Er zitten geen zeven berichten tussen de vorige Week Spot en deze, maar ik durf wel een voorschotje te nemen. Ik heb morgen andermaal vrij en ik heb plannen: Ik ben al lang niet meer bij de kringloopwinkels in Hoogeveen geweest. De héle grote bij het zweefvliegveld is vijf jaar geleden. Degene waar ik ben geweest toen ik het contract voor Uffelte ondertekende, zit er ook nog steeds. Daar kom ik op de terugweg van de vakantie langs. Ik verwacht morgen wel een nieuw partijtje singles (of een deel daarvan) te kunnen presenteren en dus ga ik vandaag gewoon eenmaal publiceren en de Week Spot brengen. Opnieuw een 'oudere' single. Het is zaterdag tijdens 'Do The 45' dat ik besluit dat dit de nieuwe Week Spot moet worden. Het is een plaatje dat zoveel heeft 'gespeeld' voor mij in de afgelopen maanden dat ik het telkens over het hoofd wil zien. Het nummer zélf en de zanger worden ook al zwaar ondergewaardeerd en dus is het de hoogste tijd om deze als Week Spot in het zonnetje te zetten. Het gaat om 'Baby You Saved Me' van George Perkins uit 1972.
Ondergewaardeerd? George Perkins heeft één grote hit waarvoor hij altijd herinnerd zal worden. De beste man heeft echter zoveel meer moois uitgebracht, alleen is dit nagenoeg alleen bekend binnen het groepje van fanatieke verzamelaars. Een paar gespecialiseerde platenlabels hebben nummers van Perkins opgenomen in hun catalogus en er mag gesteld worden dat ook op digitaal gebied zijn muziek zal blijven voortleven. De hoofdrolspeler in dit verhaal is niet meer onder ons. Ik zal in dit bericht vooral gebruik maken van een 'in memoriam' door een lokaal muziekblog. Perkins is op 17 april 2013 zeer onverwacht overleden en is slechts zeventig jaar oud geworden. Hij heeft dan nog een optreden in het verschiet op een regionaal festival.
George wordt op 25 september 1942 geboren in Denham Springs in de staat Louisiana. Hij zet zijn eerste schreden in de muziek omstreeks 1959. We zitten natuurlijk in het diepe zuiden dat overwegend streng religieus is. Perkins herinnert zich uit deze tijd dat de gospel hoogtij viert op de radio. Hij en zijn kameraden luisteren vooral veel naar de legendarische Soul Stirrers en dat brengt Perkins ertoe om zijn eigen gospel-groep te starten: The Silver Stars. Hoewel nog niemand ervan kan bestaan, is The Silver Stars een veelgevraagde zanggroep tijdens kerkdiensten, maar ook op festivals. In 1968 krijgen ze de kans om twee singles te mogen maken voor het Ebb Tide-label. 'They Call Him Jesus' en 'Father Don't Forget Me' zijn beide regionaal erg in trek, maar tot een nationale distributie zal het nimmer komen. Ondanks de beslommeringen op muzikaal gebied slaagt Perkins erin om zijn schooldiploma's te halen en hij gaat aan het werk als verzekeringsagent. In 1969 neemt hij een plaatje op dat hem even later 'professioneel' zal maken.
Hij krijgt de titel aangereikt door een 'hillbilly' en weet meteen hoe het lied moet klinken. Een jaar ervoor is Dr. King vermoord en zijn marsen vormen de inspiratiebron voor 'Cryin' In The Streets'. Er is in 1970 niemand die het erover heeft maar feitelijk is het het nummer 'gejat'. Het lijkt als twee druppels water op 'He's Able' van The Mighty Clouds Of Joy (Peacock, 1965). Perkins brengt het eerst uit bij het Golden-label. Golden maakt gebruik van de diensten van All South Distributors (dát is dus het 'A/S'-stempel op de labels!). All South opereert vanuit New Orleans en, zoals de naam het al zegt, reikt het niet verder dan de zuidelijke staten. Op dat moment stapt Leland Rogers binnen in het verhaal. Rogers komt uit Houston, Texas en is de broer van Kenny. Leland is uitbater van het Silver Fox-label dat onder de paraplu van Shelby Singleton's SSS International valt. Silver Fox brengt de plaat uit in 1970 en dat blijkt een gouden greep. ,,Het juiste nummer op het juiste moment", zal Perkins later zeggen over de single. 'Cryin' In The Streets' wordt niet alleen een gigantische hit in Amerika, maar zal ook releases in Nieuw Zeeland en Engeland krijgen. 'Cryin' heeft totaal twaalf weken in de R&B van de Billboard gestaan met een piek van 12.
De opvolger, 'How Can A Broke Man Survive', doet helemaal niets in vergelijking tot zijn illustere voorganger. In de eerste helft van de jaren zeventig maakt Perkins een rondreis langs platenmaatschappijen. Hij probeert nog eenmaal te snoepen van de grote hit met 'Baby I'm Fed Up (With Cryin' In The Streets)' op het Ace-label, maar de platenkopers zijn het dan eveneens beu. Op een zeker ogenblik komt Jerry Strickland in zijn leven en Perkins maakt twee singles voor het Soul Power-label. De gerespecteerde Sir Shambling geeft de voorkeur aan 'How Sweet It Would Be' op de b-kant en ik kan dat ergens wel begrijpen. 'Baby You Saved Me' is een uitstekend nummer maar tegen een achtergrond van Southern Soul en Deep Soul wellicht iets teveel dertien-in-een-dozijn. Tegen de achtergrond van 'Do The 45' en Soul-xotica is de plaat wel weer opvallend genoeg en ik heb het na drie maanden in mijn hart gesloten. Omstreeks 1976 maakt Perkins enkele opnames die in 1978 via het Engelse Hit & Run zullen verschijnen. Het doet nergens onder voor het klassieke werk van Perkins, alleen heeft het moeite om de nationale radiostations te bereiken.
Perkins is in 1974 nog steeds niet geheel onafhankelijk en werkt dan voor verzekeringsmaatschappij Royal Shield. Dat steunt Perkins door hem vrijaf te geven als hij een optreden heeft en zet in 1974 een platenlabel op. Het opent eveneens een opnamestudio in Baton Rouge, Louisiana, welke de 'state of the art' is, maar nooit de potenties waar kan maken. Er wordt groots ingezet op Perkins maar elke plaat van zijn hand kent hetzelfde lot. In de jaren tachtig keert Perkins de 'seculiere' muziek de rug toe en gaat weer bezig met gospel. In 1984 neemt hij bijvoorbeeld een gospel-elpee op en start daarna zijn eigen labels. Het laatste platenavontuur is van omstreeks 1990 en daarvoor heeft hij zijn label genoemd naar zijn grootste hit.
Hij is tevens een gewaardeerd lid van de gemeenteraad in Hammond, Louisiana, en organisator van een festival en een kenniscentrum. Hij is één van de gasten op het Ponderosa Stomp-festival dat in 2013 wordt gehouden als men een paar maanden van tevoren hoort van zijn plotselinge overlijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten