Zou ik dan onverwacht tóch ouder worden? Ik voel me soms nog tweeëntwintig en gedraag me ook zo maar blijkbaar heeft de fietstocht van gisteren een flinke impact gehad. Het is nog niet zo lang geleden dat ik de dag heb aanvaard en, nee, het uitgebreid fietsen wordt hem niet meer. Ik moet straks wel even naar Havelte voor wat boodschapjes en wellicht dat ik nog een bochtje om over de heide ga. Zoiets. Morgen ga ik weer aan het werk. Hoewel de donderdag op langere termijn weer mijn vrije dag gaat worden, ga ik in het kader van 'rustig opbouwen' vanaf deze week dinsdag, donderdag en zaterdag werken. Over het weer heb ik niets te klagen ook al loop ik meer te niezen dan een jaar geleden. De lokale vooruitzichten verwachten geen drupje regen in de komende week. Ik trap vandaag of op Soul-xotica met een verhaaltje uit de oudheid. Vijfentwintig jaar geleden woont mijn broer nog gewoon in Denemarken met zijn eerste vrouw en hebben we heel weinig contact. Zus tref ik enkel als ik op bezoek ga bij mijn ouders die dan ook nog altijd kerngezond zijn. En ikzelf? Tja, een rare snuiter die dan nog gelooft dat hij iets in het idealisme moet doen. Het komt er in negen van de tien keren op neer dat hij platzak is. Mei 2000 is een maand van veel veranderingen. Ik heb enerzijds de behoefte om me los te weken uit De Bilt maar heb eerst nog een ander soort van alternatief avontuur in gedachten. Daar zal deze inleiding tot de eerste zeven singles uit mei 2000 goeddeels over gaan. Over een paar weken het tweede deel van de singles van mei.
Laat me in het verhaal over mei eens beginnen met april? Ik heb in maart de Vespa PK 50 S overgebracht van Jutrijp naar De Bilt. Dat is geen groot succes want dan wordt steeds meer duidelijk dat het ding erg behoeftig is aan een uitgebreide restauratie. Met twee linkerhanden, platzak en nog niet actief op het internet wordt dat erg lastig. Wil ik trouwens ook een gerestaureerde scooter hebben? Welnee, voor mij is het een gebruiksvoorwerp en het moet het gewoon doen. Koninginnedag valt in 2000 op een zondag en dus wordt dit op zaterdag gevierd. De vrijdag ben ik jarig en kijk ik de hele middag toe hoe kameraad Des aan mijn scooter rommelt. Met als resultaat dat ik morgenochtend kan vertrekken voor twee dagen in en rond De Karre. De nacht ga ik doorbrengen in mijn caravan op het Woodstock-terrein. Des is een echte avonturier en altijd te porren voor een onderneming. Neem daarbij mijn vrij recente krakerservaring en de gesprekken die ik heb met 'companion' Toine. Zijn krakerservaring dateert van de vroege jaren zeventig. De tijd dat Eindhoven industrialiseert en complete woonwijken moeten verdwijnen ten behoeve van de industrie. Voeg deze drie ingrediënten samen en dan weet Des van een leegstaand boerderijtje in de polders dat zou moeten wijken voor een op- en afrit. Een idyllische plek, zo belooft hij ons. We gaan kijken op een zondag en dan zijn we nét te laat. De bulldozers hebben het boerderijtje in de voorgaande week opgeruimd. Het zaadje is geplant bij mij en ik ga een paar maal naar het krakersspreekuur in de ACU (Anarchistisch Café Utrecht). Daar wordt een database bijgehouden van panden die al langer dan een half jaar buiten gebruik zijn en waarvan de eigenaar bekend is. Ik gebruik de scooter voor een ritje in de omgeving om locaties te bekijken, maar ik weet zelf niet waar ik moet beginnen. Soms zijn het echte bouwvallen en soms té ver van De Bilt. Het is dan immers de bedoeling om wél te blijven werken in De Bilt maar ergens anders ons onderkomen te hebben. Tijdens één van deze oriëntatierondjes wordt de vers getankte benzine tijdens het rijden eruit gespoten waardoor ik vanaf Bunnik met scooter aan de hand naar De Bilt moet lopen. Het gaat helemaal niets meer worden met de Vespa. Hij staat enige tijd voor de winkel en wordt verder gevandaliseerd door de buurtkinderen. De Veps gaat nog wel mee naar Tuk omdat ik niet een mooie prijs kan krijgen voor het ding. Uiteindelijk zal ik het ding weggeven aan mijn kameraad Robert in Steenwijk en bij hem zal het ding verder weg roesten in de tuin. Ik had het bod van 150 gulden in De Bilt gewoon moeten accepteren.
Ik ben veel op pad met Toine. Hij is zo gek als een deur en net als ondergetekende. Hij heeft een uitmuntende muzieksmaak en ik heb een aantal van zijn elpees gekregen. Voor de bus maakt hij een aantal mixtapes. Het is een doordeweekse dag vlak voor onze lunchpauze. We hebben net erg fraai spul opgepikt in Driebergen en zullen binnendoor over Zeist naar De Bilt rijden. Ik geloof dat dit het adres is met de héle oude wasmachine die we helaas niet kunnen mee krijgen. Wel heb ik erg voorzichtig een antieke vitrinekast ingepakt. De glasplaatjes en deurtjes ingepakt in molton dekens en de kast zélf in de spanbanden tegen het schot. Als Toine de motor start, begint ook de cassette te spelen. Ik herken het intro meteen. Het is de albumversie van 'Get Ready' van Rare Earth. 'Zouden we binnen 21 en een halve minuut in De Bilt kunnen zijn?', grap ik tegen Toine. Dat had ik niet moeten doen. Zelfs binnen de bebouwde kom van Driebergen is zijn snelheid aan de hoge kant. 'Wat doe je?', vraag ik hem. 'Jij wilt toch binnen dit nummer in De Bilt zijn?', antwoordt hij met een grote glimlach. Als we Driebergen uit zijn is het ook best lollig. Toine drukt het pedaal stevig in, maar dan... Dan krijgen we Zeist met de vier bochten en het is flink druk op de weg. Toine neemt geen gas terug. We verbeelden ons maar dat een stoplicht op groen staat terwijl het rood kleurt. Ik word heel soms 's nachts nog wel eens wakker als ik opnieuw de vrachtwagen zie die klaar staat om in de passagierskant te boren. Gelukkig is er geen blauw te bekennen want we lappen iedere verkeersregel aan onze laars. Ik heb doodsangsten uitgestaan maar.... als het nummer op de cassette is afgelopen, staan we voor de zaak in De Bilt. We moeten liegen dat het alleen maar rommel was in Driebergen en dat we het meteen na de lunch gaan afstorten. Even buiten Driebergen hoor ik de glasplaten al sneuvelen en het kabinet zelf is in Zeist bezweken. Het kost ons nog moeite om de leidinggevenden uit de bus te houden en zo kunnen we 'ons geheim' meteen dumpen bij de gemeente.
Vaste luisteraars van mijn radioshows zouden dit verhaal kunnen kennen. Er kan geen show voorbij gaan met 'Get Ready' (in welke uitvoering ook) of Rare Earth waarbij 'the glass cabinet' niet even ter sprake komt. Oh, dan is het binnenkort ook vijfentwintig jaar na de vuurwerkramp in Enschede. Ik ben die dag helemaal niet op de hoogte van het nieuws en Toine maakt de volgende dag een misplaatst grapje over Enschedese Kruidkoek. Als ik het nieuws kijk op de televisie kan ik mijn ogen niet geloven. 'Je vraagt jezelf af, gebeurt dit echt?', maar dan in een andere context. De hieronder vermelde singles hebben we rond deze tijd eens opgehaald in Driebergen. Het zijn er méér en allemaal uit de jaren zestig met fraaie fotohoesjes, maar het zijn de enige die vijfentwintig jaar later nog altijd bij me zijn.
3245 This Is My Song - Petula Clark (NL, Vogue, 1967)
3246 Lady Jane - David Garrick (NL, Pye, 1966)
3247 Dear Mrs. Applebee - David Garrick (NL, Pye, 1966)
3248 Something's Happening - Herman's Hermits (NL, Columbia, 1969)
3249 Creeque Alley - The Mamas & The Papas (Duitsland, RCA Victor, 1967)
3250 Puppet On A String - Sandie Shaw (NL, Pye, 1967)
3251 Camp - Sir Henry & His Butlers (Duitsland, Metronome, 1968)
De laatste heb ik dan inmiddels al in de Nederlandse Columbia maar niet in de beste staat (ik zal later een upgrade van de Columbia aanschaffen). Het is dan het erg bizarre 'Pretty Style' dat de meeste aandacht trekt. De overige jaren zestig-singles uit deze partij zijn grote hits die ik al lang heb en die ik uiteindelijk ook in De Bilt achterlaat als ik een maand later definitief mijn koffers pak. In de volgende aflevering van 'Het zilveren goud' ga ik het hebben over het uitgaan in Utrecht, de vele platen die ik daar heb gekocht in deze periode en de dramatische Hemelvaart dat wel deuren opent naar een nieuwe toekomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten