Ieder jaar in begin juli stel ik de Top 100 samen van nieuwe aanwinsten in de Gele Bak. Op Soul-xotica trakteer ik jullie in de weekenden op de foto's van de honderd kandidaten en het is inmiddels traditie dat ik een apart berichtje schrijf voor de nummer 1. Voor de rest blijven de nummers 2 tot en met 100 eigenlijk buiten schot. Dan bedenk ik me dat het best aardig is om ook eens de andere platen aan bod te laten komen. Het begint met de Gele Bak Top 100 van 2022 en daarmee ben ik in november 2024 klaar. Sindsdien ben ik begonnen aan 2023 en met een eventuele overlap naar 2024. Het is de bedoeling om van iedere plaat een bericht van normale lengte te schrijven. In de Gele Bak Top 100 van 2023 arriveren we nu bij de nummers 29 en 30 en dat zijn beide acts waarover ik niet zo heel veel kan melden. Vandaar dat ik deze twee even samenvat in één bericht. De volgende aflevering van de 'Honderd achteruit' moet ik juist weer even een kort tijdperk belichten omdat ik een telefoonboek vol kan schrijven over de betreffende band. Vanavond staat Rob E.G. in de schijnwerpers met zijn '5-4-3-2-1-Zero!' uit 1963 en 'All The President's Men' van Carlsberg uit 1979.
Van de twee ken ik op voorhand alleen Carlsberg. De Karre heeft rond de eeuwwisseling een cd-jukebox staan welke eveneens in staat is om gebrande cd's te lezen. Dat komt goed uit want de eigenaar heeft een flinke platencollectie waarvan veel niet op reguliere cd's is te vinden. Hij stampt dus de ene na de andere cd vol met krakende singles. Hij heeft 'Kayuta Hill' van Partner op een reguliere cd staan, volgens mij een Pinkpop-verzamelaar. Het is me voor die tijd nooit opgevallen maar hij leert me dat Partner de kunst heeft afgekeken van Steely Dan en gooit Carlsberg op een cd omdat dit tracht het geluid van Dire Straits te kopiëren. Carlsberg is in 2023 de nummer 30 in de Gele Bak Top 100 en deze single kom ik op 24 maart 2023 tegen bij het platenwinkeltje in Meppel. Rob E.G. is de nummer 29 en zit in een pakket dat ik ontvang van muziekvriend Albert op 23 mei 2023. Eigenlijk is de mijne de Nederlandse persing op het CNR-label maar daarvan kan ik geen foto's vinden en ik ben té lui om naar boven te lopen en een foto te maken.
Ik begin bij Robert George Porter. Hij wordt geboren op 4 juni 1941 in Ashford, een buitenwijk van de Australische stad Sydney. Als hij acht jaar oud is wil hij dolgraag rugby spelen maar zijn wens wordt niet gehoord. In plaats daarvan wordt hij op les gestuurd om de steelgitaar te bespelen. Op de televisie van Sydney is in 1959 een 'Bandstand' waar lokale bands de grote Amerikaanse en Engelse hits spelen. Porter treedt vanaf 1959 regelmatig op en dan nog onder de naam Rob E.G. Later in zijn loopbaan zal hij zich Robie Porter gaan noemen. Hij mag voor het Festival-label zijn steelgitaar-covers in het vinyl vastleggen en dat levert hem een reeks lokale en regionale hits op. Om onverklaarbare redenen besluit CNR als enige buiten Australië een plaatje van Porter uit te brengen. '5-4-3-2-1-Zero!'is een olijk instrumentaal nummer met prominente pedalsteel en grappige geluidseffecten. Toch zal de plaat weinig doen in Australië en nog minder in Nederland. Op aanraden van Brian Epstein komt Porter in 1964 naar Engeland om daar zijn geluk te beproeven. Dat gaat hem niet goed af en in 1964 probeert hij het zelfs met een vocaal nummer. In de jaren zeventig gaat hij terug naar Australië waar hij het platenlabel Sparmac koopt. Een paar jaar later richt hij zijn eigen Wizard-label op en dat biedt onder andere onderdak aan Marcia Hines en de voormalige Week Spot 'You Gotta Let Go'. In de jaren tachtig zal hij onder andere werk van Air Supply produceren. Op 16 december 2021 overlijdt hij op tachtigjarige leeftijd nadat hij al jaren aan dementie heeft geleden.
Het verhaal van Carlsberg brengt ons ook even in Australië maar hier begint het verhaal in Noord-Holland in 1974. Arti Kraayeveld is in 1970 uit The Bintangs gezet en begint met voormalig Ekseption-saxofonist Rob Kruisman de band Carlsberg. Eind 1975 brengt de groep de single 'Sweet Louise' uit. Het is geschreven door Kraayeveld maar die verlaat de groep kort daarna. Net als bij The Bintangs wisselt de bezetting van Carlsberg ook voortdurend en Kruisman is gedurende de tijd het enige lid dat overleeft. Hij is de zanger en saxofonist van de band. In 1978 bestaat de groep uit Jaap Castricum, Gerard Van Dooren, Bart Terlaak en Kruisman. Dat kwartet neemt het debuutalbum 'No Credit Cards' op. De eerste single, 'How Can I Say', grijpt naast de hitparade maar 'All The President's Men' zal het tot een dertigste plek schoppen in de vaderlandse Top 40. De groep heeft dan al jaren een reputatie van een gewilde live-band in Noord-Holland en zal nog enkele albums maken en bezettingswisselingen doorstaan. Van Dooren en Terlaak stappen over naar Ratata, de band van Jan Rot. In 1983 verschijnt 'Loaded' en dat zal het laatste album worden. Een hoge aanslag van de Belastingdienst zal het einde betekenen. Leuker kunnen we het niet maken. In het laatste jaar heeft de band nog in het voorprogramma gestaan van Uriah Heep in Duitsland en wint het aan populariteit in... Australië! Rob Kruisman en een aantal andere (ex-) leden van Carlsberg (waaronder ook mede-oprichter Arti Kraayeveld) zullen vanaf 1984 Mieke Stemerdink begeleiden in De Gigantjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten