Ik heb doorgaans niet veel met balspelen. Alleen als Oranje meedoet aan een EK of een WK wil ik graag eens een wedstrijd kijken in gezelschap van vrienden, maar verder boeit het me niet. Toch heb ik íets met ronde cirkeltjes. Neem nou '20 Years Ago Today'. Die serie ben ik eind 2010 gestart. Het meeste vanwege de erg leuke singles die ik in 1991 heb gekocht. Het laatste jaar met zakgeld en voor mijn eerste verdiensten. Ik moest dus kritisch zijn en blijven, want ik mocht geen 'miskoop' begaan. Inmiddels kent Soul-xotica 'Het zilveren goud', een serie waarin ik tot december van dit jaar terugblik op de singles die ik 25 jaar ervoor heb gekocht. Dan is dat cirkeltje ook weer rond. Hetzelfde ga ik vanaf deze week doen met de Week Spot. Ik ben pas in mei of juni 2012 wekelijks een bericht gaan schrijven over de Week Spot, toen nog 'Tune Of The Week', en gedurende deze drie maanden ga ik de oude Week Spot's 'inhalen', zodat ook die serie compleet is. Ik begin vandaag met de single die aan de wieg heeft gestaan van het fenomeen. Het is exact drie jaar geleden dat ik 'tune of the week' schreef bij 'Stop & Get A Hold Of Myself' van Gladys Knight & The Pips (1965).
Begin 2012. Het is een periode waar ik nog dikwijls aan terug moet denken. Een fijne, maar ook best een spannende periode. Muzikaal heb ik in december luidruchtig de deur naar de folkmuziek achter me dicht gegooid en ben me gaan verdiepen in de geluiden zoals ik die een paar weken eerder in Keulen had gehoord. Hoewel... tot de komst van de 'Northern Soul Jukebox' drijf ik nog erg aan het oppervlak van de Mod. Nog dagelijks dank ik de eigenzinnige muzieksmaak van deze meneer Edwards en de aankoop van de dvd. Het heeft veel los gemaakt bij mij en ik heb daarvan geen seconde spijt gehad! In 'het leven' is het evenzeer een spannende periode. Ik heb vlak voor oud en nieuw de sleutel van mijn huisje in Nijeveen in ontvangst genomen. Toch moet daar eerst een stukje vloerbedekking komen te liggen en bovendien moet ik mijn huis in Steenwijk in dozen verpakken en naar Nijeveen verplaatsen. Tot overmaat van ramp staat in Nijeveen geen kachel en komt er in februari nog een periode van vorst, waardoor de verhuizing alsmaar wordt uitgesteld. De opnames van de 'Northern Soul Jukebox' vermaken me echter bij de ritjes naar Nijeveen en Meppel. Een poging om te stoppen met roken valt me zwaar en resulteert in rusteloze nachten slaap. Als ik twee uren heb ingepakt, ben ik gaar en moet wéér slapen. Uiteindelijk geef ik maar weer de brui aan de elektronische sigaret en ga weer voor harde klappen op de longen. Het komt mijn verhuizen immers ten goede!
Het is één van de allereerste dagen zonder de tabak dat ik op een middag (een maandag?) naar de Woldberg loop. Min of meer het 'vaste rondje' dat ik zo vaak heb gelopen in de jaren dat ik in Steenwijk woon. Over de top van de Woldberg en dan richting de Onderduikersweg. Deze uit en onder het viaduct door weer naar Steenwijk. Het benzinestation is nog open en ik heb zin in 'iets'. Als ik dat daar heb gekocht, zet ik de koptelefoon weer op en dan gebeurt het. Het volgende liedje begint, een fijn ritme en een vrouwenstem die ik niet zo snel kan thuisbrengen maar desondanks erg bekend klinkt. Dan stuurt het aan op het refrein en hoor ik voor het eerst de 'ooh-ooh, ah-ah'. Ik ben meteen verkocht. Ik tuur op het schermpje van de mp3-stick en lees de titel. Eenmaal thuis ga ik op Ebay kijken, want zo gaat dat dan. Dan zie ik hem staan: Een groen Tamla Motown-label van een Engelse demo, maar voor een prijs die niet kán kloppen. Toch ziet het ding er erg aantrekkelijk uit met het 'hartje' intact. Als ik de single in de bus krijg, ben ik aanvankelijk een beetje beteuterd, maar kan er nu wel om lachen. Northern Soul-verzamelaar Louwsma is in 2012 nog best een beetje naïef. Als ik een beetje had rondgekeken op Google dan had ik vanzelf gevonden dat 'Stop & Get A Hold Of Myself' helemaal niet is uitgegeven op Motown, maar op Maxx. Kort daarop zal Knight pas tekenen bij Soul, een dochteronderneming van Motown. Het 'hartje' blijkt een gimmick van het 'gekopieerde' label. De eerste Week Spot is meteen een héle echte 'nepperd', een bootleg van het zuiverste water!
Het is de eerste keer dat ik zaken doe met Soulful Records en niet de laatste keer. Vorig jaar heb ik nog een hele vracht identieke bootlegs bij hem vandaan gehaald. Hij drukt ze aan de lopende band. 'If You Ever Get Your Hands On Love' heeft hij bijvoorbeeld op een wit Soul-label, maar deze is in werkelijkheid nooit op single verschenen. Er bestaat ook nog een variatie met 'Here Are The Pieces Of My Broken Heart' op de keerzijde en ik hoop dat hij die weer eens gaat persen. Het zijn stuk voor stuk nummers waar je origineel moeilijk aan kan komen, zeker in een goede staat, en muzikaal zijn het keurige cd-rips. Bijna wekelijks krijg ik een mailing van hem met steeds weer een paar nieuwe titels, allemaal onderhands geperste singles. Er staat tegenover dat hij niet duur is, alleen bij grotere partijen wil hij exorbitante verzendkosten rekenen. De verpakking van de laatste zending lag bijna open toen het door de brievenbus kwam en dus ben ik iets getemperd.
Doordat op die bootleg van 'Stop' geen aanvullende informatie staat, leer ik pas jaren later dat het een Van McCoy-compositie is. Of hij de 'ooh-ooh, ah-ah' ook heeft bepaald, weet ik niet. Toch heeft het hele nummer ook weer de gewaardeerde Van McCoy-magie te pakken. Het komt uit dezelfde tijd als Betty Everett's 'Getting Mighty Crowded', eveneens van de hand van McCoy die ook al een standbeeld heeft gekregen in Nijeveen.
Tot slot... de geboorte van de Week Spot. Omdat ik mezelf wil profileren als Northern Soul-dj en plannen heb voor 'club'-avonden in De Buze met Northern Soul (werktitel: Do The 45), open ik een 'fanpagina' voor DJ Soul-X op Facebook. Hier kan ik mijn vrienden op de hoogte houden van komende optredens en dergelijke. Omdat ik nog geen optredens in het verschiet heb, post ik maar Youtube-clips van recente aankopen. Deze van Gladys Knight is, geloof ik, nog onderweg in de post als ik hem op Facebook deel. Omdat ik niets anders kan bedenken, roep ik maar 'Tune of the week'. Een week later roep ik in hoofdletters 'Yes!!!', maar geen spoor van de 'Tune of the week'. Nog een week later duikt de naam wel weer op en besluit ik maar die 'Yes!!!' om te zetten in 'Tune of the week' en er een wekelijks fenomeen van te maken. Waarvan akte. Volgende week kunnen jullie ontdekken welke plaat een volmondig 'ja' heeft gekregen van mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten