In 2018 kan soms een interval zitten van een maand tussen verschillende singles-aankopen. Een kwart eeuw geleden is dat ondenkbaar. Het is bijna iedere week raak en zeker nu ik bijna dagelijks in Leeuwarden rond hang. Het winkeltje aan De Vliet, dat ik 'per toeval' heb ontdekt, wordt meteen de zaterdag erop vereerd met een tweede bezoek. Bij een andere winkel aan Het Vliet vind ik een stapel elpees: Het zijn verschillende hagelnieuwe exemplaren van het debuut van The Nighttime Visitor. Ik wil een 'dealtje' maken met de uitbater. Deze is echter flink aangeschoten en wil niets weten van afdingen. Hij grist me de platen uit de hand en zeilt ze door de winkel. En ik krijg te horen dat ik kan opdonderen. Of de elpees het hebben overleefd? Het is dan al een zéér gezochte plaat en ik had zes voor vijftien gulden kunnen hebben als ik niet ging afdingen. Ik hang de hele dag alleen in Leeuwarden rond en dat was anders dan gepland. Ik had afgesproken met een mede-cursist en hem wil ik deze aflevering van 'Het zilveren goud' in het zonnetje zetten.
In 1993 wordt nog altijd lacherig gedaan over mensen die vinylplaten verzamelen. Jongelingen, zoals ondergetekende, worden vaak voor gek versleten of niet serieus genomen door platenhandelaren. Iedereen met een muziekhart koopt zijn of haar muziek op cd in 1993. Dat is immers de toekomst! Daar staat tegenover dat de platen eenvoudig zijn te vinden. De rommelmarkten liggen vol en bij iedere kringloopwinkel heb je geheid succes. Dat is tegenwoordig anders. 'Het Goed' in Hoogeveen heeft een paar singles liggen, maar alleen 'Always' van Atlantic Starr had mee gekund. De kringloop waar ik ben ik geweest heeft zoveel dat ik lukraak in de bakken moet grijpen. Ik krijg een tip van een tweede kringloop met veel platen, maar dat doe ik me niet meer aan tijd. Bovendien heb ik dan net vierentwintig singles afgerekend. In 1993 ben ik nog jong: Achttien lentes om precies te zijn. Johan is een paar jaar ouder dan mij. Zijn zus volgt eveneens een cursus in hetzelfde gebouw en ook zij is een fervent singles-verzamelaar. Ik spreek af met Johan om op een zaterdagmorgen bij hem langs te gaan. Ik ben over de hele dag verspreid wel vijf keer bij hem aan de deur geweest, maar geen Johan. Of hij heeft geen zin om open te doen of...?
In de week dat ik van de aardbodem ben verdwenen, is Johan op een zeker moment ook zoek. Dan rijst het vermoeden dat we er samen op uit zijn gegaan. Johan duikt een paar dagen later op en hij weet van niks. Het is niet de laatste afspraak met hem. Als ik naar mezelf kijk als achttienjarige verbaas ik me erover hoe 'groen' ik eigenlijk ben. Ik woon nog thuis bij mijn beide ouders en mijn drank- en drugsgebruik wordt in toom gehouden omdat ik altijd weer thuis moet verschijnen. In het geval van Johan speelt onder andere de drank en ook de onmacht om zijn geld beter te verdelen. Zelfs als de cursus is afgelopen blijf ik hem opzoeken, maar hij doet vaker niet dan wel de deur open. Er is nog een wilde donderdagavond: We zullen met zijn drieën naar een concert van The Selecter. Wat er precies heeft voor gevallen? Johan en zijn zus hebben plotseling geen geld voor het concert en ik moet maar na afloop bij zijn zus aanbellen. Ik ben niet naar The Selecter geweest en hang uren aan de deurbel bij zijn zus. Later op de ochtend ontmoeten we elkaar weer en lachen we er nog eens om. Achteraf gezien vind ik het toch wel een beetje vaag om het zwak uit te drukken. De laatste keer dat ik hem opzoek is op een zondagmiddag in april 1994. Hij doet open en laat me binnen. Dit laat me hem herinneren als een goede kerel met een optimistische toekomstverwachting. Konden alle vriendschappen maar zo eindigen?
1555 Ha Ha Said The Clown-Manfred Mann (NL, Fontana, 1967)
1556 There's A Ghost In My House-R. Dean Taylor (NL, Rare Earth, 1974)
1557 Can't Get Used To Losing You-The Beat (Duitsland, Go-Feet, 1983)
1558 Love Child-Diana Ross & The Supremes (NL, Tamla Motown, 1968)
1559 Ramona-The Blue Diamonds (NL, Decca, 1960)
1560 In The Summertime-Mungo Jerry (UK, Dawn, 1970)
De eerste drie komen van 'Het Keldertje', de overige drie van het winkeltje aan het Vliet. The Supremes heb ik niet meer kunnen vinden en deze ontbreekt op de foto. R. Dean Taylor heeft jaren in de Blauwe Bak gewoond en is een jaar geleden verhuisd naar de jaren zeventig-bak. Wellicht eentje voor de Ere-Blauwe-Bak? De plaat heeft daar immers sinds 2008 onafgebroken gestaan? The Beat is opvallend omdat dit een jaren tachtig-single is waarvoor ik meer dan een gulden betaal. Het nummer heeft gouden herinneringen voor mij en is dus één van de spaarzame jaren tachtig-platen die ietsje duurder mag zijn. De overige drie hebben oorspronkelijk geen hoes. Mungo Jerry woont tegenwoordig in een Nederlands hoesje dat ik eens 'dubbel' heb gevonden. Het is echter de Engelse persing met twee nummers op de b-kant en op 33 toeren.
Zo gezegd dit weekend geen 'Het zilveren goud'. Ik vervolg de reis volgende week woensdag en jullie krijgen dan op zaterdag 27 oktober het laatste deel van deze maand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten