Ik ben geen sportliefhebber en heb gedurende het jaar weinig op met voetbal. Dat verandert op slag als een EK- of WK-toernooi plaats heeft. Normaal gesproken volg ik dan alleen de verrichtingen van Oranje en dus lijkt dit WK geruisloos aan me voorbij te gaan. Totdat ik begrijp dat dit best een uitzonderlijk toernooi is en Engeland steeds verder komt. Ik heb vanavond gekluisterd gezeten aan het computerscherm. Ik neem direct aan dat een televisie een beter geluid heeft, maar verder mis ik de kijkdoos nauwelijks. Nu Engeland uit het toernooi ligt, is het gemakkelijk zat voor mij. De finale wordt gespeeld terwijl ik uitzending heb en zal dus niet de verrichtingen op het veld 'live' meemaken. Ik zet in op Kroatië vanwege de 'gun-factor', maar zie het donker in tegen Frankrijk. Ook al zou Engeland zijn door gegaan, dan zou dat nog steeds niet de toon hebben veranderd op Soul-xotica. Hier gaan we het over muziek hebben! De volgende dertien singles die ik in juli 1993 heb gekocht en een verhaaltje waar ook muziek in zit. Plus dat we met de singles de landgrens oversteken.
'Money's too tight to mention', om met Simply Red te spreken. Ik zit sinds half mei thuis zonder werk en de aanvraag voor een bijstandsuitkering loopt nog. Dat heeft zijn weerslag op mijn platenhandel. Vóór de vakantie in Denemarken zijn er geen uitstapjes naar Workum voor de braderie op de woensdag. Ik heb echter wél financiën om mijn keel nat te houden. Dit heb ik mede te danken aan een groep zéér loyale vrienden in Sneek. Ik zou nimmer bezwaar hebben gemaakt als ik als profiteur werd afgeschilderd, maar ik doe 'iets' dat maakt dat het mijn kameraden net niet opvalt. Een beetje verbaasd kijken van: ,,Goh, hebben jullie het al op?". En dan tegelijk gelukkig zijn dat iemand anders een ronde erin gooit en ook mij niet over slaat. De groep vrienden vormen samen de 'hardcore' van de Sneker muziek-scene. Ze spelen stuk voor stuk in bands die in de Popkelder oefenen. Ik ben in dit groepje terecht gekomen dankzij de mannen van Time Exposure. Ik werk pas bij het Sneeker Nieuwsblad als ik word aangespoord door de redactie eens in de Popkelder te kijken. Ik stap binnen op een dinsdagavond en dat is de vaste oefenavond van Time Exposure. Ik heb meteen de 'dinosaurus' te pakken. De groep moddert dan al een paar jaar aan met haar 'moeilijke' symfonische jazzfunk. Het heeft een zéér eigen stijl en dat is iets dat me vanaf het begin raakt. De band levert in 1993 een nieuwe demo-cassette af: 'Devil's Golf Course' en ik verslijt in mijn eentje een paar exemplaren. Soms als een ietwat vuige Mezzoforte en dan weer meer op de rock-toer met Jon Lord-achtig toetsenwerk. In mijn weken bij de ziekenomroep draai ik iedere week 'Couldn't Stay Another Day', de meest 'catchy' song van de demo. Op zaterdagmiddag is de groep-met-aanhang te vinden op het terras van het Sneker café Peanuts. Weer of geen weer, het terras is ons territorium. De groep wordt aangevuld door de leden van coverband Bad Mothers en haar aanhang. Een luid, allesoverheersend, ploegje dat op zaterdagmiddag hier stevig 'indrinkt'.
Hoewel je als muziekrecensent natuurlijk zo neutraal mogelijk moet blijven, heb ik mezelf opgeworpen als 'vertegenwoordiger' van Time Exposure. Met de vakantie in Denemarken in eht verschiet, krijg ik van de band een speciaal t-shirt (dat ik nog erg lang heb gehad!) en een handvol exemplaren van 'Devil's Golf Course' mee. De vakantie is bijna voorbij en ik heb nog steeds geen 'werk' gedaan voor de band. Helaas is het cultureel centrum in Herning wegens vakantie gesloten en ik boek een klein succesje bij een café. Ik mag op zijn minst een praatje hebben met de programmeur. Wat ze moeten kosten? Geen idee! Maar waarom werp je jezelf dan op als manager? Ik verwijs naar het telefoonnummer (niet de mijne) in de inlay van de cassette en de kroeg zal van zich laten horen. Ik heb de jongens van Time Exposure er nooit meer over gehoord. De aand overleeft alle andere Popkelder-bands en wordt enerzijds een instituut en aan de andere kant een lachertje. Ook met een nieuwe zanger en een kleine aanpassing in het repertoire (nu inclusief 'De Clown' van Ben Cramer) wil de band niet bekender worden dan De Popkelder en omliggend erf. Gitarist Foeke overlijdt op nog jonge leeftijd, maar de band (dan TimeXposure geheten) maakt nog een doorstart met nieuwe muzikanten. De band gaat omstreeks 2005 uiteen en heeft dan wel zeventien jaar bestaan! In de tijd dat ik in de Popkelder werk, is de groep bezig aan een cd-opname, maar of daar ooit iets van terecht is gekomen? Het tarief voor de studiotijd heeft de Popkelder zeker een paar studio-effecten opgeleverd.
1435 Health Of Freedom-Moan (NL, Polydor, 1971)
1436 Don't Pull Your Love-Hamilton, Joe Frank & Reynolds (NL, Probe, 1971)
1437 Soolai Mon-Neil Diamond (NL, Uni, 1970)
1438 Angel Baby-Dusk (NL, Stateside, 1970)
1439 Stagger Lee-Tommy Roe (NL, Probe, 1971)
1440 One Thing Can Lead To Another-Peppermint Circus (NL, A&M, 1969)
Ik pak even in één keer alle resterende platen van de braderie in IJlst. Alle zes singles zijn zonder een hoesje hoewel ik bij de 1436 mijn creativiteit los laat op een binnenhoesje van een single. Het is vooral een herinnering aan vrijdag 2 juli 1993 zoals ik dat vorige week heb geschreven. Niet met naam en toenaam maar wel de bandnaam en het dorp waar het optreedt. Ik neem aan dat als iemand ooit het plaatje in bezit zal krijgen en deze informatie leest 'so what' denkt, maar voor mij heeft het hoesje vijfentwintig jaar later nog steeds veel waarde. Het is ook de plaat waar ik maandag op zinspeel. 'Don't Pull Your Love' is een compositie van de heren Lambert en Potter en heeft ooit nog wel eens in een vroege uitvoering van dee Blauwe Bak gestaan. Foutje? Valt mee! Met name Mark prijst geregeld een andere Hamilton, Joe Frank & Reynolds-single aan en steeds is het plaatje in onafzienbare tijd verkocht voor toch wel tien Engelse ponden. Ik heb qua vinyl wel de nodige 'upgrades' gehad, maar het nimmer smetteloos met 'fotohoes' gevonden. Misschien ben ik ook wel een tikkeltje sentimenteel bij het plaatje zoals ik die in juli 1993 in IJlst heb gekocht. Dan is het vervolgens een paar weken 'zuinig' zijn voor de komende vakantie. Klaas heeft inmiddels de deuren van 'Golden Years' moeten sluiten en dat is één verleiding minder. We arriveren op een vrijdagmiddag bij mijn broer in Denemarken. Ik ben iun alle staten tijdens de koffie en moet er tegenaan fietsen om voor sluitingstijd bij de plaatselijke kringloop nog een paar singles te kopen.
1441 Can't Help Falling In Love-The Stylistics (US, H&L, 1976)
1442 Strut Your Funky Stuff-Frantique (NL, Philadelphia, 1979)
1443 25 Miles-Edwin Starr (Duitsland, Tamla Motown, 1969)
1444 S s s single Bed-Fox (Duitsland, GTO, 1976)
1445 Strange Ships-Fox (Duitsland, GTO, 1975)
Ik kan me herinneren van de heenweg naar Denemarken dat we in de provincie Groningen luisteren naar Radio 10 Gold. Dat draait 'Single Bed' van Fox en vind het een leuk toeval dat ik de single 's middags tref in het Deense Skarrild. Beide Fox-singles en Frantique hebben hier fotohoesjes. De Duitse 'Single Bed' heeft een 'edge lift' en ik heb sinds een paar jaar een beter Nederlands exemplaar in de bakken staan.
1446 The "In" Crowd-Bryan Ferry (UK, Island, 1974)
1447 Greasy Heart-Jefferson Airplane (Duitlsand, RCA Victor, 1968)
Hoewel ik nog geregeld mee ga op dagtochtjes met mijn ouders (en soms mijn oudste broer), heb ik tevens de racefiets van de laatste tot mijn beschikking. Volgende week ga ik waarschijnlijk zo'n fietstochtje belichten. Brande ligt op een goede vijftien kilometer afstand en heeft ook een paar interessante winkeltjes. Bij eentje doe ik flink 'boodschappen' tijdens deze vakantie en bovenstaande zijn de eerste twee. Het zijn platen uit een mega-collectie uit de jaren vijftig en zestig (en een paar van later). Opvallend is dat er (hoge) getallen zijn geschreven op de labels met een soort lichtgevende stift. Het zijn singles van een radiostation of wellicht een cultureel centrum. Bryan Ferry heeft de Engelse (kartonnen) fotohoes. Volgende week meer over deze singles!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten