Na een paar vrij intensieve dagen volgt altijd een dag van...? Eigenlijk had ik ergens gehoopt dat dit nóg even later zou plaats vinden maar helaas is het vandaag gebeurd. Ondanks dat ik een afspraak heb bij de bedrijfsarts, maar dan opnieuw... die had me oorspronkelijk ook niet verwacht bij mijn laatste ontmoeting met hem en ik denk niet dat er een man overboord is. Intussen werk ik gewoon verder aan de uitbreiding van mijn uren en hoef immers nog maar één dag extra aan het palet toe te voegen. Ik word de eerste keer wakker als ik eigenlijk al op de fiets naar Meppel moet zijn en besluit dan meteen weer terug in bed te kruipen. Er is vandaag dus helemaal niets gebeurd en hoop nu weer wat energie te hebben opgedaan voor de komende dagen. Op het onderdeel van de Week Spot denk ik weer aan de bestellingen van Midas Touch hoewel ik vorige week al Diane Ducane heb gedaan. Ik kijk in het koffertje dat ik afgelopen zaterdag heb gebruikt voor de show en zie 'These Eyes' van Jr. Walker staan. Omdat deze artiest inmiddels zijn derde single heeft dit jaar en nog geen Week Spot heeft gehad, moest het deze beste man worden. 'These Eyes' vind ik té mager voor de Week Spot. 'Walk In The Night' is wel een heuse favoriet maar het wordt uiteindelijk de derde: 'Take Me Girl I'm Ready' van Jr. Walker uit 1971. Geheel volgens de geldende standaard van EMI-Bovema uit die tijd komt het plaatje eveneens in een titelhoes en in verschillende kleuren. Toch mag deze single zich eveneens verheugen in een heuse fotohoes en ik ben in het gelukkige bezit van zo'n hoesje. Vandaar dat deze bovenaan dit bericht staat.
Ik had vandaag een 'follow-up' kunnen maken want met het bezoek aan de bedrijfsarts ligt een rondje kringloopwinkels op de loer. Zoals ik een paar weken geleden al heb geschreven, hoor ik Ruinerwold in de gaten te houden want ik heb het gevoel dat ze een flinke partij hebben die ze kruimel voor kruimel toevoegen aan het bestaande aanbod singles. Helaas kan ik niet iedere woensdag om één uur op de stoep staan maar ik denk dat het de moeite waard zou kunnen zijn? Het is na het eerste bezoekje aan de bedrijfsarts in februari dat ik 'Take Me Girl I'm Ready' van Jr. Walker & The All Stars tegenkom voor een vriendelijk prijsje mét fotohoes. Dat nummer verdient het deze week de Week Spot te worden.
Autry DeWalt Mixon Jr. is zijn officiële naam. Hij wordt op 14 juni 1931 geboren in Blytheville in de staar Arkansas maar groeit op in Indiana. Als hij op de high school studeert, begint hij met het bespelen van de saxofoon. In de midden jaren vijftig formeert Autry zijn eigen band: The Jumping Jacks. Zijn beste vriend is drummer Billy Nicks die op zijn beurt The Rhythm Rockers leidt. Omdat de twee dikke maten zijn, vallen ze incidenteel in bij elkaar. Nicks krijgt het voor elkaar een residentie te krijgen in een show van het lokale televisiestation in Indiana en stelt eigenhandig een band samen. Hij vraagt Jr. Walker alsook toetsenist Fred Patton en zanger Willie Woods. De laatste wordt geleerd om gitaar te spelen. Als defensie de hulp nodig heeft van Nicks stelt Autry voor de band te verhuizen naar de staat Michigan. Hij vindt in Tony Washington de drummer om Nicks (tijdelijk) te vervangen en Patton verlaat de groep om ruimte te maken voor Victor Thomas. De groep speelt nog altijd als The Rhythm Rockers en deze naam wordt omgezet in The All Stars. Johnny Bristol ontdekt de groep in 1961 en brengt hen in contact met Harvey Fuqua die dan een aantal platenlabels runt. Dan verandert ook de naam in Jr. Walker & The All Stars. James Graves vervangt Tony Washington en door veranderingen in de distributiedeals van Fuqua wordt Jr. Walker & The All Stars onderdeel van het groeiende Tamla Motown-imperium van Berry Gordy. Jr. Walker maakt platen voor het sub-label Soul.
'Shotgun' is in 1965 de eerste hit voor Jr. Walker & The All Stars. De legendarische studioband The Funk Brothers helpt op drums en bas en versmelt zo Jr. Walker's jumpblues-saxofoon met de stalen groove van Motown. Graves wordt in 1966 weer vervangen door oudgediende Nicks. In de eerste paar jaar bij Motown heeft de groep een aantal grote hits waaronder 'Shake And Fingerpop', 'Roadrunner' en 'How Sweet It Is'. Toch stokt de hitmachine even in 1967 om in 1969 weer vrolijk verder te denderen. Omdat Jr. Walker & The All Stars tamelijk een 'one of a kind' is in de Motown-stal ligt de druk niet zo hoog als bij de vocalisten. Als de leden het niet kunnen verdienen met hun eigen platen dan kunnen ze altijd nog andere acts begeleiden? 'What Does It Take (To Win Your Love)' brengt de groep in 1969 terug op de hitparade en zo gaat het tamelijk zorgeloos de jaren zeventig in. Jr. Walker gaat dan ook steeds meer zingen naast het saxofoon spelen. Begin 1970 onderneemt hij een tournee door Engeland zonder zijn vaste begeleiders. Engeland ondergaat in die tijd een heuse Motown-revival waarbij veel oud werk opnieuw wordt uitgebracht en alsnog grote hits worden. Dat geldt vanaf 1972 ook voor Walker's werk. Rond de 'originele' hit 'Walk In The Night' schoppen titels als 'Way Back Home' het eveneens tot de Engelse hitlijsten. In 1979 neemt hij evenwel definitief afscheid van The All Stars en verlaat Motown om platen te maken voor Norman Whitfield. Het succes ligt dan reeds een decennium achter hem.
Hij formeert een nieuwe All Stars in 1980 en speelt in 1981 mee op het nummer 'Urgent' van Foreigner. Hij zal het liedje zelf in 1983 opnemen en gaat zelfs op tournee met Foreigner. Hij speelt in 1988 een rol in de film 'Tapeheads' tegenover Sam Moore (van Sam & Dave) en daarmee vormt hij het fictieve soulduo The Swanky Modes. Hij is pas 64 als hij op 23 november 1995 overlijdt aan de gevolgen van kanker. In de stijl van de 'Honderd achteruit' kijk ik nog even naar de wapenfeiten van 'Take Me Girl I'm Ready' op de hitparades. In Amerika piekt het op 50 in de Billboard en in Engeland op 16 in de toenmalige Top 50. Op de Amerikaanse R&B is het goed voor een 18e plek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten