De buitenactiviteit is erbij gebleven gisteren. In plaats daarvan heb ik voor vanmiddag wel het idee om even te fietsen. Behalve mijn knieën speelt ook mijn rug een beetje op en kan ik maar het beste een beetje actief blijven. De zeventien graden van vandaag is helemaal prima zolang het maar droog is. Voor de natuur wens ik wel een dagje regen maar laat dit vooral in de nacht vallen. Morgen is de gevoelstemperatuur alweer rond de tien graden. Terug naar donderdag want alleen met de heenweg naar Hoogeveen ben ik er nog niet. Voor de terugweg is het lastig om een verstandige route te bedenken. Er moet een supermarktbezoek bij in zitten en met het oog op de temperatuur moet dit dicht bij huis zijn. Vlees en groentes staan bijkans in bloei als ik ze uit Dwingeloo moet meenemen met vijfentwintig graden en dus moet het iets aan de westkant worden. Ik dwaal weer wat door Hoogeveen en verlaat de plaats aan de meest zuidwestelijke zijde. Langs de Hoogeveensche Vaart naar Echten en vanuit daar binnendoor naar Koekange. Daar kan ik me bij de winkel te goed doen aan een ijskoude versnapering hoewel ik in Hoogeveen ook al een milkshake heb geleased. Daarna via Weerwille en Oosteinde terug naar Havelte voor boodschappen. Het is al met al toch nog wel een flink fietstochtje geworden. Dan ga ik nu de laatste vijftien uit Hoogeveen aan jullie voorstellen.
* Jon & Vangelis- I Hear You Now (UK, Polydor, 1979)
Voordat ik verder ga met de singles... Ik heb ook nog twee fotohoesjes meegenomen. 'Mama Mia' van Sandra & Andres heb ik recent nog gedraaid in 'The Vinyl Countdown' en dit hoesje gebruik ik om een plaat zonder hoes in op te bergen. De tweede is de voorkant van het hoesje van een single van Joe Harris & Pink Umbrellas. Hopelijk kom ik de single bij een volgend bezoek tegen want deze lijkt me best interessant. Jon & Vangelis heb ik al maar nog niet in de Engelse persing en jullie weten inmiddels hoe ik daar in sta. Ik heb een allergie ten opzichte van de muziek van Vangelis maar het gebruik van de stem van Jon Anderson maakt het opeens draaglijk voor mij.
* Denise Lasalle- My Toot Toot (NL, Break, 1985)
Hoewel ik als soulliefhebber zou moeten warm lopen voor Denise Lasalle, heb ik deze echt gekocht voor de Gele Bak. Ja, het is een legendarische zangeres die al decennia actief is, maar ook zij heeft recht op haar midden jaren tachtig-geluid. Dat klinkt alsof je de muziek uit New Orleans door AI laat vertalen middels een synthesizer. De b-kant is pure blues en al helemaal niet interessant.
* Liberation Of Man- Love Is Under Control (NL, CNR, 1976)
Mijn vorige exemplaar komt uit Beilen maar is niet in de allerbeste staat. De groep uit de koker van Catapult en Rubberen Robbie heeft drie singles gemaakt op CNR. De eerste twee zijn hits geweest, de derde niet. Het is uitgerekend deze derde die hoog staat aangeschreven in de Engelse soul-scene. Ik hoop hem nog steeds eens te vinden voor een paar losse stuivers, maar in werkelijkheid doet het plaatje grif honderd pond in Engeland. Ik moet toegeven dat ik hem niet héél interessant vind. 'Love Is Under Control' vind ik op zichzelf best geinig en Hoogeveen mag Beilen vervangen in de Blauwe Bak. De andere komt dan in de Gele Bak. Het is geen essentiële plaat maar best gezellig. Ik denk dat die vooral in de Blauwe Bak mag vanwege de associatie met 'Dance With Me'.
* Los Brincos- Oh Mama! (Frankrijk, Vogue, 1969)
Er wordt gepoogd iets psychedelisch te doen maar het blijft moeilijk te verteren hoempa-pop. Net als bij de vorige aanwinst van Los Brincos staat de 'treasure' op de b-kant. 'La Fuente' is sfeervolle harmony pop met een groots orkest. Het is voor mij de enige reden om het plaatje uit de hoes te halen.
* Lene Lovich- Say When (NL, Stiff, 1979)
Ik heb deze bijna gemist maar blader dan toch even terug. Een goede zaak want ik heb 'Say When' nog altijd niet in de verzameling. Het is na 'Lucky Number' wellicht het meest toegankelijke van de hand van Lovich. De plaat sloeg zojuist een keertje over, dat kan met de 'light warp' van doen hebben of gewoon het moment. Ik ga er voor de zekerheid een vochtig doekje over halen.
* Olivia Newton-John- Totally Hot (NL, EMI, 1978)
Zit deze van Olivia helemaal ingesneeuwd tussen 'A Little More Love' en 'Hopelessly Devoted To You'. Ik zweer jullie dat ik deze nog nooit eerder heb gehoord, iets wat ik als zeer onwaarschijnlijk bestempel. Het doet me nergens een belletje rinkelen. Maar dan opnieuw... het is ook geen 'A Little More Love' voor mij, maar leuk voor op een zondagavond.
* Chris Norman- Midnight Lady (Duitsland, Hansa, 1986)
In 1994 is er enige verwarring als een deel van de band Smokie om het leven komt bij een busongeluk en Chris Norman een paar weken later zijn nieuwste cd uitbrengt. Zijn oude bandmaten hebben iemand gevonden die als twee druppels water op hem lijkt en ook zo klinkt en deze identificeert zichzelf dan ook als Chris Norman tijdens optredens. De echte Chris Norman is dan al jaren bezig met een solo-carrière en vooral in Duitsland. In 1986 werkt hij samen met Dieter Bohlen van Modern Talking en wordt zijn 'Midnight Lady' gebruikt in een aflevering van de Duitse krimi Tatort. Een plaatje waar bij de eerste klanken meteen de herinneringen opborrelen. Volgens mij heeft broeder deze nog eens voor me op een mixtape gezet.
* Cliff Richard- Daddy's Home (Duitsland, EMI, 1981)
Ik blijf mijn leven lang een zwak houden voor ome Cliff en deze single ontbreekt nog in de verzameling. Ik zou, denk ik, alle uitvoeringen van 'Daddy's Home' het liefste willen afzinken in de Noordzee en Cliff verandert daar niets aan. Op de keerzijde rockt hij er nog eenmaal op los in 'Shakin' All Over' maar het blijft een té gladde jaren tachtig productie.
* Split Enz- Strait Old Line (NL, A&M, 1984)
Helemaal nieuw voor mij. Het zal ongetwijfeld de opvolger zijn geweest van 'Message To My Girl'. Het heeft een interessante drukke groove en klinkt verder vooral erg zonnig. 'Message To My Girl' heeft voor mij een soort van bijbelstatus en daar kan 'Strait Old Line' niet aan tippen, toch had ook dit gewoon een hit moeten zijn. Ik ga het ruim veertig jaar later alsnog proberen op de zondagavond.
* April Stevens- Teach Me Tiger (Duitsland, United Artists, 1959, re: 1972)
Deze exacte samenvoeging van a- en b-kant is in Duitsland in 1967 verschenen, maar ik kom 'Teach Me Tiger' in de Amerikaanse discografie voor het eerst tegen in 1959. April klinkt als een snoezig katje met gemeen scherpe nagels. Haar gegrom klinkt vrij onschuldig. 'Do It Again' op de keerzijde is een stereo-opname terwijl de a-kant mono is. Dat is een grootse ballade. Hoewel April in deze tijd ook het aantrekkelijke 'Wanting You' maakt, is deze leuke novelty alleen goed voor de Gele Bak.
* Dave Stewart & Barbara Gaskin- It's My Party (NL, Stiff, 1981)
Deze ontbreekt ook nog altijd in de verzameling en voor een euro mét fotohoes mag die zeker mee. Ik heb het altijd al een eigenzinnige cover gevonden en mag er nu langzamerhand aan wennen.
* Mariska Veres- Take Me High (NL, Pink Elephant, 1975)
De enige keer dat Mariska Veres na Shocking Blue nog binnen de muren van de Top 40 komt. Er is gepoogd het niet te laten klinken als 'Venus' en in plaats daarvan de gezellige zult in te stoppen. Het refreintje heeft desondanks een zeer catchy 'hook' en maakt het niet eens een slecht plaatje. Ik had erger verwacht om eerlijk te zijn.
* Maureen Walsh- Thinking Of You (NL, Polydor, 1990)
De Sister Sledge-klassieker met een typische groove uit de vroege jaren negentig en ook nog best aardig gezongen. Ook hier had ik niet een hele hoge pet van op. Toch moet ik bekennen dat ik liever het origineel hoor.
* White Fire- Tell Michelle (NL, Killroy, 1980)
Johnny Hoes' Killroy-label doet dus ook aan distributie? Dat wist ik niet. Het nummer vermeldt het Engelse Pinnacle Records, maar daar is de single pas twee maanden na Nederland verschenen op het sub-label De info op de achterkant van het Duitse hoesje vertelt ons dat White Fire bestaat uit de tv-beroemdheid Mike Holoway en musicalster Barbara Sexton. Producent Jeremy Paul zou ook 'A Walk In The Park' van Nick Straker Band hebben geproduceerd. 'Tell Michelle' klinkt dan ook best een beetje zoals deze grote hit. Een best aangename verrassing!
* Mason Williams- Classical Gas (US, Warner Bros., 1968, re: 197?)
Eigenlijk is deze 'Back-To-Back-Hits' al in 1969 uitgebracht maar opnieuw geperst door de jaren heen. Het Burbank-label is rond 1975 in gebruik. Uiteraard heb ik deze al in de originele 1968-er en ik weet niet of de Engelse heruitgave is mee gekomen vanuit Mossley. De heruitgave uit Hoogeveen heeft 'Baroque-A-Nova' op de keerzijde en daar ben ik wel benieuwd naar. Dat valt een beetje tegen maar je kan ook niet alles hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten