Singles round-up: juli 2

Ik heb bijna de neiging om al mijn kleren uit te trekken en een rondedansje te maken in de tuin, maar het zou de vogels andere fauna in de tuin alleen maar in verwarring brengen. Klagen over het weer is onderdeel van de Nederlandse cultuur, meer nog dan Sinterklaas en zwarte piet, en ik doe het niet graag, maar toch ervaar ik deze dag als zeer welkom. Een drukke dag? Niet met werk maar ik zit wel dubbel en dwars door mijn dampvloeistof heen plus dat de laatste coil niet zo'n lange levensduur heeft gehad. Omdat ik op zijn vroegst woensdag weer in Steenwijk ben, zit er niks anders op om even via Steenwijk naar Meppel te fietsen. Conclusie is dat ik in de afgelopen week 160 kilometer heb gefietst volgens mijn kilometerteller. Dat is dan uitsluitend woon-werkverkeer met een paar royale bochten om naar huis. Vandaag ga ik de volgende zes singles uit de partij van Mark aan jullie voorstellen. Vrijdag de resterende vier en de single uit Frankrijk. Ik heb inmiddels alweer een aantal pareltjes gereserveerd en deze hoop ik later deze maand te kunnen begroeten in de koffers.

* Walter Jackson- If I Had My Way (US, Chi-Sound, 1978)
We beginnen vandaag de reis in Chicago met de man die ons in de jaren zestig 'It's An Uphill Climb' heeft gebracht. Chi-Sound is een sub-label van United Artists en doet in soul uit de 'windy city'. Kenmerkend in de Chi-Sound van de late jaren zeventig is het bombastische intro, gevolgd door een dansbaar nummer met het rauwe Chicago-geluid in de vocalen. 'If I Had My Way' slaagt op alle punten. Ik moet bekennen dat het geen liefde op het eerste gezicht is als ik de single 'reserveer', maar wil hem laten 'groeien' en dat lukt aardig na twee weken. Het is inmiddels zelfs een potentiële Week Spot. 'We Could Fly' op de b-kant is een pure ballade. Erg mooi maar ik blijf bij de a-kant van de single.

* Major Lance- You're Everything I Need (Barbados, Pye, 1975)
'De Major' heeft inmiddels ruimschoots bewezen dat hij geen slechte opnames heeft gemaakt en het is erg fijn dat het merendeel van zijn 'output' voor relatief weinig is te bemachtigen. Dat dit dan ook nog een persing van Barbados is, maakt het voor mij alleen maar extra speciaal! Toch valt deze een beetje uit de toon bij de andere singles van Barbados. De meeste platen zijn om te schuifelen en 'You're Everything I Need' is gewoon een rechttoe rechtaan danser. Echter met een productie die het 'classy' houdt en dus verwijderd blijft van de meer platvloerse disco uit 1975. De b-kant biedt ons de instrumentale kant dus daar ben ik snel klaar mee. O ja, dit is wederom een winnaar van de hand van Major Lance als dat nog niet duidelijk mocht zijn.

* The Marvelettes- Don't Make Hurting Me A Habit (NL, Tamla Motown, 1969)
In de soul-dj-wereld gaat men voornamelijk voor eerste persingen. Wij, Nederlanders, kunnen het moeilijk voorstellen. Waarom zou je tientallen euro's betalen voor een stoffig klinkende styreen demo op Soul of Gordy als je ook een Europese fotohoes kan krijgen van zo'n Motown-single? Bovendien maakt Artone-Funckler, de distributeur van Motown tot en met 1969, gebruik van de originele Motown-masters waardoor deze platen niets minder klinken dan de originele Amerikaanse persingen. Dat laatste mag best een beetje uniek worden genoemd, zo heb ik me laten vertellen door de 'cracks' op 45cat. Mark is één van de buitenlandse verzamelaars die dol is op onze fotohoesjes. Hij biedt deze aan voor vijftien pond en ik had, denk ik, ook gewoon twintig euro betaald voor deze single in Nederland. Probleem is dat je hem weinig tegenkomt in deze contreien. De a-kant is eigenlijk 'I'm Gonna Hold On As Long As I Can', maar daar heb ik de minste interesse in. Het is dit 'Don't Make Hurting Me A Habit' plus het fraaie fotohoesje dat me in lichterlaaie zet. Wellicht ook een toekomstige Week Spot?

* James & Bobby Purify- Let Love Come Between Us (NL, Stateside, 1967)
Kan het nog goedkoper? Acht pond voor een fraai exemplaar van deze single met de Nederlandse Soul Supply-fotohoes? Mark noemt het zelf ook een koopje en ik weet niet zijn beweegreden om de plaat zo goedkoop van de hand te doen. 'Let Love Come Between Us' is één van de leukste James & Bobby Purify-nummers, de b-kant is me echter net ietsje té bluesy. Het is in mijn optiek niet essentiëel, ik zou bijvoorbeeld geen grote bedragen hebben betaald voor de Amerikaanse Bell, maar met dit Soul Supply-hoesje té leuk om te laten liggen. De Purify's hebben al eens de Week Spot gehad met 'Everybody Needs Somebody' en dus schat ik de kans op een tweede Week Spot klein. Met de 'Classic Week Spot' in de komende weken en met de huidige aankopen, ben ik de eerste maanden nog wel even zoet.

* Sherry Pye- Ask The Girl Who Knows (NL, Bobo Sounds, 1969, re: 197?/198?)
Dit kan nog wel eens de Week Spot worden, vooral omdat ik nog graag eens iets verder wil duiken in deze 'business'. Bobo Sounds is één van de Nederlandse labels waarover, op het eerste gezicht, weinig is te vinden. Het speelt met haar heruitgaven in op de Carib-soul en kent meerdere varianten. Waarschijnlijk dat een hoofdstedelijke import-zaak achter deze platen zit, maar of ze werkelijk zo legaal zijn als dat de labels doen vermoeden? Ik heb deze bijvoorbeeld moeten toevoegen aan de catalogus op 45cat. Claudine Clark maakt in 1969 één single als Sherry Pye. 'Gimme A Break' zou het goed kunnen doen in de Northern Soul, de b-kant is minder geschikt daarvoor. Toch heeft iedere 'scene' haar favorieten en dus draait Bobo Sounds de labels om. 'Ask The Girl Who Knows' is rhythm & blues dat erg gedateerd klinkt voor 1969. Het is echter mijn favoriet van de twee. Over een paar weken hopelijk meer over deze single!

* Gene Redding- This Heart (US, Capitol/Haven, 1974)
Dennis Lambert en Brian Potter. Twee namen die we overmorgen opnieuw gaan tegenkomen in 'Het zilveren goud'. Gewoon twee 'broodschrijvers' in de vroege jaren zeventig. Een duo dat zelfs enkele grote successen op haar naam heeft gezet, maar bovenal een kenmerkend geluid heeft. Overeenkomst is dat je van alle Lambert/Potter-composities een goed humeur krijgt. Er zit 'iets' in de liedjes dat het tegelijk erg commerciëel maakt en dus bijzonder fijn om te horen op de radio. Bij de plaat van komende woensdag heb ik sterke twijfels of ik het 'soul' mag noemen als ik zie dat Mark een andere titel van dezelfde groep geregeld aanprijst op zijn pagina. Terug naar de 'Singles round-up', 'This Heart' heeft datzelfde 'iets' waar ik mijn vinger niet op kan leggen maar het is alsof je het al duizend keer hebt gehoord zonder dat het gaat vervelen. 'What Do I Do On Sunday Morning?'. Dat is de titel op de b-kant. Als het mijn liedje was en het zou autobiografisch moeten zijn, dan zou het waarschijnlijk een slaapverwekkende 'instro' zijn. Gene is echter vroeg uit de veren, maar doet het wel rustig aan. Nee, hij maakt zich niet klaar om naar de kerk te gaan. Hij heeft zaterdagavond de bloemetjes buiten gezet en hoopt de volgende ochtend naast zijn vlam te ontwaken. Als hij de ogen opent, ligt ze echter niet naast hem. Wederom dat 'iets', hoewel 'This Heart' voor mij de winnaar blijft.