De Blauwe Bak Top 100 is achter de rug en de platen staan bijna weer in alfabetische volgorde. Ik heb een tekort aan koffers en eigenlijk ook geen plek op de tafels die ik 'de studio' noem en ik zit erover na te denken om de bakken binnenkort anders in te richten. Wellicht iets verder categoriseren qua subgenres en dergelijke. Na dit fantastische weekend (en beide shows staat nu op Mixcloud, ruim zeven uren aan muziek!) heb ik het eigenlijk wel een beetje gehad met het fenomeen 'hitparade'. Desondanks doe ik donderdag op de radio het beste uit de Engelse vinyl-hitparades en zou ik een 'Eindstreep' moeten doen. Als de overige singles niet een beetje opschieten, kom ik niet eens aan tien voor december. Kleding gaat een stuk sneller, zo blijkt. Ik kan morgen mijn 'nieuwe' bomberjack ophalen van het postkantoor. De zwarte heeft zijn beste tijd gehad en heb precies dezelfde overgekocht van iemand, maar dan in groen. De ideale jas om te fietsen in de winter want het is erg warm en het nylon materiaal raakt niet gemakkelijk doorweekt. Vandaag heb ik 'iets' meegekregen van de Top 2000 op het werk en verder ontwaak ik momenteel met de Foute 1500 van Q Music. Qua Top G-duizend is het nog geen volledige lijst, maar wie weet? Misschien zet ik de serie wel door in het nieuwe jaar. Vandaag weer een pareltje uit het verleden waarvan ik niet verwacht dat het in de Top 2000 zal staan. Ik zet 'Airport' van The Motors (1978) graag in de schijnwerpers.
Voor videoclips hebben we in de jaren tachtig vooral Avro's TopPop en Veronica's Countdown. Toch herinner ik me iets van een non-stop show met vooral oudere videoclips welke werd uitgezonden door de Vara. Daar zie en hoor ik 'Airport' voor het eerst. Tijdens een vakantie in Denemarken koop ik eerst het album 'Approved By The Motors' op muziekcassette. Een paar jaar later koop ik eveneens het album op vinyl tijdens een dergelijke vakantie. Toch doen elpees niet mee in de collectie en kijk ik naar de eerste single. Deze kom ik in 2004 tegen bij een kringloop in Zwolle. Een Nederlandse persing mét hoes maar zonder een foto van de boosdoeners. De plaat wordt sindsdien stevig gedraaid en als ik dan twee singles van The Motors tref bij 'De Tafel' koop ik ze beide. Dat levert de tweede 'Airport' op met het bovenstaande fotohoesje (de andere single is 'Forget About You'). Ik denk dat ik het nummer in eerste instantie heb 'gemist' en dat is niet zo vreemd. Het is immers nooit een hele grote hit geworden in ons land en 1978 staat bij ons thuis vooral in het teken van 'Rivers Of Babylon' en andere kaskrakers uit dat jaar. De liefde voor 'Airport' duurt inmiddels al ruim dertig jaar en ik krijg altijd goede luim als ik het plaatje tegenwoordig opzet. Een nummer voor de eeuwigheid!
De mannen van Pink Floyd zijn trots op hun apparatuur in 1969. In tegenstelling tot de 'klimaatneutrale' tournee van Coldplay toont de band op de hoes van 'Ummagumma' de inhoud van de vier vrachtwagens welke het instrumentarium vervoeren naar de concerten in de stadions. Tieneridolen moeten 'onbereikbaar' worden voor de fans en dus geplaatst op hoge plateaus met dranghekken en beveiliging voor het podium. De muziek wordt eveneens bombastischer en dat betekent dat een klein podium niet eens genoeg is voor het inventaris van de toetsenist, laat staan dat er nog een drummer en een gitarist bij past. Als tegenreactie komt in de vroege jaren zeventig in Engeland de pubrock van de grond. Een eenvoudige bezetting van drums en gitaren met enkel een bescheiden piano of orgel. De muziek is meer 'rootsy' van aard en gestoeld op rhythm & blues. Pubrock is in de jaren zeventig net als de shoegaze in de jaren negentig, het zijn 'scenes' die zichzelf hebben uitgevonden en ze houden het zelf in stand. Populaire pubrockbands zijn onder andere Brinsley Schwarz, Rockpile en Ducks Deluxe. Het verhaal van The Motors begint bij deze laatste band. Nick Garvey en Andy McMaster maken beide deel uit van The Ducks. In 1975 verlaat het duo de band. Garvey vindt meteen onderdak in de groep The Snakes met Ricky Slaughter en toekomstig Wire-zanger Robert Gotobed (aka Gray). De groep maakt een single en ligt dan alweer op zijn gat. Garvey besluit daarop zelf een groep samen te stellen en Slaughter en McMaster zijn de eerste leden. Gitarist Rob Hendry wordt al gauw vervangen door Bram Tchaikovsky. In maart 1977 maakt de groep haar podiumdebuut in de legendarische Marquee in Londen. Even later doet men de eerste van twee sessies bij John Peel en dat resulteert in mei 1977 in een contract met Virgin.
De 'klassieke' line-up maakt twee albums: 'The Motors 1' en 'Approved By The Motors'. Op 28 augustus 1978 speelt de groep op het Reading Festival en dat zal tevens het laatste concert worden van de groep. Bram Tchaikovsky stapt als eerste uit de band. Ricky Slaughter stapt eveneens op. Garvey en McMaster halen dan Martin Ace en Terry Williams bij de groep. Beide mannen hebben ervaring opgedaan in de eigenzinnige band Man (dat in 1969 een hit heeft in ons land met 'Erotica', de BBC gooit hier een 'ban' op) en Williams is los vast lid van Rockpile. De band maakt in 1980 het album 'Tenement Steps', maar dan is het helemaal afgelopen. De pubrock is inmiddels ingehaald door de punk en new wave. De leden maken afzonderlijk solo-albums nadien, hoewel Bram Tchaikovsky de enige is die een deuk in een pakje boter weet te slaan. Zijn single 'Sarah Smiles' is zelfs nog een hitje in ons land.
Van de singles is 'Airport' de grootste hit. Het bereikt een vierde plek in Engeland terwijl het in Nederland met een karige 28e plek moet doen. Andy McMaster schrijft het nummer al in 1976. Hij is op dat moment vooral de toetsenist en schakelt over naar basgitaar. Omdat The Motors het heeft gehad met de authentieke rhythm & blues en iets wil doen met de new wave, neemt McMaster weer de synthesizer voor zijn rekening. 'Airport' komt zodoende toch nog terecht op het tweede album van de groep. Hoewel het een grote single-hit is, doet het album niet veel. In Frankrijk, Ierland, Israel en Zweden bereikt de single de top tien. De opvolger van de single heet 'Sensation' en heeft 'The Day I Found A Fiver' op de b-kant. Virgin stopt willekeurig briefjes van vijf pond in de hoesjes, maar dat maakt het niet tot een succesvolle opvolger. Kort daarna zet het verval in als Tchaikovsky de band verlaat.
Synthesizers willen, vooral in de jaren zeventig, nog wel eens kil en koud klinken, maar van 'Airport' gaat een zekere warmte uit. Het blijkt overigens ook de eerste plaat te zijn waaraan programmamakers denken als ze een documentaire of reportage willen maken over een luchthaven. De plaat duikt zo doende jaren later nog steeds op in televisieprogramma's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten