2011, volgens mezelf

,,Wie ben ik? Wat scheelt er aan mij en hoe kan ik dat veranderen?". Deze drie vragen staan voor mij centraal in de winter van 2010 op 2011. Samen met een psychologe doe ik een onderzoek naar mezelf. Ik zou het bijna iedereen kunnen aanraden! Ik ben met haar erachter gekomen dat er eigenlijk helemaal niks scheelt aan mij. Ik heb geleerd mezelf te accepteren zoals ik ben en weet mijn eigen tekortkomingen en nukken. Tijdens dat onderzoek blijkt dat mijn 'beleving' een constante lijn is. Hoogtepunten vier ik niet uitbundig, dieptepunten doen me evenmin in een diep dal belanden. Als er één jaar binnen de vijf van Soul-xotica is waar de hoogte- en dieptepunten zich opvolgen, dan is het 2011. Ik ontdek dit jaar temeer hoeveel troost muziek kan bieden. Nee, dat klinkt te sentimenteel. De muziek en Soul-xotica zijn een aardige 'vlucht' uit benauwde situaties. Op Soul-xotica hoef ik niet te schrijven over mijn worsteling met de instanties in 2011, ook al doe ik het wel eens. Een bericht over een godvergeten single beurt me op en dat geldt eveneens voor de herinneringen uit 1991, want 2011 is het jaar van '20 Years Ago Today'. 2011 is als een kleine speelfilm, een drama van het kaliber Ken Loach, dat een heuse climax kent en dan opeens hoopvol eindigt. Dit is het 2011 zoals ik het wil herinneren.

Het gaat héérlijk in die eerste maanden van 2011. Okay, ik heb een gigantisch conflict met mijn werkgever over de uren. Ik hoor 32 uur per week te werken, maar heb zelf ontdekt dat 18 'plenty' is. Waarop de werkgever mij voor 18 uur per week uitbetaalt. Geen probleem voor mij! Dankzij de belachelijk lage huur van de Rembrandtstraat red ik me uitstekend. Als ik uit het werk kom, zet ik Sharon Van Etten of Agnes Obel op, trek de spijkerbroek uit en onderga de metamorfose. Daarna het wandelingetje naar het bos of de stad in. Het kost allemaal niets en dat mag het ook niet, hoewel ik in deze dagen nog flink investeer in een garderobe. In maart loopt het opeens allemaal spaak. Mijn werkgever heeft een 'deal' gesloten met de Sociale Dienst, maar dat verwijst me door naar het UWV. Gevolg is dat ik op een bepaald moment geen stuiver heb om te makken. Echt, als de betaling voor 18 uur gewoon was doorgegaan, had ik met gemak het jaar kunnen uitzingen. De kopzorgen maken dat ik niet meer ontspannen over straat kan gaan en dat heb ik juist wél nodig bij deze uitstapjes en dus verdwijnt dat weer naar de achtergrond. Het duurt drie maanden voordat de zaken goed zijn geregeld en dat heeft hem niet aan mij gelegen. Ik zou het niet doorgaan van een fietsvakantie kunnen wijten aan dit geldgebrek, maar anderzijds is 2011 relatief gezien een snert-zomer. Eind augustus krijg ik dan eindelijk het geld waar ik maanden daarvoor recht op had en vier op mijn eigen manier 'vakantie'. Een haperende pin-automaat in Keulen kan het alleen nog bederven...

Ik heb het maanden daarvoor al 'aangekondigd'. Mijn vader is ongeneeslijk ziek en we weten dat hij niet lang meer heeft. Ik weet niet welke weerslag dat op mijn leven en het blog zal hebben en dus kan het zijn dat Soul-xotica een tijdje op slot gaat. Ik wil juist stilstaan bij het feit dat ik een jaar geleden ben begonnen met dagelijks publiceren als 'heit' nog vrij onverwacht overlijdt. Voor de dag erna heb ik een '20 Years Ago Today' gepland met een fijne herinnering. Het kost me geen enkele moeite dat bericht te publiceren. ,,Het leven gaat door", is wel een motto dat bij hem past en dus ga ik gewoon door met het schrijven op Soul-xotica. Kijkend naar zijn wensen is het allemaal volgens het boekje gegaan en dus is er dankbaarheid in de familie. Soul-xotica wordt nergens sentimenteel in die week en op zondagmorgen krijg ik plots inspiratie voor een eerbetoon. Dat lees ik nog geregeld en verbaas me dan steeds weer hoe ik het zo heb weten te verwoorden.

In de maanden april, mei en juni merken jullie weinig van de 'stress'. Ik geniet van mijn vakantiegeld middels uitstapjes naar Hoogeveen en Emmeloord. Naar de kringloopwinkels welteverstaan. Hoewel ik dan net begin te leren over wat Northern Soul precies inhoudt, kan ik achteraf gezien wel lachen om bepaalde aankopen. Toch zitten bepaalde singles uit die tijd vastgeroest in de Blauwe Bak, dus het is niet alleen maar kommer en kwel. In juni en juli werk ik weer even, daar ben ik mee gestopt omdat het UWV erop stond. Als begin juli de zaken nog niet voor elkaar zijn, leg ik het werk opnieuw neer. Ik neem me dan voor om pas weer te beginnen als ik van het UWV ben verlost en dat is half november. Tot die tijd kan ik 'vakantie' houden. Dat lukt eind augustus erg goed als ik opeens een poet geld op mijn rekening krijg. Ik koop een andere fiets en ga naar Meppel (woensdag), Leeuwarden (donderdag) en Utrecht (vrijdag) om de soul-collectie fors uit te breiden. Middels Facebook ben ik in contact genomen met de organisatoren van 'Soul City Cologne', een maandelijkse 'Rare Soul All-nighter' in Keulen. Dat blijkt opeens erg goed bereikbaar met het openbaar vervoer en zo ontstaat het idee van een vakantie.

Ik zal op vrijdag naar Keulen reizen, zaterdagavond naar 'Soul City Cologne' en maandagochtend naar München óf toch naar België gaan. In München wil ik overnachten in een herberg. België wordt dan Waasmunster waar ik vast wel een caravan kan huren voor een week. Alles verloopt volgens schema tot zaterdagavond. Na een lange wandeling keer ik terug in Keulen en wil pinnen. Daarna zal ik een schoonheidsslaapje doen, eten in de stad en dan door naar 'Soul City'. Dan wordt mijn pinpas ingeslikt en sta ik met handen in het weelderige haar. Gelukkig heb ik de herberg twee nachten vooruit betaald en kan dat geld zó terug krijgen. Daarvan kan ik een treinkaartje kopen en 's avonds om tien uur ben ik terug in Steenwijk. De terugweg is een stuk voordeliger geweest dan de heenweg en dus besluit ik dat we het opnieuw gaan doen. Een maand later reis ik op zaterdagmorgen naar Keulen en nu beleef ik wel het feest. De foto boven dit verhaal is de plek waar het gebeurt, de 'loods' onder de spoorbrug van Ehrenfeld, een voorstadje van Keulen. Hier ga ik uit mijn dak op totaal onbekende soul-muziek. Ik herken alleen Stretch en Curtis Mayfield en een enkel Motown-ding. Hier moet ik meer van weten! De rest is geschiedenis...

In november krijgt het verhaal nog een climax als ik een favoriete zangeres een goedbedoeld mailtje stuur. Misschien dat het té persoonlijk was, ik heb het anderen laten lezen en deze konden geen verkeerd woord vinden in het bericht. Zij kiest ervoor de inhoud maar openbaar te maken alvorens me uit te schelden en me te blokkeren. Tja... de muziek blijft en die draai ik nog geregeld ook al probeer ik meestal haar naam te ontwijken. Hiermee wordt voor mij zes jaar afgesloten en ben ik klaar voor een volgende stap, want... had ik mezelf niet iets beloofd in Keulen? Jawel! Ik blaas het stof van mijn Ebay-account en ga op zoek naar Northern Soul. In december ben ik weer aan het werk in de postbezorging als ik een erg koude dinsdagmorgen beleef. Ik kom thuis en ga rechtstreeks de lappenmand in. De volgende dag kijk ik op de site van Actium en besluit op een huisje te 'gokken'. Een week later krijg ik te horen dat het me is toegewezen. Op 30 december 2011 neem ik de sleutels van mijn huisje in Nijeveen in ontvangst en dan mag het jaar van 'de verandering' een aanvang nemen.