Onlangs kreeg ik een leuke email van iemand die een site over 'vinyl' was begonnen. Of ik wellicht aandacht wilde besteden aan de website en als bedankje mocht ik dan een blogbericht bij hen publiceren. Nou, daar hoef ik natuurlijk niet lang over na te denken. Dat doen we dus fijn niet! Terwijl ik op deze site aan het grasduinen ben, valt het me opeens wéér op: Het gaat alleen maar om de liefde voor vinyl en niet om de passie van de muziek. Dat is iets dat debet is aan de vinyl-revival van het moment. Ik trek graag de vergelijking met een auto. Een Fiat gaat nergens naar toe zonder banden. Toch zal je nooit een bestuurder van een Fiat horen opscheppen over de banden, hij of zij zal alleen pochen over de auto zélf. Vinyl is als autobanden, het gaat mij om de muziek. Op de vraag of vinyl verslavend is: Nee! Het is de drang naar de muziek en het ontdekken van muziek dat verslavend werkt. Vandaag is zo'n dag: Ik zie vanavond dat ik op 19 september voor het laatst singles had gekocht en het begint me overal te jeuken. Ik twijfel vanmiddag nog even tussen Emmeloord en Hoogeveen. De eerste valt echter af omdat de oplaadbare batterij van mijn koplamp bijna leeg is. Dan toch maar wat in de buurt blijven? Het worden een paar uurtjes Hoogeveen. Het resultaat is 24 singles welke ik in vier afleveringen aan jullie ga voorstellen.
* Althia & Donna- Up Town Top Ranking (NL, Warner Bros., 1977)
Op de Rembrandtstraat in Steenwijk is het een komen en gaan van buren. In totaal heb ik drie buren boven me gehad in acht jaar tijd. De meest recente buurman heeft wat teveel chemische middelen gezien in zijn leven. Hij heeft een bagger-stereo welke hij eens in de zoveel tijd even helemaal voluit draait. Ik heb eens gehoord hoe iemand drie huizen verderop over zijn nek ging en dus kunnen jullie je voorstellen wat er gebeurt als buurman de stereo open zet? Het is opvallend dat het altijd rond het oogstseizoen is van de wiet dat hij een avond helemaal lijp gaat en een bandje draait met drie reggae-nummers. Eentje daarvan is 'Up Town Top Ranking' van Althia & Donna. De single staat al een tijdje op mijn zoeklijst en eigenlijk verwacht ik deze met een Lightning-label. Het schijnt dat Warner Bros. de plaat bij ons heeft uitgebracht. De singles zijn uit twee partijen van discotheken en het klinkt alsof 'Up Town Top Ranking' zich goed heeft laten smaken in Coevorden en omstreken. Ik blijf echter rondkijken voor een Engelse Lightning.
* Atlanta Rhythm Section- Dog Days (NL, Polydor, 1975)
Ik heb gisteren de laatste bezoeken aan de kringloopwinkels in Hoogeveen opgehaald. De 'grote' bij het vliegveld, waar ik in 2011 en 2013 ben geweest, bestaat al geruime tijd niet meer. De zaak is failliet gegaan. Een voortzetting daarvan heet nu 'Het Goed' en daar heb ik in 2016 even gekeken, maar het is in niets te vergelijken met de oude winkel. Het is vandaag mijn eerste doel maar dat heb ik snel gezien. De singles zijn gewoon 'meuk' en even verderop zie ik de prijs van een héle gewone jas. Ik kijk nog eens om me heen. Ja, het lijkt hier echt een kringloopwinkel, maar de prijzen zijn bijna C&A. Dan weer terug naar het winkeltje waar ik in 2016 een goede slag heb geslagen. En dat heb ik wéér gedaan. Opnieuw weer duizenden singles voor een euro per stuk. De uitbater vertelt me dat hij nog vele malen méér heeft en ze regelmatig aanvult. Als Hoogeveen nu Meppel was? Bij Atlanta Rhythm Section twijfel ik even. Ik heb daar wel een single van. Dat blijkt 'Neon Nites' te zijn en dus heb ik 'Dog Days' nog niet. Wow! Ik ken het alleen als titel uit het 'Hitdossier', maar luister ademloos naar de schoonheid van dit nummer. Echt een 'lost classic' en zéér welkom in mijn jaren zeventig-bak.
* The Beatles- Please Mister Postman (Duitsland, Odeon, 1964)
De platen zijn stuk voor stuk goed, maar de presentatie is een rommeltje. Zeker meer dan vijftienhonderd singles samengeperst in een onoverzichtelijk rek. Ik ontdek op een bepaald moment een logica, maar dit houdt niet lang stand. De singles van de ene discotheek staan op alfabetische volgorde in het magazijn. Vandaar dat het in de komende afleveringen van de 'Singles round-up' van de E héél snel naar de S en T gaat. Of staat 'The Beatles' dan tóch onder de 'T' bij de vorige eigenaar? Feit is dat er vele singles van The Fab Four in de partij zitten. Helaas geen fotohoesjes voor de jaren zestig-singles en dus totaal niet interessant voor mij. Totdat ik deze Duitse Odeon in handen hou. De single heeft hoorbaar een zwaar leven gehad, maar vooruit... het is 54 jaar oud. Tekstueel het meest stomme liedje natuurlijk. Ik heb in acht jaar postbezorging nog nimmer een Beatle of een Marvelette achter me aan gehad. Honden zijn de enige schepsels die geïnteresseerd zijn in ons.
* The Beatles- The Beatles' Movie Medley (NL, Parlophone, 1982)
Gedurende de zomermaanden heb ik op de zondagavond steeds een top veertig of vijftig van Engelse zomerhits gedraaid. Voor de laatste uitzending wil ik de volledige top 100 doen van de zomer van 1982 omdat ik praktisch geen missers kan vinden in deze lijst. Dat de lijsten zo nu en dan een 'probleemgeval' kennen, dat wist ik al. Bij 1982 had ik echter niet verwacht dat The Beatles het probleem zou worden? Kijk maar op Youtube, méér dan een minuut 'Movie Medley' is er niet te vinden. Bij één van de video's wordt je doorverwezen naar een eigen opname, alleen geeft dat een schrikbarende kwaliteit. Uiteindelijk bemachtig ik toch nog een stevige opname van 'The Movie Medley'. In 1982 zouden de Amerikanen zelfs een plaat met boeren en scheten van The Beatles hebben gekocht. De markt is niet te verzadigen. Dan komt Stars On 45 om het hoekje en besluit Capitol eigenhandig zélf een medley in elkaar te stampen. De 'deejay' durft niet met zijn naam op de originele uitgave, maar heb deze wel ergens gelezen. Het Engelse Parlophone is zwaar tegen op de release, maar ziet zich genoodzaakt het toch uit te brengen omdat de plaat populair is bij de importzaken. In Engeland bereikt het een elfde plek. In Nederland zijn we verwend door Stars On 45 en pikken we dit ondermaatse mixpartijtje niet. Ik hoop niet dat ik de euro ooit nog eens heel hard nodig ben, maar dit is het maximale dat ik wil geven voro de plaat. Ik ben geen Beatles-freak, maar het levert zelfs mij bloedende oren op.
* Beckie Bell- Steppin' Out Tonight (Duitsland, Jive, 1992)
Weer een plaatje met een goede associatie, maar waar de herinnering heel diep is gezonken. Zodra ze begint te zingen, weet ik het weer. Het label vermeldt 1992 maar het zou me niet verbazen als het pas in 1993 bij ons een hit is geworden. De 'leuke' jaren negentig-collectie groeit gestaag...
* Alice Cooper- Teenage Lament '74 (NL, Warner Bros., 1973)
Alweer een plaat die ik alleen uit het 'Hitdossier' ken. Na een rij top tien-hits volgt opeens de tipnotering uit december 1973 waarin vooruit wordt gekeken naar het nieuwe jaar. Uiteraard heeft Alice Cooper vanaf 1979 nog enkele hits. Waarom dit geen hit is geweest? Geen flauw idee! Het is in de stijl van onder andere 'No More Mr. Nice Guy' en 'Hello Hurray'. Alice Cooper is dan al over zijn meest wilde platen heen en brengt een soort melodieuze rock die zich kan meten met The Who, als je het mij vraagt. 'Teenage Lament' zou meer verdienen in mijn opinie, maar wellicht krijgt het over twee weken een plek in de 'Eindstreep'?
Bovenstaande zes singles zijn zonagavond na middernacht op Wolfman Radio te horen alsook de E-titels van komende vrijdag. Vrijdag het tweede deel en zaterdag en zondag de overige twee delen. Voor 'Het zilveren goud' betekent het dat ik na vanavond pas volgende week verder ga en dan in het laatste weekend van oktober ook nog een keer 'gemakkelijk' kan publiceren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten