Ach vooruit... we doen gewoon aan geschiedsvervalsing. De 'Northern-Soul-X'-pagina op Facebook heb ik reeds een paar jaar geleden laten verwijderen en dus is het niet meer na te gaan dat The Cooperettes eigenlijk 'Tune of the week' in week 7 was. Sterker nog: In die tijd heb ik totaal geen intenties om de 'Tune' tot een vaste prik te maken. Toen ik vorige week schreef over The Gems twijfelde ik al even, maar was nogal zeker van mijn zaak. Dan presenteer ik vandaag de eigenlijke Week Spot van drie jaar en een week geleden: 'Shing-A-Ling' van The Cooperettes. Het lijkt alsof de informatie rondom de groep is geslonken in de afgelopen jaren. Ik heb nu geen andere biografische bron kunnen vinden. En dat brengt een verwijzing naar een ander duo sterk in twijfel. Ach, ik weet op zichzelf genoeg te vertellen over deze single, dus ga ik gewoon beginnen...
Ik heb gisterochtend ontdekt dat ik ondanks een paar bokkensprongen nog steeds ruim in het sop zit. Ergens ben ik wel wijzer geworden in de jaren, ik wil nu graag een extraatje houden. Mijn fiets begint aardig te slijten en dat is niet zo gek. Ik heb een jaar geleden bij de aanschaf van deze 'barrel' al gezegd dat ik blij zou zijn als ik een jaar ermee kon fietsen. Die datum komt al in zicht. Als ik kijk naar de fietsavonturen van het afgelopen jaar dan kan ik concluderen dat ik méér kilometers heb afgelegd op deze fiets dan op die andere in ruim twee jaar. Eerst een andere computer, nu wel eentje die deugdelijk is. Deze arriveert hopelijk halverwege volgende week. Nog één gekke uitgave? Vooruit! Ik ben voor een absurd bedrag de hoogste bieder in een veiling die morgen afloopt. Het betreft een single die twee jaar hoog op mijn verlanglijstje staat. Afgelopen woensdag ben ik even heel dichtbij een exemplaar geweest met een klein defect en deze werd voor een dievenprijsje aangeboden, maar was ook heel snel weg! Het exemplaar waar ik nu op bied, is een schaarse officiële uitgave in absolute nieuwstaat. De waarde ligt driemaal boven mijn maximumbod. Morgenavond weet ik of ik deze plaat heb binnengehaald of niet...
In de eerste maanden van 2012 heb ik helemaal niets te klagen. Ik heb recht op een verhuispremie nu de Rembrandtstraat in Steenwijk gesloopt gaat worden en deze, landelijk bepaalde, premie is nog nooit zo hoog geweest. Uiteindelijk zal het na mijn vertrek nog even hoger worden, maar vooruit maar! Begin 2012 moet het roer om en dat geldt eveneens voor mijn platencollectie. Ik koop Northern Soul-singles alsof het niet op kan, maar dat kan het uiteindelijk wel. Het is eind januari als ik stuit op een veiling op Ebay. Een voormalige Northern Soul-dj doet afstand van zijn collectie met stuk-voor-stuk hetzelfde lage openingsbod. Ik doe 'boodschappen' bij deze man en doe fraaie koopjes, maar ook een enkele single die ietsje te duur is. De platen zijn onberispelijk en allemaal verpakt in de bruine kartonnen hoesjes met cellofaan uit de jaren zestig en zeventig. De dj had zijn platen gecategoriseerd op titel. The Cooperettes staat dus niet onder de 'C' in zijn koffers, maar het is de 33e titel die met een 'S' begint. Er zijn een aantal platen waarvoor ik geen Youtube nodig heb, denk aan 'Candy' van The Astors, 'It's Too Late' van Bill Deal & The Rhondells of 'Bongo Rock' van Incredible Bongo Band. De eerste veilingen lopen af op vrijdagavond en 'last minute' win ik 'Gee Baby Gee' van The Dixie Cups en 'Shing-A-Ling' van The Cooperettes. De laatste ken ik helemaal niet, maar een korte beluistering op Youtube haalt me over de streep.
Het is ruim een half jaar later. Zondag 18 november 2012, acht dagen na mijn eerste uitzending op Wolfman Radio, als ik besluit even over Zwolle te fietsen en in De Singel te kijken. Een legendarische avond. Ik fiets terug via Lichtmis en Rouveen en ben bijna in Meppel als ik plots het intro van 'Shing-A-Ling' hoor op de 'Northern Soul Jukebox'. Het is niet 'Shing-A-Ling', maar wel een hele leuke variatie. 'You Need Love' van Irma & The Fascinators heeft blijkbaar dezelfde 'backing' als deze van The Cooperettes. Wie van de twee als eerste is geweest, blijft een raadsel voor mij. Het is een gegeven dat wel meer wordt gedaan in die tijd. Waarom zou je gokken op één paard tegelijk als je ook de zang los kan opnemen van de muziek. Als de plaat flopt, kun je immers altijd nog de orkestband verkopen. Dit is ook het verhaal van 'If You Love Me (Show Me)' van Monique dat feitelijk de orkestband gebruikt van een nummer van Tobi Lark. Ik kan echter niet nagaan wie in geval van 'You Need Love' en 'Shing-A-Ling' de eerste is geweest. 'You Need Love' lijkt beter te 'passen' in de melodie, maar die is buiten een Goldmine-uitgave uit de jaren negentig nooit officieel verschenen. 'Shing-A-Ling' is uitgebracht op Brunswick en dat label hergebruikt vaker orkestbanden. Voorbeeld hiervan is een andere vroege Week Spot van Dana Valery, deze gebruikt de tracks van Jackie Wilson en Otis Leavill.
Het enige dat ik weet te vertellen over The Cooperettes is dat het vier zussen zijn uit Philadelphia: Janette, Debbie, Angie en Tina. Ze lenen eerst hun stemmen aan het kerkkoor, maar schakelen halverwege de jaren zestig over op seculiere rhythm & blues. In juni 1966 wuiven de meiden naar hun educatieve instelling met de debuutsingle 'Goodbye School'. Het niet altijd zaligmakende Discogs legt een link met Dottie & Millie, maar ik weet niet of ik dat serieus met nemen. Dottie & Millie maakt één gezochte single welke tegenwoordig een slordige 250 pond moet opbrengen. Het heruitgave-label Kent heeft beide kanten apart uitgebracht op singles met Tobi Lark aan de andere zijde. Gezien de discografie van Discogs ook niet compleet is, verlaat ik maar snel die pagina. 'Shing-A-Ling' verschijnt in juni 1967 als derde single voor The Cooperettes op Brunswick. Het is tevens de laatste, hoewel de Engelse tak in de zomer van 1975 'Shing-A-Ling' opnieuw uitbrengt. En dan is er nog deze uitgave met het gouden Brunswick-label. Daar zijn de meningen verdeeld over. Heeft het wellicht dan tóch een legale status of is het een héle echte bootleg? Feit is wel dat deze tegenwoordig ook best schaars is.
The Cooperettes vergezeld een lange lijst van invloedrijke soul-artiesten tijdens tournees en dat brengt hen in bijna iedere uithoek van de wereld. Intussen worden er ook nog een paar singles gemaakt. Een paar jaar geleden heb ik op het punt gestaan om 'Trouble' te kopen van een vrouwelijke dj met het woord 'diva' in haar naam. Dat heb ik geweten! Zelden zo'n onbeschofte handelaar getroffen en de koop gaat niet door. 'Trouble' verschijnt overigens als Cooperetts, dus zonder de 'the' en laatste 'e'. Het maakt in 1968 ook nog een single als Cooperettes. De dames zullen echter het beste herinnerd worden voor 'Shing-A-Ling', een aanstekelijk girlgroup-ding dat het erg goed doet in The Casino.
Sinds een ruim jaar heb ik ook de Goldmine-persing van Irma & The Fascinators in mijn bakken zitten en ik moet bekennen dat ik die nét ietsje beter vind. Als ik dan een recente verkoopprijs van deze 'Shing-A-Ling' met gouden label zie, dan had ik een mindere gok kunnen nemen in die veiling!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten