Op de kop af een anderhalf jaar. Op 28 augustus 2013 sluit ik mijn vakantie in De Steeg af en publiceer die avond 'If-a picture-paints-one-thousand-words', een serie foto's over de voorbije vakantie. Ik heb dan zelf geen fototoestel tot mijn beschikking, maar vind aan de hand van Google een paar fraaie prenten die meteen herinneringen terug brengen. Mocht ik dit jaar met vakantie gaan, dan kunnen jullie wel rekenen op zelfgemaakte foto's. Als ik op oudejaarsavond over mijn schouder kijk naar het voorbije jaar, weet ik niet hoe het verhaal gaat eindigen. Ik heb eigenlijk niet echt nagedacht over 2013. Gaandeweg krijgt het verhaal cachet en tot slot voeg ik de titel toe: 'Lief 2013'. Pakkender had ik het niet kunnen verwoorden, want 2013 is over het algemeen een 'lief' jaar. Het geeft me de kans om op verschillende vlakken te ontwikkelen zonder dat ik heel erg last heb van tegenslagen. Om het heel plat te zeggen: Het gaat lekker in 2013. Okay, de winter gaat erg lang door, maar daar krijg ik een prachtige zomer voor terug! En zelfs in de wintermaanden ben ik niet uit mijn hum te krijgen! Ik kijk dan ook met veel liefde en genegenheid terug op 2013.
Nee, het is niet gepland en ik zou het ook nooit hebben gedurfd, maar achteraf gezien is het mijn redding geweest. Financieel loopt het in januari en februari spaak. In plaats van geld van één adres krijg ik sindskort een gedeelte van het WSW-bedrijf en het restant van de sociale dienst. Tussen beide zit een week. Ik heb alle vaste lasten 'gemachtigd' en de bedrijven en instanties zijn staalhard, ze willen alleen op dat ene moment geld afschrijven en niet eerder. Met name de huurbetaling wordt steeds lastiger en het móet gewoon mis lopen. Ik kom een maand achter, denk ik. Tegelijk kan ik een mooi bedrag tegemoet zien en daarvan kan ik een toezegging doen naar de woningstichting. Ik beloof mijn huur in twee delen te betalen per maand, waardoor ik steeds een bedrag 'achterloop' totdat mijn vakantiegeld wordt gestort. Zo gezegd, zo gedaan. Eind mei denk ik weer helemaal op schema te zitten, maar blijf betalingsherinneringen ontvangen. Bij navraag blijkt dat ik niet één, maar twee maanden achterop lag. Natuurlijk hebben ze er begrip voor dat ik dat niet in één keer kan ophoesten en dus mag het voor vijftig euro per maand worden afgelost. Erg schappelijke mensen daar bij de woningstichting! Dankzij deze onbedoelde 'lening' heb ik mezelf echter wel weer op de rails gekregen. Inmiddels zijn alle huurschulden ingelost en heb ik weer overzicht.
Januari is dus nog moeizaam, maar in februari begint het op te klaren. In maart gaat het als vanouds en heb ik zin aan het voorjaar. Hoewel ik een paar mooie, lange, fietstochten maak in de winter, laat het definitieve voorjaar lang op zich wachten. In april en mei is het bij vlagen erg mooi, maar de volgende dag is het weer bar koud. Hoogtepunt of dieptepunt is Pinkstermaandag als ik de kachel andermaal hoger zet. Het contrast tussen 'Het ge-Vecht' op 2 april 2014 kon niet groter zijn in vergelijking met 2013. In dat laatste jaar is het winters koud waar in 2014 de jas bijna uit kan. Juli en augustus 2013 zijn legendarisch. Waar in 2011 alle kruit was verschoten in juli en we alleen nog een nazomer kregen in september, daar heeft 2013 een warme zomer met veel kou vooraf.
Hoewel ik een half jaar na mijn eerste uitzending op Wolfman Radio nog steeds aan van tevoren opgenomen programma's doe en de stap naar 'live'-radio steeds enger wordt, is het in april helder dat mijn ambitie in radio ligt. Dat de uitzendingen in het weekend plaatsvinden, maakt dat ik een offer moet brengen. Na negen jaar 'officieel' leg ik mijn vrijwilligerswerk in De Buze neer. Eind mei wordt me echter de wacht aangezegd bij Wolfman Radio: Ik moet binnen een paar weken 'live' of het is afgelopen. Ik koop in de haast de uitzendcomputer, een geweldige bak maar ook veel te duur. De eerste zaterdag dat ik met 'Do The 45' de lucht in ga, doe ik 's avonds ook meteen een vervangende show voor iemand. Het wordt steeds minder eng en ik krijg er steeds meer schik in. Als de radiobaas me twee uren aanbiedt op zondagavond, hoef ik daar niet lang over na te denken: 'The Vinyl Countdown' is geboren. In augustus zeg ik toe om zeven zaterdagavonden de show te 'vullen' van een collega die even vrijaf neemt. Zij zal niet meer terugkeren op het station en de tijdelijke show begint te 'groeien': 'Floorfillers'. Als nóg een programmamaker op zaterdagavond weg gaat, besluit ik zaterdag van elf tot één 'Floorfillers' te doen. In november vraagt de radiobaas of hij mijn zondagavond mag hebben. Dat komt niet ongelegen, want die show is van negen tot elf en gooit mijn fietsdag danig in de war. 'The Vinyl Countdown' verhuist naar zaterdagavond, 'Floorfillers' naar donderdagavond en 'Do The 45' is inmiddels twee uren geworden. Verder doe ik incidenteel een vervangende show.
En zo stap ik zomaar over de vakantie heen, de eerste échte vakantie in drie jaar. Kort en krachtig, maar wat heb ik genoten! Het weer werkt mee en ik vermaak me uitstekend in de omgeving van de Posbank. Vrijdag tot en met woensdag is echter genoeg en op zaterdag sluit ik de vakantie definitief af met een etentje met Willemijn. De vakantie-modus werkt nog een paar weken door en ik ben ook op de langere duur erg ontspannen. Door het radiowerk kom ik bijna niet meer toe aan recreatief fietsen en dat is soms best jammer. De radioshows geven me genoeg energie om de week uit te zingen. Iets om op te leven en naartoe te leven.
Nadat ik op oudejaarsavond het verhaal heb neergepend, kan ik niet anders concluderen dat het een 'lief' jaar is geweest. 2014 heeft me iets meer zorgen gebaard, maar ook daar heeft de radio en de muziek er me doorheen gesleept. Dat jaar staat morgen centraal in de Schijf van 5: Ik ga mijn favoriete 'Van hit naar her'-kandidaten uitkiezen. Maandag is het immers groot feest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten