Mijn tenen zijn weer zichtbaar buiten de sokken en dus is het de hoogste tijd om nieuwe sokken toe te voegen aan de garderobe. Omdat ik in Steenwijk ben is het de kortste klap om even langs de Scapino te gaan. Voor mij is een jongeman met sokken en een paar lieslaarzen. 'Voor Woodstock zeker?', hoor ik jongen achter de toonbank zeggen. De klant bevestigt het vermoeden. 'Precies vijfentwintig jaar geleden was het ook zo', klinkt opeens een stem over zijn schouder. 'Het was toen nog op de Baarse Vrijstaat en het had de hele week geregend'. De jongeman kijkt me aan. 'Vijfentwintig jaar geleden... Toen was ik nog niet eens geboren!'. Morgen gaat de 33e editie van het Dicky Woodstock Festival van start. Het had eigenlijk de 35e moeten zijn, ware het niet dat 2020 en 2021 geen festivals heeft gehad. In 1998 was de tiende editie en de organisatie had extra uitgepakt met vier dagen en een buitenpodium naast de feesttenten. Ik heb geprobeerd een foto uit die tijd te vinden, maar kom steeds bij het oorspronkelijke Woodstock in 1969. En omdat het terrein van Dicky Woodstock er in 1998 ook zo uit zag, reken ik het helemaal goed!
Ik kom sinds 1994 op het festival maar een jaar ervoor heeft het ook te maken met regen. Dan uitgerekend op de zondag als de Tros langs komt met de Zomertruck. Als de trailer op het veld staat, begint het met regenen. De dj van de ontbijtshow is in alle staten als zijn Porsche uit de blubber moet worden getrokken met een trekker. Ze hebben alle trekkers uit de buurt nodig om na afloop de Zomertruck uit het veld te trekken. In 1998 begint het op dinsdag met hozen en als de eerste bezoekers worden toegelaten is het terrein al één groot 'zwientietik'-parcours. De organisatie heeft heel snel een partij lieslaarzen ingekocht en deze verkopen beter dan de t-shirts in dat jaar. Ik heb overigens legerkisten die mijn voeten droog houden. Het zal echter één van de meest legendarische edities worden van Dicky Woodstock. De tweede keer met de caravan. Eerst de ontmoeting met Des, de volgende ochtend met Kees en later op die dag komen daar nog de Friese broers bij met hun gezinnetjes. Er vormt zich een 'Woodstock-ploeg' welke twee jaar lang heel erg hecht zal zijn en dan langzaam afbrokkelt. De oudste van de Friese broers woont dan naast het Woodstock-terrein in een authentieke Pipo De Clown-wagen. De andere broer woont met zijn vrouw in Friesland. We houden allemaal van een biertje, een sigaretje met groene lolligheid en een lekker stukje muziek uit de jaren zestig en zeventig. De groep zal onafscheidelijk blijken tijdens deze eerste Woodstock samen. In 1999 vindt een nóg mooier vervolg plaats, ook al haakt Kees halverwege af.
De grote namen op de poster van 1998 zijn Chuck Berry op de donderdagavond, Normaal op de vrijdag en Anouk en Madness op de zaterdag. Dat laatste is een beetje pijnlijk. Eigenlijk is het niet Madness maar een paar ex-leden van Madness die een eerbetoon brengen aan hun oude band. Leadzanger Suggs heeft tien jaar lang de naam Madness niet mogen gebruiken en in 1998 is dat net opgeheven. Het resultaat is dat skinheads uit alle streken van Europa naar Woodstock zijn gekomen in de hoop om Suggs te zien. Als blijkt dat het een nep-Madness is, willen ze het feest verstoren. Door de regenval ligt het veld bezaaid met kluiten en Anouk krijgt ze als eerste om de oren. Als haar t-shirt al té vies wordt, trekt ze het shirt uit en doet het optreden verder in haar bh. De mannen van Madness zijn minder 'hard'. Zij vinden het publiek dermate dreigend dat ze na een kwartier al van het podium af gaan en niet meer terug komen. Ik heb drie minuten gezien omdat Caz in de andere tent speelt. Dat is dan weer de band van een totaal onbekende Dilana Smith. Ze heeft een paar jaar later nog eens een hit gehad. Er ontstaat ook een vechtpartij waar ik niets van heb mee gekregen. Het is nog altijd een geluk geweest dat het niet in de feesttent was. Dan was het oorlog geworden!
Voor ons als 'Woodstock-ploeg' is een en al liefde, vrede en saamhorigheid. Overdag zoeken we ons vertier in de buurt van de Pipowagen en 's avonds gaan we met de hele ploeg het terrein op voor de bandjes. Des vertrekt de zondags al maar Kees blijft bij mij in de caravan tot de maandag. Het afscheid valt zwaar, hoewel het niet voor lang is. Het volgende weekend zullen we een vollemaansfeest hebben in Friesland waar de complete ploeg weer bijeen komt. Daar volgt dan zelfs nog een tweede deel vakantie op waarover ik in een volgend deel ga schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten