Van hit naar her: Echosmith

De rock- en 'algemene' popmuziek is het ondergeschoven kindje in de rubriek 'Van hit naar her'. Ik start de serie zodra mijn show 'Floorfillers' een verjongingskuur ondergaat. Het moment waarop het een gewoonte wordt om op woensdagavond de actuele hitlijsten door te spitten op zoek naar 'leuke' hits voor in de show. Hoewel ik op dat moment vooral gericht ben op de dance, ben ik van nature erg nieuwsgierig en beluister ik feitelijk ieder nummer dat nieuw de Top 40 binnenkomt. Als je 'Van hit naar her' mag geloven, draait het dan uitsluitend om de dansmuziek. Ten opzichte van de hedendaagse pop/rock moet ik iets bekennen: Ik word er zelden warm of koud van. Ziehier waarom ik bijvoorbeeld een hit-zanger als Ed Sheeran niet in deze rubriek heb geplaatst. Ik ben allergisch geworden voor de Nederlandse singer-songwriter-hausse van het moment en de zoveelste Coldplay-kloon boeit me evenmin. Ruim een jaar na de start van de serie hebben we dan zowaar toch het eerste rockbandje te gast: Echosmith met hun hitsingle 'Cool Kids'. Ik moet bekennen dat ik het nummer bij de eerste beluistering niet de tijd gun, maar sinds ik dat eenmaal heb gedaan weet ik het zeker... Deze heeft haar plekje verdiend!

Gelukkig dat de dance er nog is, anders had ik nu als een oude sok geklonken. Als ik naar de hedendaagse hitlijsten kijk, brengt de elektronische dansmuziek voor mij de verfrissing. Dat heeft natuurlijk ook met de aard van de hitparade te maken, want ook 'Cool Kids' van Echosmith is een voorbeeld van hoe traag en stroperig de Top 40 is geworden. Tien jaar geleden moest een plaat die twintig weken in de lijst stond minstens in de top drie hebben gestaan. 'Cool Kids' heeft nummer tien als piek-positie in de Top 40, dat is twaalf weken geleden en vanaf vandaag staat het stationair op 23. Met andere woorden: Dat kan nog zeker tien tot vijftien weken duren voordat de plaat de lijst uit is. Natuurlijk zijn er uitzonderingen op de regel, maar dit is zo langzamerhand de norm aan het worden in de Top 40 en dat is erg jammer. De reden hiervan is dat de Stichting Top 40 downloads niet meer rekent, maar uitgaat van het 'streamen'. In de tijd van een fysieke (cd-)single was het moment van aankoop bepalend voor de Top 40 en niet het aantal keren per dag dat je de plaat draaide. Voor een dynamische hitlijst kun je beter naar Engeland kijken, hoewel Clean Bandit met 'Rather Be' daar nu ruim een jaar in de Top 40 staat en Echosmith ook al 10 weken in de lijst bivakkeert met een voorlopige piek op 17.

De familie Sierota uit Toluca Lake in Los Angeles kan tevreden zijn. De kroost krijgt de liefde voor muziek met de paplepel in gegoten en is voor hun twintigste levensjaar al bijna financieel onafhankelijk. Echosmith bestaat namelijk uit drie broers en een zus. Het is opvallend dat de broers allemaal 'Jeffery David' in hun geboortenaam hebben, maar ik zal me beperken tot de roepnamen. Jamie is met 21 jaren de oudste, hij speelt gitaar en doet achtergrondzang. De volgende broer is Noah en is nieuwjaarsdag 19 geworden. Hij neemt de bas en achtergrondzang voor zijn rekening. Drummer Graham is de jongste van het stel, hij is vorige week donderdag zestien geworden. Het stralende middelpunt van de groep is echter zangeres Sydney. Zij is zeventien lentes jong en speelt daarnaast ook toetsen. Ze beginnen begin 2009 met de band Echosmith en dat is meteen de start van een succesverhaal.

De groep kent een veelvoud aan invloeden, maar ze noemen Coldplay, U2, Echo & The Bunnymen, Joy Division en Fleetwood Mac als de voornaamste. Wanneer je Coldplay van het lijstje laat en bij Fleetwood Mac 'Rumours' vergeet en doorgaat naar 'Tango In The Night', laat dat een fraaie opsomming van de jaren tachtig zien. En het is juist dat jaren tachtig-geluid dat zo uitdrukkelijk aanwezig is in de muziek van Echosmith. Best opvallend voor muzikanten die in 1989 nog niet eens in de planning liggen. Het succesverhaal vindt het blijkbaar niet nodig om de eerste drie jaar te documenteren, we gaan meteen door naar 2013 als de groep een contract tekent bij Warner Bros. De optredens voor televisie en op festivals vliegt hen om de oren en de eerste singles komen uit. 'Cool Kids' is overigens één van de eerste singles, maar het duurt ruim een jaar voordat het in Europa gehoor krijgt. In Amerika piekt 'Cool Kids' slechts op nummer dertien. Als je naar de Amerikaanse Billboard kijkt, dan tref je vooral veel hiphop en r&b plus dat Echosmith een nogal Engels jaren tachtig-geluid heeft, dus dan is het nog steeds een hele prestatie! In oktober 2013 verschijnt het debuutalbum 'Talking Dreams' en in de zomer van 2014 drijft Echosmith op een golf de Atlantische Oceaan over en komt via de Noordzee in Nederland terecht. Inmiddels wacht de single 'Bright' in de coulissen, het tweede nummer van 'Talking Dreams'.

'Cool Kids' is in alle opzichten een sterk nummer. Het heeft een geluid dat in de verte doet denken aan Joy Division, maar dan zonder de grafstem van Ian Curtis en met het prettige stemgeluid van Sydney. Tekstueel is het geheel conform hun leeftijd, voor een band van twintigers zou zoiets niet meer kunnen, maar in hun geval past het: Het verlangen om bij de 'hippe tieners' te horen. Alleen durf ik niet te zeggen of hun muziek een blijvertje is. Een blog schrijven is net als een radioprogramma, het is honderd procent 'live'. Ik heb het schrijven even onderbroken om op Youtube te luisteren naar 'Bright' en ik moet zeggen... wow! Nu heb ik zin in het voorjaar. Waar 'Cool Kids' enigszins 'donker' is, daar klinkt 'Bright' zonnig en vrolijk. Een akoestische basis met staande bas en folk-gitaartje en een ontwapenend 'lalala' in het refreintje. Het moest wel goed komen met Echosmith op de Nederlandse hitparade. Maar, zoals ik al schreef, zijn we voorlopig nog niet van 'Cool Kids' af. Ik ga 'Bright' vanaf volgende week eigenhandig promoten.

In Nederland staat 'Cool Kids' dus voor de twintigste week in de Top 40 en blijft op 23 hangen. In Engeland heeft het twee weken geleden de, voorlopige, piek bereikt op 17 en is het sindsdien naar 18 en 19 gezakt.