Komt het einde dan toch in zicht? Het gaat zeker in de laatste vierentwintig uren de goede kant uit. Het meest belabberde lijkt voorbij en ik krijg weer meer goede trek en smaak bij het eten. Op dit moment is het vooral een loopneus (waar ik de afgelopen week juist totaal geen last van heb gehad) en ook flink wat gehoest, maar dat is niet geheel uitzonderlijk voor de tijd van het jaar. Toch heb ik het gevoel dat ik nog wel een paar dagen nodig heb om aan te sterken eer ik weer aan werk kan denken. Ik heb opeens ook weer zin om te publiceren want dat is iets anders dat erbij in is geschoten in de afgelopen week. Eerst maar een aflevering 'Het zilveren goud' en vervolgens...? Ik zou drie afleveringen van de Blauwe Bak Top 100 achter elkaar kunnen doen maar wellicht dat ik dit toch even uitsmeer over twee dagen. De Top 100 heb ik deze ochtend vastgesteld nadat ik heb gepubliceerd. Vanavond in 'Het zilveren goud' een deel van een vangst singles die ik heb gedaan in het naburige Stalybridge. Alleen Manfred Mann heb ik wellicht een paar weken later gekocht maar het is me wel goed zo. Ook qua verhaaltje blijft ik vandaag dicht in de buurt van het vinyl.
Ik geloof niet dat ik ooit hiervoor ben gevraagd. Laten we zeggen dat ik mezelf in de situatie heb gewurmd en dat iedereen het wel lijkt te accepteren. Ik ben dé specialist op het gebied van de platen binnen de Emmaus in Mossley. Niet dat ik hier een dagtaak aan heb want het aanbod valt meestal zwaar tegen. 'The Floral Dance' van Brighouse & Rastrick is één van de allergrootste hits geweest in Mossley en omgeving en er gaat heel enkel een week voorbij dat er geen single de winkel binnenkomt. Ik heb overigens op een bepaald moment ook een hele hoop afgevoerd. Het wordt een 'overkill'. Toch heb ik jaren later nog wel eens spijt dat ik niet eentje heb meegenomen naar Nederland. Inmiddels heb ik de Nederlandse persing met fotohoes en sinds een paar maanden een Engelse met een vrij 'uniek' label design. Ook heb ik een complete set elpees van The Five Penny Piece, een lokale folkband uit de vroege jaren zeventig. Hardrock en heavy metal is niet echt mijn ding maar ik heb in het anderhalf jaar in Mossley maar liefst drie exemplaren geteld van de allereerste EP van Def Leppard. Daar zijn overigens slechts vijfhonderd van geperst. Ik denk dat het begin 1999 is als ik dan toch even enthousiast kan worden als ik door de 'Record Collector Rare Record Price Guide' blader. 'Whatever Julie Wants' van Julie London in de originele stereo alsook een kerstalbum van The Everly Brothers in stereo. Die staan voor leuke bedragen in de gids, maar ja... nog steeds erg lastig om te slijten. Julie London heb ik zelfs een tijd in mijn verzameling gehouden.
Mossley is geen York en dat merk je op meerdere vlakken. Een pint bier is een stuk goedkoper dan in York en datzelfde geldt ook voor de tweedehands zaken. Ik loop op een zekere zaterdagmiddag naar het nabijgelegen Stalybridge en ontdek daar een 'charity shop' waar de platen tegen bodemprijzen gaan. Ik geloof dat ze tien of twintig pence zijn. Ik koop hier niet alleen platen die ik interessant vind voor mijn collectie, maar neem ook een aantal mee die ik hopelijk in Mossley voor een iets betere prijs kan verkopen. Ik kan me bijvoorbeeld de eerste 'Greatest Hits' van Buddy Holly nog herinneren uit deze partij. Ik geloof dat de elpee nog altijd op zolder staat. Qua singles koop ik ook een aantal met de Emmaus in het achterhoofd. Status Quo heeft een prijssticker van Mossley en het lijkt erop alsof ik zelf ooit Thin Lizzy heb willen verkopen. Gelukkig is dat niet doorgegaan. The Pretenders schiet me nu opeens ook te binnen maar deze komen we, volgens mij, begin volgend jaar tegen.
Begin 1999 komt er al wel een hele interessante partij singles binnen waarvan ik nog altijd een aantal heb. En dan wil ik niet denken aan de Joe Meek-productie die ik ben kwijt geraakt. In 1999 zal ik de 'top shop' aan Manchester Road omturnen in een boeken- en platenpaleisje. Dat herinnert me dan ook weer aan de zéér zeldzame 78-toerenplaat. Ik weet helaas niet meer de titel en artiest, alleen dat het een kleine hit is geweest in 1961. In 1961 worden 78-toerenplaten uitsluitend op bestelling gemaakt en het lijkt aannemelijk dat dit een 'one-off' is. Ik berg de plaat goed op in het winkeltje, maar na de vakantie blijkt dat alle 78-toerenplaten zijn afgevoerd. Inclusief de 'one-off'. Het echte absolute topstuk zal kort daarop binnenkomen en dan heb ik het over de 'private pressing' van Ptolomy Psycon. Ook deze heb ik nog altijd in de bakken staan. Hierbij de acht singles die ik tot november 1998 heb gerekend.
3153 Money - The Flying Lizards (UK, Virgin, 1979)
3154 See The Day - Dee C. Lee (UK, CBS, 1985)
3155 Pop Muzik - M (UK, MCA, 1979)
3156 Joybringer - Manfred Mann's Earth Band (UK, Vertigo, 1973)
3157 Rockin' All Over The World - Status Quo (UK, Vertigo, 1977)
3158 The Boys Are Back In Town - Thin Lizzy (UK, Vertigo, 1976)
3159 Are Friends Electric? - Tubeway Army (UK, Beggars Banquet, 1979)
3160 Chequered Love - Kim Silde (UK, Rak, 1981)
In 1998 kalk ik geregeld teksten op de hoesjes en bij Manfred Mann lees ik nu dat ik deze in oktober 1998 in Ashton heb gekocht. Van Status Quo weet ik dat deze tot maart 2001 in Mossley is blijven liggen en pas met de 'Monstertocht' is meegegaan naar Nederland. Over twee weken zal ik jullie trakteren op de singles uit december 1998.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten