maar 'vinyl' worden. Dat geeft me een week om het probleem op te lossen. Vandaag de Schijf van 5, morgen krijgen jullie een dubbel bericht waaronder de verjaardags-Week Spot. Dit is de eerste Schijf in de aanloop naar onze vijfde verjaardag, vandaag met niet-specifieke kleuren naar aanleiding van de rubriek 'Kleur bekennen' uit 2010.

Peter heeft me andermaal een mooi lijstje toegestuurd en omdat de Schijf deze maand nog wel eens een egoïstische aangelegenheid kan worden, heb ik besloten de Schijf samen te stellen uit zijn lijstje. Dat moet ik er wel bij zeggen, want op de nummer vijf was ik anders niet zo snel gekomen. Toch zou dat jammer zijn, want het is best een aardig nummer en ook een fijne 'novelty'. Dat laatste ligt hem niet zo in het karakter van de plaat als wel in de uitvoerende. Linda Martell heeft een 'kleurtje' en maakt desondanks echte redneck-country. De hekkensluiter in deze Schijf is een grote Amerikaanse hit uit 1970 en de grootste voor Linda Martell: 'Color Him Father'.

Zo'n plaatje waarvan ik wel de titel ken, maar waar ik altijd de plaat bij 'vergeet'. Totdat je die plaat weer eens hoort op de radio en vervolgens de titel niet kan bedenken. Het komt me gelukkig zelden voor, maar bij de nummer vier is het een schot in de roos. Van het jaar 1970 van de nummer vijf zitten we met deze plaat opeens weer midden in de jaren tachtig en een plaatje dat meteen herinneringen boven brengt: 'What's The Colour Of Money' van Hollywood Beyond staat op vier.

Het is eind 2013 als ik 'That's Not Love' van Holly St.James op vinyl bemachtig. Uiteraard niet het origineel, want die is me een beetje té duur (en komt ook vrijwel nooit in de handel). Het is een gekke uitgave. Ik heb lange tijd gedacht dat het iets had te maken met 'Afterhours', de box-set die de Engelse Warner Bros. in het begin van de nieuwe eeuw heeft samengesteld. De plaatjes van Alice Clark en Ben E. King komen wel rechtstreeks van die box. Ook heb ik ergens een vermoeden dat het 'iets' met Stardust van doen heeft, omdat het beide ABC-gelieerde opnames zijn. Toch staan een paar enorme flaters op het label en zegt dit dat het geperst is in Europa, terwijl Stardust de platen in Amerika laat persen. De andere kant van Holly St.James groeit binnen de kortste keren uit tot een échte favoriet, het is 'If I Could Only Be Sure' van Nolan Porter. Een paar jaar eerder maakt hij platen onder de naam N.F. Porter en vooral 'Keep On Keepin' On' is een klassieker in de Northern Soul. 'Don't Make Me Color My Black Face Blue' is in hetzelfde straatje en mag op drie. Peter's liefhebberijen kennende slaat deze artiest een brug: Nolan Porter heeft namelijk een relatie met de zus van Frank Zappa. Het gerucht gaat dat Porter 'If I Could Only Be Sure' heeft opgenomen met leden van Little Feat en Lowell George komt weer uit de band van Zappa. Een kleine wereld...

Soms doe ik een kleine concessie, maar doorgaans probeer ik altijd een single op nummer 1 te krijgen. Door de soul-hobby staan al té vaak platenlabels boven de berichten en bij een Schijf van 5 wil ik graag een kleurrijk fotohoesje hebben van een single. Soms doet dat pijn. Hoewel? Deze week zou er sprake kunnen zijn van een gedeelde eerste plaats. Ik heb een bijzonder zwak voor de eerste elpees van The Love. 'Forever Changes' kan ik dromen en blijft me boeien. 'Da Capo' en het debuut ken ik bij flarden en afgaand op de nummer twee in deze Schijf is het hoog tijd om 'Da Capo' eens onder het vergrootglas te leggen. Ik noemde de nummer twee vorige week al in de introductie tot deze Schijf en omdat het geen single is geweest (althans, niet met fotohoes), staat het prachtige 'She Comes In Colors' van The Love (1966) op twee.

Ik heb in 1992 het geluk dat ik de Amerikaanse versie 'Mr. Fantasy' van Traffic tegenkom. Het album ontbeert namelijk twee composities van Dave Mason, maar geeft ons 'Smiling Phases'. Dat nummer wordt later gedaan door Blood Sweat & Tears. Nu twijfel ik of 'Coloured Rain' wel of niet op de Engelse staat. Handig dat Wikipedia! Ja, het staat op zowel de Engelse als de Amerikaanse. Het is naar mijn bescheiden mening één van de uitschieters van het album en ben bijzonder in mijn nopjes met de vondst van de single 'Here We Go Round The Mulberry Bush' vanwege 'Coloured Rain' als b-kant. Traffic heeft sowieso een speciaal plekje in mijn hart. Overigens ga ik binnenkort beginnen met een onregelmatige serie over de eerste elpees in mijn verzameling. De kaartenbak loopt tot 120 of daaromtrent, dus dat is te overzien. Intussen zet ik 'Coloured Rain' van Traffic bovenaan in deze Schijf.

In 2011 speelt 'de zon' ondanks de barre zomer een speciale rol. Ik bedenk op zondag 10 april 'zomaar' dat ik de volgende week een Schijf van 5 over de zon ga doen. De volgende dag overlijdt mijn vader en krijgt de betreffende Schijf opeens een bijzondere lading. Ik heb het bericht aangeklikt en sta ineens oog-in-oog met mezelf van bijna vier jaar geleden, genietend van de zon in 'mijn zondagse pak'. Omdat er meerdere Schijven mogelijk zijn over de zon, doe ik een week later nóg eentje. Uit deze twee Schijven ga ik een definitieve Schijf vaststellen en jullie mogen je voorkeur voor een top vijf laten weten! De kandidaten zijn: 'I Won't Let The Sun Go Down On Me' van Nik Kershaw, 'Always The Sun' van The Stranglers, 'Paper Sun' van Traffic, 'Sun Is Shining' van The Dirtbombs, 'Who Loves The Sun' van Velvet Underground, 'Black Hole Sun' van Soundgarden, 'Ice In The Sun' van Status Quo, 'Sun Comes Up' van Brenda Patterson, 'See See The Sun' van Kayak en 'The Sun Is Still Shining' van The Moody Blues. Dat moet dus worden gehalveerd en in volgorde worden gezet....