De halve werkweek zit er alweer op voor mij? Tja, omdat ik zaterdag niet te porren ben voor werk heb ik gisteren ook post gelopen. De hoeveelheid valt best mee maar met name in de Oostermeenthe ben je snel een uurtje zoet als je overal en nergens moet zijn. Het zou zaterdagmiddag een makkie zijn geweest maar op een maandagmiddag is het eveneens best relaxt. Vandaag mag ik ravotten in de binnenstad en de wijken erom heen. De laatste dag op korte mouwen zoals het lijkt. Mijn hooikoorts kan wel een regenbuitje gebruiken. Het is niet dat ik er 'ziek' van ben maar mijn neus zit wel propvol na een middag buiten te zijn geweest. De koffie loopt door en daarna ga ik eens zitten voor de negen resterende singles uit de partij van Chris. Ditmaal met slechts één Amerikaanse persing en opnieuw een plaatje waarvan ik nog geen noot heb gehoord. De plaat is echter spotgoedkoop en ik heb een goede associatie met het platenlabel. Ik denk dat de koffie klaar is dus kop inschenken en daarna verder met de tweede helft.
* Tamiko Jones- I'm Spell Bound (UK, Contempo, 1976)
Foutje bedankt? Ja, natuurlijk is het 'Spellbound' en niet 'Spell Bound'. Tamiko neemt het nummer oorspronkelijk in 1966 op voor het Golden World-label en de Contempo-versie is een nieuwe opname. Ze is dan namelijk getrouwd met John Abbey, eigenaar van Contempo en publicist voor 'Blues & Soul'. De Van McCoy-magie van het origineel is intact gebleven. De b-kant heet 'T.J.'s Magic' maar is in wezen niets meer dan de instrumentale versie zodat de Northern Soul-dansers hun routines kunnen leren.
* Major Lance- Since You've Been Gone (UK, Atlantic, 1972)
Deze heb ik sinds 2012 op de originele Amerikaanse Dakar uit 1969 maar gezien ik al een flinke collectie Engelse persingen heb van Major Lance mag deze niet ontbreken. Het is de b-kant van 'Follow The Leader' dat in 2012 voor mij dé hit is, maar tegenwoordig neig ik meer naar de crossover van 'Since You've Been Gone', ook al is de Engelse erg mono. Voor het ultieme genot zal ik dus nog gauw naar de Amerikaanse grijpen?
* Mandala- Give And Take (US, KR, 1967)
Het KR-label associeer ik met 'It's Got To Be A Great Song' van The Tiffanies en dan krijg ik meteen een warm gevoel. 'Give And Take' is het nummer van Jimmy Cliff, ook al wordt het hier toegeschreven aan Victor Chambers. Victor is de oudere broer van James Chambers die we weer beter kennen als Jimmy Cliff. Mandala is een Canadese blue-eyed soul band. 'Give And Take' stampt als The Equals en is leuk voor het lage prijsje. 'From Toronto - 67' heet de b-kant en is geschreven door de volledige band. Dat is een uit de hand gelopen psychedelische blues-jam.
* Masqueraders- Love, Peace & Understanding (UK, Now!, 1970)
Het gaatje voelt 'maagdelijk' aan hoewel de vorige eigenaar (m/v) al wel een 'T' op het label heeft geschreven. Van deze plaat ontbreekt de geluidsclip maar hier ga ik weer eens voor het label. Ik heb nog geen platen op het Now!-label en dit ziet er erg aantrekkelijk uit. Muzikaal zit het wel snor. De wens van liefde, vrede en begrip is van alle tijden en The Masqueraders moet nog even groeien bij mij maar dat gaat helemaal goed komen! 'Tell Me You Love Me' op de b-kant is eenvoudiger maar met mogelijk nog fraaiere zang. Ik reken het tot een 'double-sider'.
* The Mauds- Soul Drippin' (UK, Mercury, 1968)
In de stijl van Mandala is hier opnieuw een blue-eyed soul-formatie maar ditmaal uit de Windy City van Chicago. Ik associeer 'Soul Drippin' met een instrumentaal nummer maar dat blijkt iets anders te zijn. The Mauds stampt er eveneens op los en dit plaatje moet het goed hebben gedaan bij de Mods met hun scooters. 'Forever Mine' op de b-kant klinkt interessanter. Het 'jaagt' net zo hard als 'Soul Drippin' maar is dreigender en daardoor interessanter in mijn boek.
* The Mob- I'd Like To See More Of You (UK, Polydor, 1971)
Ik heb een andere single van The Mob maar die heb ik jaren geleden in de jaren zeventig-bak gegooid. Tijd voor re-activatie? Er is een single van James Holvay onderweg naar Uffelte en hij is de ex-zanger van The Mob. Als die eerdere single ter sprake komt, stelt Liam van LRK Records me voor aan 'I'd Like To See More Of You'. Daar word ik opeens stil van. Op Discogs kan ik niet een betaalbare Engelse vinden en dan zie ik dat Chris deze in een update heeft. Opnieuw een blue eyed soul-band en 'I'd Like To See More Of You' klinkt als een huwelijk tussen The Winstons en Blood, Sweat & Tears waarbij Holvay erg veel weg heeft van David Clayton-Thomas. 'Give It To Me' is meer de rock-kant op want gedurende de loopbaan balanceert de band op het randje van de rock en de rhythm & blues. De andere single binnenkort ook weer eens afstoffen en terug in de Blauwe Bak zetten.
* The Packers- Hole In The Wall (UK, Soul City, 1969)
Oorspronkelijk een opname uit 1966. De kant van 'Hole In The Wall' klinkt helaas niet al te best, de b-kant (ook een instrumentale dijenkletser) klinkt ietsje beter. 'Hole In The Wall' is in de stijl van de platen van The Ramsey Lewis Trio: 'live' opgenomen in een club met handjeklap. Deze mocht mee omdat hij op het Soul City-label is maar ik denk dat de plaat nog een extra schoonmaak behoeft.
* The Three Degrees- You're The One (UK, Mojo, 1971)
Het nummer is geschreven door Sylvester Stewart. Hem kennen we beter als Sly Stone. Little Sister heeft het een jaar eerder op de plaat gezet en volgens 'Blues & Soul' is dit een 'carbon copy'. Ik ken het nummer niet en laat me verrassen door Sheila Ferguson en haar meiden. Juist ja, het is de 'sister funk' van Little Sister maar ook de drie dames kunnen 'bitchy' klinken. Op de b-kant staat eveneens een cover. Ditmaal Joe South's 'Rose Garden' dat op dat moment een grote hit is voor Lynn Anderson. Eigenlijk vind ik dit de leukere kant. Het heeft overigens helemaal niets van doen met Lynn Anderson en dat is alleen maar goed nieuws natuurlijk!
* Brenton Wood- I Think You've Got Your Fools Mixed Up (UK, United Artists, 1971)
Ofwel... een Engelse heruitgave van 'Gimme Little Sign'. Beide kanten in mono en in geval van 'Fools' mis ik iets dat nogal op de achtergrond is verdwenen maar verder klinkt deze stevig en dus welkom in de verzameling. De a-kant is natuurlijk ook niet te versmaden maar iets té 'bubblegum' voor 'Do The 45'. Morgen maar weer een kijkje nemen bij welke Engelse lekkernijen Chris aan de catalogus heeft toegevoegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten