De komende weken zet ik de eerste Week Spots (toen nog 'Tune of the week') van 2012 in het zonnetje. Geen informatie over de artiest? Niet helemaal waar, alleen weet ik geen correcte informatie over The Gems. Deze single wordt vaak gelieerd aan Minnie Riperton, maar er zijn door de loop der jaren honderden Amerikaanse groepen met die naam. Toch is het vooral de herinnering aan 'de eerste keer' die dit verhaal zal bepalen. Morgen is het drie jaar geleden dat ik de Week Spot van drie jaar geleden voor het eerst hoor. Ja, dat heeft uitleg nodig. De plaat is 'I'll Be There' van The Gems.
De 'Tune of the week' heeft aanvankelijk niet zo heel veel te maken met het plaatjes verzamelen. Ik heb vanaf week 8 het idee om een muziekje te delen dat ik dan juist heb ontdekt. Het hoeft niet noodzakelijk een plaat te zijn die binnen handbereik ligt. Omdat ik eerst nog wel wat platen heb liggen die ik toch wil delen, wordt het al snel een traditie om een eigen plaat tot 'Tune of the week' te maken. Gladys Knight & The Pips is het eerste nummer dat ik deel op de (opgeheven) pagina van Soul-X. Een week later post ik slechts één nummer met 'YES!!!!!' als bijschrift. Een week later spreek ik weer van 'Tune of the week' en zodoende beschouw ik The Gems als de tweede Week Spot. Dat bericht is van 13 februari 2012, een dinsdag. Het is zondag 11 februari dat ik hem hoor en de 'YES!!!!!' heeft alles te maken met het feit dat ik de single pas in een veiling heb gewonnen.
Ik kan het me nauwelijks voorstellen, maar het moet toch blijkbaar zo zijn? Op zondag 11 februari hebben we de ergste vorst alweer gehad, maar het blijft desondanks winters. Ik ben aan het begin van de vorstperiode op een maandagavond in Nijeveen geweest om de waterleiding af te sluiten en in te pakken met kranten. Verder kom ik er nauwelijks. Omdat er geen kachel staat in het nieuwe, vochtige, huis, richt ik vooral mijn pijlen op het inpakken in Steenwijk. Dankzij een royale verhuisvergoeding kan ik een paar maanden dubbele huur veroorloven. De kachel van Steenwijk naar Nijeveen verplaatsen houdt in dat in Steenwijk mijn spul loopt te verpieteren. Andersom is het net zo en dus hou ik Nijeveen voorlopig 'leeg'. Er staat een klapstoeltje, een 'ontbijttafeltje' voor bij het bed (maar groot en stevig genoeg om mijn laptop te dragen) en mijn nieuwe koffiezetapparaat. Nu is het dan zondag 11 februari 2012 en ik ben al even niet in Nijeveen geweest, terwijl de meeste post daar wel naartoe gaat. Ik ben (tijdelijk) gestopt met roken en dit veroorzaakt dat ik op zondagmiddag plots een ambitieus idee krijg. We lopen binnendoor naar Nijeveen, haal de post op en ga dan door naar Meppel waar ik me 's avonds op een maaltijd bij de chinees ga trakteren. Dat plan gaat niet door. Het wordt namelijk nóg uitgebreider!
Dat begint als ik ervoor kies om de Gasthuisdijk om te gaan. Hoewel het lange tijd wordt aangegeven als de kortste route naar Nijeveen is het in werkelijkheid vier kilometer om. Het weer doet een beetje gek. Soms is het bijna voorjaar met de zon, dan is er een hagelbui en even is het grijs en vies koud. Toch krijgt het weer van mij een dikke voldoende, want meestal is de zon aanwezig. Even voor het buurtschap De Klosse vindt de hagelbui plaats, maar het doet mij helemaal niks. Ik heb een glimlach van oor tot oor en zeg voortdurend 'wow! wat een lekker nummer'. Ik hoor dan namelijk voor het eerst 'I'll Be There' van The Gems. Zoals gewoonlijk in dit leerproces middels de 'Northern Soul Jukebox' duik ik die avond Ebay op en zie deze single in een veiling. Ik weet niet meer precies wat ik ervoor heb betaald, maar het is een 'YES!!!!!' waard. Zal ik toch eerst de wandeling afmaken? Op Kolderveen is het grijs en koud, maar als even voor Nijeveen de zon tevoorschijn komt en ik merk dat de wind zuidelijk is, dan gaat het roer om.
Het water is nog afgesloten in Nijeveen en dat laat ik ook maar zo. Er staat een fles water van een week geleden en daarvan zet ik twee mokken koffie. Ik stop de brieven in de rugzak en drink de koffie in de achterste vensterbank. Dan sluit ik het kasteel af en... wandel terug naar Steenwijk! Niet via de kortste weg, maar het is wel genieten. Het is tegen de avond dat ik terug ben in Steenwijk. Ik trakteer mezelf op een maaltijd bij de snackbar en heb vervolgens een erg gezellige avond in Het Pandje.
Ruim een decennium voordat Minnie Riperton in een volière 'Lovin' You' zingt, wordt ze nota bene ontdekt door een blinde pianist. Er is later een andere blinde pianist die een rol in haar carrière zal spelen. Minnie raakt betrokken bij een meidengroepje met de naam The Gems. Dat heeft in 1964 een lokale hit in Chicago met 'I Can't Help Myself'. Ook neemt het eind 1964 een single op met het oog op de kerstperiode: 'Love For Christmas'. Op de b-kant staat een uitvoering van hetzelfde nummer, maar dan voor de overige 350 dagen van het jaar: 'All Of It'. Die heb ik sinds een ruim jaar in de koffers staan. In 1965 valt het doek voor The Gems van Minnie Riperton. Althans, ze gebruiken de naam niet meer. De groep neemt onder een paar andere namen op, maar Riperton is dan al niet meer betrokken bij The Gems.
Volgens 45cat komt The Gems van 'I'll Be There' uit New York en hoewel Minnie Riperton vaak wordt genoemd in combinatie met deze single, vermoed ik dat dit een andere groep is. 'I'll Be There' verschijnt in 1967 eerst als demo op Riverside. De 'officiële' Riverside is alweer een bootleg. De Tru-Glo-Town zoals ik die in 2012 heb gekocht is een andere bootleg, deze is in 1974 geperst en is zo'n plaatje dat je als 'origineel' bij iemand uit een bowling-tas koopt bij een bezoek aan een Northern Soul-club. Kopie of origineel maakt in die tijd ook niet uit zolang als jij je dansje kan instuderen op de plaat. De bootlegs veroorzaken alleen dat een aantal gerenommeerde platen van de speellijsten verdwijnen in de clubs. De dj's willen 'exclusiviteit' hebben en de opkomst van de bootleg gooit roet in het eten. Het duurt bij mij even voordat ik het hele bootleg-verhaal ga begrijpen. Ik ben de Riverside sindsdien nog wel eens tegengekomen en die is beslist geen honderd pond, maar toch ben ik in mijn nopjes met deze Tru-Glo-Town. Als ik het hoor, zie ik in een flits de contouren van De Klosse met de koude hagelstenen op mijn gezicht. Kan die stomme Ben Cramer me nu nooit eens met rust laten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten