Singles round-up: mei 4

'Tja, er moet net iets voor je tussen zitten', observeert de vriendelijke dame vanachter de balie van de kringloopwinkel in Staphorst terwijl ik de stapel singles kritisch bekijk en er een enkele titel uit haal. Ze weet me aardig in te schatten want even later zegt ze: 'Je hebt er vast ook al genoeg'. Dan komen we gezamenlijk tot de conclusie dat het gewoon een verslaving is en wat dat betreft heb ik vanmiddag ouderwets de junkie uitgehangen. Nee, ik heb geen fietsen hoeven stelen, oude dametjes beroofd of gebedeld op straat. Het gedrag in de beide winkels is echter dat van een junk. Ik heb aanvankelijk het plan om richting Beilen te gaan als ik zie dat de wind is gedraaid naar noordwest. Dan toch maar iets opschuiven naar het westen? Al snel komt het plan om weer eens te kijken in de kringloopwinkel in Ruinerwold en kort daarop gevolgd met het idee om eens de zaken in Staphorst te bezoeken. Het is echter al later op de middag als ik van huis ga en wil onderweg ook nog genieten van een fietstocht en dus moet Staphorst nog eens op herhaling. De vangst in beide zaken zijn slechts twaalf singles maar niet alles is erg de moeite waard. Vandaar dat ik het eerst over de fietsavonturen ga hebben.

Het zit me nog altijd dwars voor wat betreft die twee Deep Purple-singles. 'Woman From Tokyo' had ik gewoon moeten kopen, maar ja...? Misschien worden de singles geregeld aangevuld? Omdat het dan alweer een paar weken sinds mijn laatste bezoek is geweest, waag ik weer eens een gokje. Er staan méér singles dan de laatste keer maar ik kan niet echt veel interessant spul vinden dat er de vorige keer nog niet stond. Vanuit Ruinerwold fiets ik naar Rogat en hoop dan ergens binnendoor naar Staphorst te kunnen. Helaas. Er zijn twee smaken. Over Halfweg naar het Staphorsterbos of over De Wijk. Ik besluit het laatste te doen. Ook omdat ik een paar maanden geleden een kringloopwinkel in deze plaats heb gezien. 'Wegens omstandigheden gesloten' staat daar op de deur en dus fiets ik door naar IJhorst. Ik heb in Ruinerwold al een paar drankjes en krentenbollen gekocht en nuttig mijn eerste op een bankje. Ik kijk op mijn telefoon en het is dan nét half vier geweest. Een kringloopzaak gaat al om vier uur dicht dus die ga ik niet halen. De andere zou om vijf uur sluiten en dat is wel een optie. Noggus En Noggus is een concern van kringloopzaken in deze regio en de vestiging in Staphorst is groot te noemen. De singles staan meteen vooraan bij de kassa. Een paar meter verderop in de winkel staan méér elpees en volgens de dame moeten nog meer platen achterin zijn. Dan wordt ze gecorrigeerd door een collega. Nee, dit zijn de enige singles. De platen zijn individueel geprijsd en met name Neil Diamond is aan de dure kant, maar dan opnieuw: De plaat oogt helemaal nieuw en is vermoedelijk een proefpersing. Ik heb een boodschapje bij de Zeeman en dus ga ik even het centrum in van Staphorst. Daarna verlaat ik de plaats door een fietspad het noorden in te volgen en kom middels een viaduct over de snelweg uit op de weg tussen Meppel en Staphorst. Ik laat Meppel even links liggen en ga langs de Hoogeveense Vaart naar de wijk Oosterboer. Daar ben ik al een hele tijd niet meer geweest. Ik vermoed dat dit in maart 2023 is geweest. Ik ben zelfs de richting van de fietspaden even kwijt. Ik ga via de Rijksomweg en dan via het gras- en zandpad naar de buurtschappen Zegelhorst en Nijtap en over het industrieterreintje naar Havelte. Ik ben rond een uur of zeven weer terug in Uffelte.

* Margie Ball- Goodbye To Love (NL, Funckler, 1965)
Dan nu de singles. Ik trap meteen af met eentje die ik al heb, maar... voor een euro? In Ruinerwold liggen alle Adamo-singles met fotohoes maar die weet ik te negeren. Margie Ball ligt er al een tijdje maar heb ik voorheen overgeslagen. Ik weet eigenlijk niet hoe mijn oude exemplaar eraan toe is. Ik ben stapeldol op de plaat en het is beter dan de euro te investeren in een Adamo-single die ik nooit ga draaien.

* George Benson- Lady Love Me (NL, Warner Bros., 1983)
Sinds een jaar luister ik iedere dinsdag- en woensdagavond naar de radioshow van een vriend op een ander Engels webradiostation. Ook hij is een man van de 'more music variety' maar dan in de digitale vorm en iets aan de mainstream kant. Een van de vaste luisteraars en een resident in de chatroom is fan van George Bensen en met name 'Lady Love Me'. Deze komt dus wel eens voorbij en het is de laatste keer, een paar weken geleden, dat ik me bedenk dat het best een leuk plaatje is. En voilà, daar heb ik hem dan voor een keurige 1,25. Welkom bij de funky prijzen van Staphorst.

* Blackfoot- Highway Song (US, Atco, 1979)
Als ik de single opzoek op 45cat zie ik dat Uriah Heep-toetsenist Ken Hensley in de jaren tachtig lid is geweest van de band. Ik denk in eerste instantie aan country als ik de plaat uit de bak vis, maar het blijkt melodieuze hardrock te zijn. Of zelfs Southern Rock volgens Discogs en, ja, daar kan ik ook best in komen. Op een ene of andere manier ken ik het nummer, het blijkt de grootste hit van de band te zijn geweest (met een piek op 26 in de Billboard). Is het dan niet alleen maar kommer en kwel?

* Frans De Bruyn- Oh, Thanks My Lord (NL, Brown Records, 1970)
Dit is een plaatje dat mee mag vanwege pure nieuwsgierigheid. Frans De Bruyn is de naam en op deze plaat wordt hij vergezeld door The Sunshine Vocal Group en het trio van Hans Meyer. Brown Records is een gimmick want de plaat is geperst door de 'special pressings'-afdeling van Artone. Voor een Duitse single met Marsja Groeneveld noemt hij zich Frank Braun en zal ook een plaat maken als Franklin D. Brown. De singles met Marsja lijken me geheide piratentoppers. Volgens het hoesje heeft hij ook nog een boekingsbureau in Amsterdam. 'Oh Thanks My Lord' is een eigen nummer. Frans klinkt hier als een nachtclubzanger en dankt de Here vooral voor wat hij heeft bereikt in zijn leven. De andere kant heet 'Living In A World' en heeft een Franse subtitel: 'Vivre Dans Un Monde'. Daar klinkt hij opnieuw als een soort van Engelbert Humperdinck maar dan zonder een imposante stem. Nogmaals... de nieuwsgierigheid heeft gewonnen.

* Julie Covington- Don't Cry For Me Argentina (NL, MCA, 1976)
Deze plaat komt vanavond ter sprake in de chatroom en dan meent iemand dat de versie van Elaine Paige zoveel bete is. Onmogelijk in mijn boek. Ik vind iedere versie van 'Don't Cry For Me Argentina' een grafnummer en ben de afgelopen vijfendertig jaar steeds met een flinke bocht om de single heen gefietst. Echter, met de seventies-show in het achterhoofd moet ik deze plaat eigenlijk gewoon hebben en vooruit... voor een eurootje neem ik hem mee.

* Neil Diamond- Skybird (NL, CBS, 1974)
Deze single komt uit de overgangsperiode van de Nederlandse CBS voor wat betreft de labelvarianten. De vertrouwde oranje labels met het zwarte CBS-logo neemt het design over van de Amerikaanse Columbia-uitgaven met oranje en geel en CBS in witte letters op het label. 'Skybird' is in beide varianten verkrijgbaar en de tweede oplage heeft eveneens een 'groot' elpee-label met een klein middengat. Ik heb 'Kwek Kwek' van Ronald & Donald op een oranje CBS met dit 'grote' label maar verder hebben deze singles allemaal een 'hartje' of een rond middengat. 'Skybird' lijkt dan ook een foutje te zijn, evenals de Ronald & Donald-single, waarbij is 'vergeten' het middengat eruit te drukken. Muzikaal kun je niet mis grijpen met Neil Diamond als je het mij vraagt. Voor 2,50 euro is hij aan de prijs maar ach... ik heb het er vanmiddag voor over. Een verslaafde zal ongetwijfeld ook wel eens een paar euro teveel betalen voor zijn shot.

* Limousine- Don't Let Love Bring You Down (NL, Ariola, 1976)
Voor de aardigheid probeer ik nu ook eens de b-kant want je weet het immers maar nooit? Helaas, de Gele Bak is het hoogst haalbare en dan vooral vanwege 'Don't Let Love Bring You Down'. Deze Hollandse heren hebben hun oor goed te luister gelegd bij de Amerikaanse funkbands en klinkt bijna on-Nederlands goed, maar dan opnieuw... ik ben er niet genoeg kapot van om het in de Gele Bak te stoppen.

* Lobo- Rock And Roll Days (Duitsland, Philips, 1973)
Het is geen Deep Purple maar toch lijkt het erop dat Ruinerwold een flinke partij singles uit die tijd heeft en zo nu en dan een paar titels toevoegt. Ik kan me niet heugen dat ik deze van Lobo eerder heb gezien en voor een euro had ik hem zeker gekocht. 'Rock And Roll Days' is een lekkere bak nostalgie van meneer Lavoie en gezellig voor op een zondagavond.

* Mainframe- 5 Minutes (NL, Polydor, 1985)
Juist! Ik had al zo'n vermoeden. De prijsstickers op de singles in Ruinerwold geven een cijfer vóór de prijs. Dat is de maand. Lobo is dus al wel in april toegevoegd maar blijkbaar nadat ik voor de laatste keer de winkel heb bezocht. Deze van Mainframe is in mei toegevoegd. Ik heb eerlijk gezegd geen idee wat ik kan verwachten van deze single. Een Brits synthpop-duo volgens Discogs en dat klinkt ook zo. Enerzijds de drukte van Paul Hardcastle met samples, anderzijds de harde elektronische beat van Depeche Mode en met een vleugje Frankie Goes To Hollywood. Het is zeker niet slecht hoewel '5 Minutes' niet in mijn herinnering is blijven hangen.

* Johnny Rodriguez- Something (US, Mercury, 1974)
Een country-meneer die maar weer eens 'Something' gebruikt. Op berucht Mercury-styreen en dat betekent dat er een paar rondjes niet fijn klinken. Rodriguez haalt vooral inspiratie uit Shirley Bassey's versie. Het is best een sfeervolle uitvoering maar het vult niets aan. Op de keerzijde staat 'Born To Lose' en dat is natuurlijk een andere evergreen. Het styreen klinkt ook beter aan die kant dus wellicht dat deze kant voorbij gaat komen in 'The Vinyl Countdown'.

* Stefania- Quando Non Ci Sei (Italië, Odeon, 1971)
Volgens de sticker ligt deze al sinds november in Ruinerwold. Weer een gevalletje nieuwsgierigheid en ik verwacht helemaal niks van deze single. Kijk, dan kan het ook niet tegenvallen. Het meisje kan zingen en het heeft een fraaie begeleiding, maar ja... een Italiaanse ballade met een groots refrein. Ik zou er zonder kunnen leven. 'Bon Bon Bon' op de b-kant klinkt meer uptempo en is eigenlijk de leukste van de twee. Ach, er is toch niemand die naar Wolfman Radio luistert en de a-kant kent...

* West Side Story- America (NL, CBS, 1963)
Ik heb van West Side Story verschillende EP's en heb ongetwijfeld beide nummers van deze single op de EP's staan. Toch kan ik deze ook niet weigeren voor een euro. Het is weer een fijne 'trip' geweest vanmiddag, nu maar weer even 'cold turkey' tot een volgend kringloopwinkelbezoek.