maandag 28 augustus 2023

Van het concert des levens: 2012


Om half elf ben ik helemaal uitgeslapen. Ik heb me gisteravond iets bedacht en daarmee moet het probleem met het uitzenden in één klap zijn opgelost. Ik heb in 2015 eens iemand uitgelegd hoe hij zijn VDJ moest afstellen om vinyl te draaien. Deze foto heb ik om onduidelijke reden altijd bewaard. Aan de hand van deze foto de instellingen opvolgen en klaar is Kees? Om een uur wil ik een 'test drive' doen. Helemaal niets. Dan begint het geklooi. Ik ben drie uren bezig geweest met het uitproberen van bepaalde instellingen. Dit terwijl ik had gehoopt dat ik vanmiddag een eindje had kunnen fietsen. Om een lang verhaal kort te maken: Ik ben tijdelijk weer terug op de XP hetgeen wederom betekent dat ik momenteel alleen vinylshows kan doen. Daarna in alle rust uitvogelen hoe ik de Windows 7 de mixer kan laten herkennen. Ik heb vanavond voorbereidingen getroffen op de vinylshows van zaterdag en zondag en begin een beetje laat aan Soul-xotica. Ik heb geen zin om nu nog een 'Singles round-up' te doen en dus ga ik terug in de tijd naar het jaar 2012. Qua hit kan ik niet een plaat vinden welke qua titel bij het verhaal past en dus ga ik gewoon maar voor een favoriet als fotomodel. Je kan me altijd wakker maken voor de muziek van Emeli Sandé.

Het jaar 2012 staat bol van de veranderingen. Ik kan me op nieuwjaarsdag nog niet voorstellen hoe anders het zal zijn op oudejaarsavond. Ik heb in de laatste weken van 2011 de sleutel gekregen voor mijn nieuwe onderkomen in Nijeveen. Omdat ik de huur in Steenwijk praktisch in dubbeltjes en kwartjes betaal en ik een royale verhuisvergoeding ga ontvangen, besluit ik het héél rustig aan te doen. Nijeveen wordt evenals Steenwijk aangedreven door een gaskachel en het is in de eerste weken van 2012 even ontzettend koud. Tot mijn grote frustratie heeft de vorige bewoner zijn gaskachel aan het oud ijzer meegegeven en zo moet ik meteen al leidingen inpakken in krantenpapier om bevriezing te voorkomen. Het maakt de oversteek ook lastig. De verhuispremie is meteen al goed besteed: Ik wil naast professionele dj-apparatuur ook graag een Northern Soul-collectie opbouwen. Er moest in het nieuwe huis maar eens niet worden gerookt en zo ga ik aan de slag met de eerste elektronische sigaret. Ik ben meer dan een maand geheel van de shag af maar mis het enorm. Omdat mijn slapen een drama is met het nicotinegebrek en dit nadelige gevolgen heeft voor mijn inpakken en verhuizen, besluit ik eind februari toch maar weer te gaan roken. Het einde van het geld komt in zicht en nog altijd heb ik niet geïnvesteerd in het huis. Uiteindelijk laat ik voor een flink kapitaal een ondervloer en vinyl leggen. Half maart ben ik er opeens helemaal klaar voor en maak de oversteek naar Nijeveen. Ik heb dan ruim een maand voordat ik de sleutel van Steenwijk moet inleveren. Daar is immers ook nog genoeg te doen!

Hoewel mijn uitkering dan al via de gemeente Meppel loopt, zitten deze me niet achter de vodden aan en kan ik ook dit laatste op een ontspannen manier doen. Eind april lever ik de sleutel in maar zal nog tweemaal bij het huis komen. Dat komt omdat een bestelling per abuis naar Steenwijk is verzonden. Begin mei 2012 pak ik deze van de deurmat in Steenwijk en dan kan de sleutel definitief terug naar de woningstichting. De eerste weken in Nijeveen kan ik maar moeilijk wennen aan het idee. Het huis is véél royaler dan het hutje in Steenwijk. Ik probeer de omgeving te verkennen maar moet bekennen dat ik al snel de Woldberg ga missen. Of een ander bos waar je gemakkelijk naartoe kan lopen. Op de avond vóór mijn verjaardag draai ik plaatjes in De Buze en als een vrijwilliger dit ontdekt, organiseert ze ter plekke een verjaardagsfeestje voor mij. Ik vier de volgende dag de verjaardag bij de chinees in Meppel en huur een paar dvd's bij de videotheek. Het zal één van mijn meer favoriete weekeinden worden van de vier jaar die ik in Nijeveen heb doorgebracht. Ik heb inmiddels ontdekt waarom er zoveel verloop is geweest in mijn huisje. De overbuurman is een tirannieke persoonlijkheid die, volgens horen en zeggen, al meerdere bewoners heeft 'verjaagd'. Dan is hij bij mij aan het verkeerde adres en laat hem dat ook meteen weten. Het is desondanks een beetje een domper want ik ben juist weer in een dorp gaan wonen om contact te hebben met de buurt. Niet dat dit gaat lukken in Nijeveen.

In mei schaf ik de beloofde nieuwe dj-apparatuur aan. Bij de mixer komt ook een software-pakket voor het maken van podcasts en daar heb ik wel oren naar. De Soul-X-Rated is een feit. In juli word ik lid van een nieuwe Northern Soul-groep op Facebook en tegelijk maak ik podcasts voor het Nederlandse muziekforum. De twee ontmoeten elkaar als ik enkele van mijn nieuwe aanwinsten niet op Youtube kan vinden en dus evenmin met andere liefhebbers kan delen. Er gaan wel tachtig 'takes' over maar begin augustus 2012 publiceer ik de 'Sunshinepitcher': Een Engelstalige podcast gewijd aan Northern Soul. Ik heb even daarvoor Lee leren kennen en heb ik ook al eens geluisterd naar zijn Northern Soul-radioshow op Wolfman Radio. Enfin, dat verhaal heb ik een paar maanden geleden nog gedaan. Na lang wikken en wegen maak ik op 10 november 2012 mijn debuut bij Wolfman Radio en de rest is geschiedenis. Vlak voor mijn start op Wolfman Radio krijg ik heibel met enkele forumleden en ik pak mijn biezen. Die tijd kan ik beter stoppen in het radiowerk? Met de radiohobby komt ook een einde aan mijn filmhobby. De laatste keer dat ik een zwik films heb gehuurd, breng ik ze ongezien na een week terug.

In juni heb ik al kennis gemaakt met de wachtlijstconsulent van de sociale dienst. Het gaat dan over de wachtlijst voor de sociale werkvoorziening en dat kan zomaar vier tot vijf jaar duren. Een paar weken later heb ik echter een uitnodiging. Het idee is dat ik in de posterijen zal gaan maar daar ontstaat onduidelijkheid over. Ik zal uiteindelijk tot begin september vakantie hebben. Toch kom ik niet aan vakantie toe in de zin van kamperen of iets dergelijks. In september ga ik zo gezegd aan de slag in de postsortering bij de sociale werkplaats in Meppel. Met een paar kleine onderbrekingen door uitleencontracten daar gelaten, werk ik inmiddels bijna elf jaar voor dit bedrijf. De tweede week moet ik me meteen ziek melden. Ik heb de dag ervoor in Steenwijk gedraaid en heb last van spit. Naarmate het jaar vordert hoe zwaarder het financieel wordt. De verhuispremie is al lang op en ik lijk eraan te moeten wennen dat ik bijna driemaal zoveel huur betaal als in Steenwijk. Ik leef daardoor té royaal. De wekelijkse uitzendingen op Wolfman Radio zullen me echter ook door deze lastige periode heen loodsen.

Dat is 2012 in een notendop. Ik zou het bericht nog véél langer kunnen maken want ik heb tal van herinneringen aan het jaar, maar ik denk dat het zo wel fraai genoeg is. Morgen ga ik dan eindelijk beginnen aan de twee laatste afleveringen van de 'Singles round-up' van deze maand.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten