Om half tien heb ik al wekdienst. Het is mijn consulent in Meppel die meldt dat mijn kerstpakket op me ligt te wachten. Op de vraag hoe het gaat, antwoord ik naar eer en geweten en zijn opstelling is 'Eerst maar zien om beter te worden, dat kerstpakket blijft er wel'. Het schijnt een 'heersend' iets te zijn. Voor de rest van de dag heb ik alleen maar geslapen en het lijkt erop alsof mijn lichaam dat nodig heeft. Hoe ik me nu voel? Vooral neus- en keelverkouden waarbij het laatste nog het meest 'ziek' aan doet. Ik heb rond middernacht een wandelingetje gemaakt door het dorp, wellicht morgenmiddag de uitgestelde langere wandeling. De afgelopen weken is het bij vlagen hectisch op Soul-xotica. In de laatste week van november is het opeens erg druk met de 'Singles round-up' en hoewel ik nu ook nog vijf singles heb liggen, kies ik ervoor eerst weer eens aan de slag te gaan met de 'Honderd achteruit'. Op nummer 67 vinden we een band die in de 'Honderd achteruit' van 2023 ook nog aan bod gaat komen. Daarom richt ik me nu op de periode van 1978 tot en met het heden, waar ik volgend jaar dan de begintijd uit de doeken kan doen. De nummer 67 is overigens 'Angel Eyes' van Roxy Music uit 1979.
Ik wil dit bericht echter beginnen met een quote van Richard Thompson. Als de voormalige Fairport Convention-gitarist weer eens een nieuw album heeft uitgebracht, stelt hij dat hij vooral als zichzelf klinkt want 'Who wants to sound like Roxy Music?'. De beginjaren van de band ga ik in de toekomst behandelen, maar even in het hele kort: De band is opgericht in 1971 door Bryan Ferry en bassist Graham Simpson. De totstandkoming van de band is op zijn minst curieus en dat geldt eveneens voor de muziek op de eerste platen van Roxy Music. Het wisselt vaker van muzikanten dan van onderbroeken en na een uiterst succesvolle periode klapt de band in 1976. Het neemt afscheid met het live-album 'Viva' en met name Bryan Ferry zal even uitgroeien tot een zeer populaire solo-act. In 1978 ontstaat dan toch weer het idee om bijeen te komen en een nieuw album op te nemen. Eddie Jobson wordt helemaal niet uitgenodigd om deel te nemen aan de band, hoewel deze het ook druk heeft met zijn nieuwe band UK (van 'Rendezvous 6:02'). Bryan Ferry, Andy Mackay, Phil Manzanera en Paul Thompson vormen de vaste kern van de heropgerichte Roxy Music. Verder maakt de groep gebruik van sessiemuzikanten. Paul Carrack bespeelt zo de toetsen op de latere albums van Roxy Music.
'Manifesto' is in 1979 het eerste wapenfeit van de band. Het heeft afscheid genomen van de moeilijk toegankelijke stukken van de eerste elpees en het geluid is, op zijn zachtst gezegd, meer gepolijst. 'Angel Eyes' en 'Dance Away zijn de twee grote hits van het album, hoewel de laatste grondig is geremixt voor de single en 'Angel Eyes' zelfs in zijn geheel opnieuw is opgenomen. 'Dance Away' heeft gepiekt op nummer 2 in Engeland, 'Angel Eyes' doet het twee plaatsen slechter. Het is nog altijd wel goed voor zilver in Engeland. Ook in Vlaanderen bereikt de single de top tien. In de Top 40 strandt het op nummer tien. Hoewel 'Manifesto' en 'Flesh And Blood' op meer steun van van platenkopers kan rekenen dan enkele eerdere albums, is de pers erg verdeeld over de kwaliteit. Het Amerikaanse Rolling Stone stelt zelfs dat 'Flesh And Blood' dermate afschuwelijk is dat het weer gaat fascineren. Met 'Avalon' laat de band in 1982 zien niets van de kritiek aan te trekken en Roxy Music wordt meer het orkestje van Bryan Ferry dan ooit tevoren. Als in 1983 de wereldtournee ten einde is, besluiten de heren Ferry, Mackay en Manzanera de band op slot te doen. Thompson is al in 1980 vertrokken nadat hij een motorongeluk heeft gehad. Dat is eerst tijdelijk maar daarna krijgt hij het opnieuw aan de stok met Ferry en vertrekt in zijn geheel.
De volgende achttien jaar zijn de mannen vooral bezig met hun solocarrière. In 2001 viert de band dat het dertig jaar is geleden dat ze voor het eerst bijeen zijn gekomen. Er vindt een reünie plaats en een deel van de ontmoeting zal vorm krijgen op Ferry's solo-album 'Frantic'. Zelfs aartsrivaal Brian Eno doet mee op een nummer. In 2005 laat Manzanera weten dat zij met Brian Eno een nieuw album gaan opnemen. Het album zal er nooit komen, hoewel veel materiaal op Ferry's 'Olympia'-album in 2010 zal terechtkomen. In 2014 geeft Phil Manzanera een interview aan Rolling Stone en meldt dat Roxy Music sinds 2011 inactief is en dat de leden steeds minder zeker zijn over een nieuw Roxy Music-album. De zelfkritiek is té groot bij de leden en 'Waarom zouden we een album willen uitbrengen dat ondermaats is?'. In 2022 komt de band opnieuw bijeen om het vijftigjarig jubileum te vieren, hoewel de band in de halve eeuw verschillende malen op non-actief heeft gestaan. De mannen toeren weer extensief over de aardbol en niemand lijkt zich meer druk te maken over een eventueel nieuw album.
Ik heb de single in de Nederlandse persing, maar het Duitse fotohoesje is ietsje donkerder en daardoor duidelijker. Vandaar dat ik deze heb gebruikt als illustratie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten