Het begint gelukkig al wat in te zakken want ik was even bang dat ik morgen niet door het tunneltje van Havelterberg kon fietsen. Ik heb de laatste twee dagen een enorm punthoofd gehad. De platenspelers zijn vanmiddag in goede gezondheid gearriveerd en bezorgd door PostNL. De mixer komt met UPS. Dat geeft eerst aan vandaag te komen. Gisteravond is dat bijgesteld naar woensdag. Niks geen tijdvak. Ik kan morgen echter niet de hele dag thuis blijven en wil ook niet dat mijn dure apparatuur zomaar buiten voor de deur komt te staan (zoals een paar weken geleden met een pakket singles zou gebeuren). Om de bezorgdatum te wijzigen moet je een account aanmaken. En dáár heb ik nu net een broertje dood aan, maar vooruit. Ik heb me geregistreerd en wil dan de bezorgdatum aanpassen. Dan blijkt dat dit pas kan ná de eerste bezorgpoging. Vanmiddag ben ik gaan chatten met de chatbot maar deze geeft al snel de hoop op en verschaft me het telefoonnummer. Het schijnt dat UPS me nog een brief gaat sturen waarmee ik mijn woonadres moet bevestigen. Echt... ik ga er zó voor zorgen dat ik nooit meer iets van UPS ga krijgen. De vriendelijke meneer aan de telefoon heeft wel de datum verzet naar donderdag. Gelukkig is het ballenweer en hoef ik er donderdag niet uit want het is wederom 'de gehele dag'. Ik heb gisteren besloten dit weekend 'The Vinyl Summer Spirit Of 1987' te doen en zaterdag een tweede poging te doen met deel 1 van de jaren tachtig. De Week Spot staat ietsje boven Fruitcake genoteerd en is 'Angel' van David Sea uit 1981.
Hé? Staat er geen 1982 op het label. Ja, dat klopt! 'Angel' is echter in 1981 op het Hy-Tyde-label verschenen en krijgt in 1982 een meer uitgebreide distributie op het T-Jaye-label. Ik koop platen uit liefhebberij hoewel ik niet slaap als ik een héle dure plaat voor weinig kan krijgen. Ik heb mezelf vandaag getrakteerd op een plaatje dat al zeventien jaar op mijn verlanglijstje staat, later deze maand meer daarover. Die is al duur ondanks dat de heruitgave nog geen twee jaar oud is. Iets met gelimiteerde oplage en speciaal voor de Japanse markt vervaardigd. Ik heb de Northern Soul vaak een vismarkt genoemd. Prijzen fluctueren voortdurend. Veel 'big shot'-dj's maken hier dankbaar gebruik van. Als ze merken dat hun plaatje van twee euro opeens honderd euro waard is, verkopen ze de plaat en investeren de achtennegentig euro in een nóg zeldzamere plaat. Ik kan het echter niet over mijn hart halen om geliefde platen te verkopen en dus is het voor mij slechts lollig om de prijzen te volgen. Tijdens de maanden van 'The Vinyl Summer Spirit Of' heb ik vaak 'Classic Week Spots' zoals ik ze vroeger noemde. Platen die ik meer dan een jaar geleden heb gekocht. Dat geldt eveneens voor David Sea welke ik sinds 2019 heb.
Het is de periode waarin Mark enkele interessante acties heeft. In dit geval heeft hij setjes gemaakt van drie singles die samen voor tien pond mogen of iets dergelijks. Feit is dat 'Angel' van David Sea dan nog voor het opscheppen ligt en dat er weinig interesse is vanuit de scene. Dat zal heel snel veranderen want de plaat zit flink in de lift. Inmiddels vindt je hem niet meer onder de vijftien pond en is vijfentwintig een acceptabele prijs. Ik ben best een beetje trots en hoop dat ik onderdeel heb mogen zijn van de stijging in waarde. Net zoals 'Please Forgive Me' van The Du-ettes ook heel langzaam stijgt in prijs. Ik heb in 2011 25 pond betaald voor de plaat omdat me dit een redelijke prijs lijkt voor een stamper als deze. Tot mijn grote frustratie ontdek ik dat de plaat niet meer dan een tientje hoeft te kosten, maar ook deze kruipt langzaam naar de twintig pond. Over The Para-Monts wil ik het even niet meer hebben.
'Angel' verdient de herwaardering zonder meer, maar het heeft vooral met de status van David Sea te maken. David is afkomstig uit Birmingham in de Amerikaanse staat van Alabama. Hij begint als zanger in de gospelgroep van zijn familie en formeert daarna de bands The Question Marks en The Uptown Movement. De laatste staat te boek als een rockband. Zijn solistische loopbaan begint in 1981 met de singles 'Angel' en 'Destiny'. In 1984 tekent hij bij Crown Limited en even lijkt het erop alsof Sea Dennis Edwards gaat opvolgen in The Temptations. In de late jaren tachtig maakt hij enkele uitstekende platen voor het Magic City-label. Zijn cover van 'I'd Really Love To See You Tonight' van England Dan & John Ford Coley is sinds vorig jaar een favoriet in de Blauwe Bak. In januari van dit jaar is nog een single van David Sea verschenen op het Jai Alai-label, maar ik ben daar niet aan toe gekomen. Inmiddels is David Sea dan wel op tournee met Dennis Edwards en overige Temptations als The Temptations Review.
'Angel' is zeer prettige post-disco uit de vroege jaren tachtig en een plaatje dat in 2019 meteen mijn hart binnen danst. Ik heb hem, vooral in het begin, dan ook veel en vaak gedraaid en wellicht mee geholpen de plaat binnen het bereik van de grote dj's te brengen. Het is me een waar genoegen geweest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten