Van het concert des levens: 1985

Hoewel het volgende bericht over een specifieke plaat gaat, is de dood daar onvermijdelijk. Dit bericht gaat al over het leven en dus ook de uitgelezen kans om iemand te feliciteren? De gelukwensen vanuit Uffelte voor onze Singlehoesjes-man Peter. De foto van dit bericht komt in ieder geval uit zijn archief. Ik heb nog niet gekeken maar verwacht eigenlijk wel dat de plaat uit de 'Top G-duizend' ook wel in zijn verzameling moet staan. Ik heb in begin 2020 al eens het idee om 'iets' te doen met mijn 45e verjaardag. Een single uit ieder jaar op Facebook posten gedurende het jaar. Zoiets... Mijn 46e verjaardag komt al in zicht als ik het oorspronkelijke plan herinner. Daaruit is 'Van het concert des levens' ontstaan. Met het huidige tempo is het bijna een aftelling tot mijn vijftigste verjaardag aan het worden want de rubriek verschijnt zeer onregelmatig. Ik heb de aflevering over 1984 geschreven op 24 oktober. De vele singles van de vorige maand hebben hierin bijgedragen en ook dat ik een beetje worstel met inspiratie over 1985. Ik weet genoeg te herinneren van het jaar, maar... wat wil ik kwijt? Eigenlijk heb ik dat nog altijd niet besloten, hoewel één 'aparte' avond wel mijn muzikale beleving in werking zal stellen. Hoe je het ook wendt of keert: 1985 is een prachtig muziekjaar! Waarom King? Omdat dit plaatje me aan verschillende aspecten van 1985 doet denken. Ik ga er eens goed voor zitten met een verse mok koffie en een leeg scherm.

'Je bent zo oud als je je voelt'. Dat is in mijn geval soms een onzekere puber alleen dan met ietsje meer levenswijsheid en ergens ook wel verstandiger geworden. Niet op alle vlakken, maar vooruit maar! Ik vind het daarentegen helemaal niet erg om ouder te worden. Ik ben best een beetje trots als ik in 2014 in de spiegel kijk van de badkamer in Nijeveen en grijze tinten in mijn baard zie. Dat accessoire is anno 2021 helemaal grijs tussen in en hals. Het is alleen lastig met het scheren. De pikzwarte haren vallen gemakkelijker op dan de witgrijze baard. Ouder worden betekent ook verder weg groeien uit de jaren tachtig. Als ik in 1992 wekelijks een biertje ga drinken in 'T Hokje, onze 'zuipkeet', merk ik dit al. We zijn allemaal zeven jaar ouder en, hoewel nog niet volwassen, wel iets volwassener geworden. Ik heb het gevoel dat ik word geaccepteerd en dat ik niet meer het eeuwige pispaaltje ben van de klas. Dat maakt het schrijven over de periode van 1983 tot en met 1990 ook wel een beetje lastig voor mij. Als ik erop terugkijk, kan ik niet anders concluderen dat ik best eenzaam ben geweest op bepaalde momenten. Tegelijk leer ik ook mezelf te kunnen vermaken zonder iemand anders. Ik wil niet zo ver gaan om dat te betrekken op toekomstige relaties, maar misschien speelt het wel mee. Anno 1985 geeft het me de tijd om te bouwen aan mijn eigen kleine wereld. Een parallelle wereld in mijn hoofd waar ik inmiddels ruim volwassen ben, in bezit van geldig rijbewijs en bijna iedere dag een andere auto. Er speelt ook een fictief meisje mee in het verhaal en wij zijn daarin een koppel. Iedere dag een andere auto? Ja, zo stel ik het leven voor in 1985. Ik ben dan namelijk nog helemaal bezeten van auto's. Nog steeds wel, alleen is de voorkeur stil blijven staan in 1985. Ik koester nog altijd een liefde voor auto's uit de jaren zestig en zeventig. Het rijbewijs is er nooit van gekomen, net zoals een vrouw, en met mijn vertraagde motoriek is dat misschien ook maar het beste. Ik heb al moeite om de Kreidler Florett op de weg te houden.

In het uiterste begin van de jaren tachtig heb ik wel een paar speelkameraadjes van mijn leeftijd in de straat (of 'op de buurt' zoals we dat zeggen in het Fries, de Sinnewar kennen we allemaal als 'de achterbuurt' en dat heeft met de locatie te maken), maar alsof het lot het zo heeft bepaald: Ze verhuizen allemaal voordat ik naar de eerste klas van de basisschool ga. De zoon van de bakker heb ik eveneens genoemd in het bericht over 1980 en dat is in 1985 nog altijd hetzelfde. Een dag kan gezellig zijn, een tweede ook nog en de derde is het 'klieren' geblazen. Of weet hij me zover mee te trekken in kwajongensstreken dat ik een grens over moet waar ik moeite mee heb. Zo, dat is één dingetje uit de vakantie van 1985, nu hoef ik het daar niet verder over te hebben. Ik moet opeens denken aan het schoolzwemmen. Is dat 1984 geweest of toch 1985? Omdat ik het niet bij 1984 heb genoemd, kan het wel bij 1985. Zwemles is dan nog een verplicht onderdeel van school. 'Twee dingen tegelijk doen' wil niet met een vertraagde motoriek mits ik héél erg geconcentreerd ben. Het is iets dat ik nu, in 2021, weet te benoemen. In de jaren tachtig wordt het verband nog niet zo gezien en hebben ze het volste geloof dat ook in de kleine Gerrit een waterrat kan schuilen. Nou, liever niet! De andere klasgenoten zijn all toe aan het twee meter-bad als ik inmiddels met véél jongere kinderen nog altijd in het kleuterbadje zit. Dan hebben ze het voor elkaar! De zomervakantie breekt aan en er wordt gesuggereerd dat ik in de eerste weken een paar maal speciale bijles kan krijgen. Volgens mij hebben mijn ouders me zien lijden onder dit vooruitzicht want 'opeens' gaat het niet door en er wordt ook nooit weer over gesproken.

De zomer van 1985 herinner ik me vooral als regen, regen en nog eens regen. We gaan dit jaar niet met vakantie maar maken dagtochtjes. Op enkele dagen gaat de nieuwe vriend van mijn zus ook mee. Hem beschouwen wij, als broers, inmiddels als een bonus-broer want volgend jaar is hij 35 jaar getrouwd met onze zus en niet weg te denken uit de familie. Ik ga ook op een maandag met mijn broer naar 'Hollands Glorie'. Het Avro-radioprogramma met Krijn Torringa (al vijftien jaar niet meer onder ons, verneem ik zojuist) doet Sneek aan. Voor mij zou het hoogtepunt Meneer Kaktus moeten zijn, maar ik herinner me alleen benen en ruggen. Baltimora staat op nummer 1 in de Top 40, maar komt dan weer niet uit Nederland. Het schijnt dat 'Hollands Glorie' een dansact heeft met iemand in een pak van een gorilla.

Het moet in maart 1985 zijn geweest als ik kijk naar de hits uit die tijd. Ik ga vrijwel nooit logeren voor een nachtje en het is ook vrij zeldzaam dat mijn ouders tegelijk weg zijn. Ik vermoed dat het een personeelsuitje van Schwarzkopf is geweest? Hoe dan ook: Het is een donderdagavond en de volgende dag moet ik gewoon naar school. Het is dus het handigst als ik bij iemand anders van school slaap. Halbe zit een klas hoger dan mij en dat wordt het logeeradresje. Zijn vader is naar de damclub en wij hebben de regie over de televisie. We kijken deze avond naar een muziekprogramma. Zat 'Countdown' destijds op de donderdagavond? Ik herinner me vooral 'Forever Man' van Eric Clapton, 'This Is Not America' van David Bowie (uiteraard met Pat Metheny) en ook 'Love & Pride' van King. Ik heb naar aanleiding van de 'Eretitel' eens geschreven over 'We Don't Talk Anymore' van Cliff Richard en hoe ik dat nummer associeer met een ouderwetse Alfa Romeo. In 1985 heb ik meerdere platen die associeer met auto's en daaronder valt ook King. Ik weet niet hoe ik aan de associatie kom, maar ik zie met een oude Simca 1000 als ik de plaat hoor. Andersom ook trouwens want bij mijn eerdere postrondes in Nijeveen kom ik iedere zaterdag precies zo'n koekblik tegen. Ook dan speelt King in mijn hoofd.

Ik koop in september 1985 mijn eerste single van eigen geld. Mijn ouders gaan een paar nachten naar een hotelletje en mijn zus 'past' op ons. We krijgen vijf gulden om iets leuks uit te zoeken. Ik heb eerder al eens een gulden gekregen of verdiend en dat steek ik in 'Yesterday's Men' van Madness. Het is de nummer 10 in de kaartenbak maar dat klopt niet helemaal. Nummer 11 heb ik ook in 1985 gekregen, maar de nummer 9 heb ik in 1986 gekocht. Die komen we waarschijnlijk tegen in de volgende aflevering van deze serie.