Bij Frederikshaven, het chauffeurscafé van Uffelte, zie ik een geknakt bordje van de oldtimerdag in Ruinerwold. Ik meen even de datum van gisteren te hebben gelezen maar bij nader inzien weet ik het weer: Het is de derde zaterdag van augustus. Jarenlang is dat de eerste dag van mijn vakantie. In 2015 rij ik nog een eindje mee in de optocht als ik de vrijdagmiddag mijn telefoon op de zaak heb laten liggen. Uiteraard komen ze in Nijeveen niet door de straat. Wel in Uffelte! Over de Zuidstraat en dan het hoekje om de Dorpsstraat op. Op het plein zit ik dus op de eerste rang. Ik heb vaak wel idee om naar Ruinerwold zélf te gaan maar het komt er gewoon niet van. Komende zaterdag zullen ze ongetwijfeld weer Uffelte aan doen terwijl ik post bezorg in Steenwijk. In 2019 is de derde zaterdag van augustus mijn eerste vakantiedag. De auto's heb ik overdag niet meegemaakt en het is pas laat op de middag als ik actief word. Ik heb een leuk plan in gedachten: Lopende naar Dwingeloo, daar boodschapjes doen en dan met de bus terug naar huis. Als dat zou kunnen?
Om een lang verhaal kort te maken, wacht ik een half uur bij de bushalte in Dwingeloo en geef dan de hoop op. Er rijdt dan slechts één bus per anderhalf uur (inmiddels is dat gedurende het weekend eentje per uur geworden) en dus zakt de moed me even letterlijk in de schoenen. Met een tas boodschappen ga ik toch maar aan de wandel en bereik zowaar Wittelterbrug. Dan ben ik ruim een uur onderweg geweest en ben op tijd om de volgende bus te pakken. Voor dit ongerief heb ik nog een gratis reisdag ontvangen, ook al is het een drama als ik deze in februari 2020 wil verzilveren. De dagen erna is er vrijwel geen activiteit. Ik ben deze vakantie een beetje 'gehandicapt' want de Pioneer staat al een tijdje in de schuur te wachten op een renovatie en ik heb de (elektrische) fiets moeten achterlaten op de zaak. Op woensdagmiddag ga ik met de bus naar Meppel. Op het boodschappenlijstje staat onder andere poloshirts. Ik geloof dat ik donderdag al in actie wil komen en dat dit wordt uitgesteld tot vrijdag. Die dag voel ik me ook lamlendig en besluit dan op zaterdag te gaan reizen. Op zichzelf weer hetzelfde plan als in 2017. Gewoon met tent en al in de bus naar de camping en ter plekke een fiets huren. Op vrijdagavond doe ik boodschapjes in Havelte en mis ternauwernood de bus. Ach, het is lekker weer en ik loop bijna fluitend terug naar huis.
Op zaterdagmorgen stap ik op de bus. Tot Assen heb ik de bus voor me alleen en kan dus wel een tas op een stoel houden. In Assen komen er een paar vervelende gasten binnen die opeens een hele hoop stennis willen schoppen over mijn bagage. Gelukkig komt het station spoedig in zicht en laat ik me mijn humeur niet bederven. Met de bus verder naar Sleen. Daar komt de volgende tegenvaller. De vorige eigenaar van de camping heeft de boel verkocht. Hoewel ze het met de beste bedoelingen runnen, merk ik echter meteen dat het niet zo 'ouderwets' en gemoedelijk is als de voorgaande jaren. Ik kan in principe gewoon op het trekkersveldje staan maar ik eis een caravanplek op. Daar zal een paar dagen later een hoop geharrewar over komen. Het is niet meer dan een principekwestie want ik zou inmiddels helemaal akkoord gaan met de afspraak. Omdat mijn buskaartje nog de gehele dag geldig is, ga ik even op en neer naar Emmen en koop een sloot platen. De volgende dag ga ik op de huurfiets naar Emmen. Ik heb geen plannen en zie wel waar de wind me naartoe waait. Dat gaat aardig snel naar Ter Apel en dan heb ik opeens zin om weer eens in Sellingen te kijken. Daar besluit ik om volgend jaar, 2020, te gaan kamperen. Na een uitgebreide brunch stap ik weer op de fiets en 'verdwaal' later op de middag zelfs nog even. Maandag is inmiddels traditie om naar Duitsland te gaan en ook ditmaal bereik ik Meppen. Het is verschrikkelijk warm, maar... de wind is noordelijk en dat betekent dat ik voortdurend zijwind heb. Dat houdt het juist een beetje koel.
Op dinsdag maak ik de fout om eerst tegen de wind in te fietsen. Als ik me omdraai, heb ik de wind in de rug. Dat is normaal gesproken lekker maar behalve op deze dag. Het is dermate heet dat je de wind gewoon mist! Tussen Grolloo en Orvelte wordt het steeds zwaarder. Mijn water is op en mijn tong voelt als leer. Op een terras in Orvelte klok ik drie glazen bitter lemon weg en ga weer verder. In de buurt van het Drentse Meppen is de tong wederom van leer maar bij de supermarkt kan ik eten halen en een dorstlesser. Terug op de camping heb ik mijn besluit al genomen. Ik ben het noorden in geweest, het noordoosten en het oosten. Coevorden kan me dit jaar worden gestolen en westelijk fiets ik in een richting waar ik 'gewoon' ook wel eens kom. Bovendien gaat me tegenstaan dat ik de paden té goed lijk te kennen. Het wordt te bekend voor mij en kijk nu al uit naar volgend jaar om het eens in Sellingen en omgeving te proberen. Woensdag ga ik met de bus terug naar huis en moet de chef bellen om me van Havelte naar huis te brengen. De rijksweg ligt eruit voor een week. Op zaterdagmiddag ga ik tenslotte een wandeling maken. Deze heb ik wel vaker gememoreerd. Na een heerlijk ijsje in Wittelte loop ik door naar Diever. Daar haal ik een paar kleine boodschapjes en loop door naar Wapse. Dan door het bos. Onderweg zie ik de onweersbui naderen en ben net op tijd het bos uit. Als ik omkijk, zie ik de onweersbui boven het bos hangen. Als ik thuis ben, begint het ook hier te regenen en te onweren. Ik druk de computer aan en zie dat onze radiobaas een mailtje heeft gestuurd. Hij gaat stoppen met het station. Even stopt de wereld met draaien maar uiteindelijk zullen wij het schip overnemen. En gaan we komende dinsdag, in 2023, zelfs naar een nieuwe stream!
2019 voelt in vele opzichten als 'de laatste keer' zonder dat ik kan duiden wat er precies voor de laatste keer is. In 2020 zal ik echter niet, zoals gepland, naar Sellingen gaan met vakantie maar weet nog altijd een paar nachten te ontsnappen. Daarover ga ik volgende week schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten