Enerzijds is het een dag zoals alle anderen, aan de andere kant voelt het speciaal aan. Natuurlijk! Ik fiets niet iedere maandag door Duitsland en noem Hardenberg niet dagelijks 'thuis'. De helft van de tijd ben ik gewoon lekker aan het fietsen. Kilometers vreten en op zoek naar bijzondere plekjes en weggetjes. Als ik dan even stil sta en me bedenk dat ik vandaag vijftig ben geworden, ben ik weer even stil. Een nieuwe fase in het leven? Ik vier het deze maandag met veel muziek. Tot Neuenhaus met de koptelefoon op en daarna met de muziek over de speaker. Als het in Georgsdorf té warm wordt om met de jas aan te fietsen, stop ik de speler in het schoudertasje. Niet ideaal maar nog altijd vang ik wel iets op van het verzamelalbum van Redbone. Ik heb de dagen ervoor een paar 'verse' albums toegevoegd aan de bibliotheek en toch is er eentje die er met kop en schouders bovenuit steekt. Dat album bevalt me dermate goed dat ik het meerdere malen draai op deze 28e april. Het geeft me ook meteen inspiratie voor een Week Spot en een idee voor de show. Ik ga morgen weer eens diep door de bakken met de Europese persingen en in dat kader is 'The Soul Drummers' van Ray Barretto de Week Spot.
'Latin Soul Man' is de titel van het album van Ray Barretto. Het is in 2007 uitgebracht op het Fania-label en bevat een fraai overzicht van de meer soulvolle salsa-klanken van Barretto. Het bevat de hits 'El Watusi', 'The Soul Drummers', 'Mercy Mercy Baby', 'A Deeper Shade Of Soul' en 'New York Soul'. De laatste is gesampled in 'New York Streets' van Cheeba's Latin Bros en 'Deeper Shade Of Soul' leer ik uiteraard kennen middels Urban Dance Squad. In 2006 ben ik nog niet echt bezig met een Blauwe Bak en koop 'The Soul Drummers' het meeste omdat het nog ontbreekt in de verzameling hits en de plaat is zonnig geprijsd. Het zal echter direct in de Blauwe Bak komen en daar blijven. Het herinnert me ook weer aan het pijnlijke moment op Marktplaats. Iemand biedt 'A Deeper Shade Of Soul' aan en ik ben de hoogste bieder. De verkoopster wil echter binnen 24 uur na acceptatie van het bod antwoord hebben. Het is de tijd dat ik qua internet afhankelijk ben van De Buze en er volgt een enigszins agressieve mailwisseling waarbij ik haar op het laatst vertel dat ze de plaat mag stoppen waar de zon niet schijnt. Ai! Ik ben hem namelijk nooit meer 'in het wild' tegen gekomen en de Discogs-prijzen liegen er niet om. Tot op de dag van heden moet ik het dan doen met 'The Soul Drummers' (en 'Mercy Mercy Baby' op de keerzijde) en de digitale kopie van 'Latin Soul Man'.
'Als ik de Northern Soul eens beu ben, schakel ik over op de gospel'. Een gevleugelde uitspraak van omstreeks 2014. Het is waar. Ik ben eind 2015 even de gospel in gedoken maar net als met Northern Soul vind ik het na een paar jaar steeds lastiger worden om leuke platen voor weinig te vinden. Zou mijn vijftigste levensjaar een mooie aanleiding kunnen zijn om méér met salsa en latin te doen? Wie weet... De reeds genoemde Si Cheeba heeft het vuur aangewakkerd bij mij, ook al zijn de Discogs-resultaten van Ray Barretto weinig hoopvol. Bijna negentien jaar nadat ik 'The Soul Drummers' van Marktplaats heb gehaald (een handelaar uit Leeuwarden weet ik me nog te herinneren), mag het deze week de Week Spot heten.
Raymundo Barretto Pagán is de naam van de beste man. Ik zie nu dat hij de dag na mij jarig zou zijn geweest, Hij komt ter wereld op 29 april 1929 in Brooklyn in New York. Zijn ouders zijn een paar jaar eerder overgestoken van Puerto Rico naar Brooklyn in de hoop een beter leven te vinden. Als Ray vier jaar oud is, verlaat zijn vader het gezin en groeit op bij zijn moeder in Spanish Harlem. Daar raakt hij verslingerd aan de muziek van onder andere Duke Ellington. Als zeventienjarige vervult hij zijn militaire dienst in Duitsland en leert daar de Belgische muzikant Fats Sadi kennen. Als hij Dizzy Gillespie's 'Manteca' heeft gehoord, weet hij dat een missie heeft in de muziek. Hij doet zijn eerste optredens in een Duitse club voor zwarte militairen en keert in 1949 terug naar de Verenigde Staten. Hij mag als snel als 'sideman' fungeren voor onder andere Charlie Parker en Tito Puente. In de midden jaren zestig ontwikkelt hij eigenhandig de boogaloo, dat later salsa zal worden genoemd. De combinatie van traditionele percussie met jazz en soul brengt hem zelfs onder de aandacht van de mainstream. Na 'El Watusi' uit 1963 scoort Barretto een paar mainstream-hits met de titels uit de eerste alinea. 'The Soul Drummers' schopt het zelfs tot een 31e plek in de vaderlandse Top 40.
Barretto is eveneens de stuwende kracht achter Fania All Stars en zal zo in 1978 nog eenmaal in de Top 40 staan met 'Ella Fue (She Was The One)'. In de laatste jaren van zijn leven heeft hij residentie gevonden in Norwood in New Jersey. Hij heeft in 1990 zijn laatste album gemaakt voor Fania en daarna zijn eigen label opgezet. Op 17 februari 2006 bezwijkt Barretto aan uiteenlopende complicaties. Zijn zoon Chris Barretto is als zanger vooral actief in de progressieve metal-scene met bands als Periphery en Monuments.
Overigens heb ik gisteren aan 'speed-shopping' gedaan in Hoogeveen en de winkel verlaten met dertig singles. Omdat ik genoeg 'gezellige' berichten heb gedaan in de laatste week ga ik deze dertig in drie delen doen tot dinsdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten